Της Ευανθίας Τσαγγάρη,
Ανέκαθεν, σε εξίταρε η ιδέα της επιτυχίας. Ανατρίχιαζες ακούγοντας παρακινητικά success stories και οραματιζόσουν αισιόδοξα το μέλλον σου. Τα μεγαλοπρεπή σου σχέδια, όμως, κάπου πάγωσαν, μαζί τους κι ο χρόνος. Η ρουτίνα «σε έχει φάει» και μέσα στους ασθματικούς ρυθμούς της πραγματικότητας ξέχασες να ονειρεύεσαι, πόσω μάλλον να προσπαθείς για τα όνειρά σου. Η ζωή σου πλέον καλά οριοθετημένη σε κουτάκια, δεν σου αφήνει περιθώριο για «τρέλες». Έχεις ριζώσει για τα καλά στη ζώνη άνεσής σου, η οποία τείνει να αποτελέσει και την αιώνια φυλακή σου.
Η ζώνη άνεσης, όπως ορίζεται κι από το lifehacker.com, είναι «ένας χώρος συμπεριφοράς, όπου οι δραστηριότητες και οι συμπεριφορές μας ανταποκρίνονται σε μία ρουτίνα κι ένα συγκεκριμένο μοτίβο που ελαχιστοποιεί το άγχος και τον κίνδυνο». Στη ζώνη άνεσης, επικρατεί μια αίσθηση οικειότητας και σιγουριάς. Αναλόγως, οτιδήποτε έξω από αυτήν τη ζώνη άνεσης αποτελεί ρίσκο και, κατ’ επέκταση, πυροδοτεί έντονα σε εμάς συναισθήματα, όπως άγχος, στρες, φόβο, θυμό, σύγχυση και ίσως απελπισία. Προκειμένου, λοιπόν, να αποφύγουμε τη δυσφορία αυτών των αρνητικών συναισθημάτων, ηθελημένα επιλέγουμε μία ίδια μονότονα επαναλαμβανόμενη καθημερινότητα και αποφεύγουμε να ενστερνιστούμε νέες συνήθειες, γιατί μόνο έτσι νιώθουμε ασφάλεια.
Μας πελαγώνει η οποιαδήποτε πιθανότητα του να νιώσουμε άβολα και προτιμούμε να μείνουμε στα ίδια, μην τυχόν και θίξουμε το τεράστιο «εγώ» μας σε περίπτωση αποτυχίας. Κι όμως, δεν νοείται επιτυχία δίχως αποτυχία, όπως δεν νοείται και επιτυχία εκ του ασφαλούς. Όπως, άλλωστε, είχε πει ο Αϊνστάιν: «Ο ορισμός της παράνοιας είναι να κάνεις το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά, περιμένοντας διαφορετικά αποτελέσματα».
Γενικώς, ζούμε σε μία εποχή γεμάτη ανέσεις. Έχουμε μάθει στο να τα έχουμε όλα εύκολα και, όταν αντικρίσουμε μία πιο ζόρικη κατάσταση, «τα βρίσκουμε σκούρα». Αποφεύγουμε κάθε είδος πίεσης, όπως ο διάολος το λιβάνι, τάχα πως φροντίζουμε την ψυχική μας υγεία. Κάνουμε λόγο για self-care, mental health και «αυτομαστίγωμα», αντί να κάνουμε λόγο για δράση. Πιστεύω, λοιπόν, πως θα μπορούσαμε να είμαστε περισσότερο ανθεκτικοί και λιγότερο εύθικτοι. Βέβαια, ας μην παρεξηγηθώ, είμαι το μεγαλύτερο self-care junkie· το ζήτημα της ψυχικής μας υγείας και της φροντίδας του εαυτού μας είναι ιδιαίτερα σημαντικό, όμως πρόσφατα παρατήρησα πόσο και εγώ η ίδια είχα αμφισβητήσει την αποτελεσματικότητα της πίεσης.
Συνήθως, υποτιμάς ότι θα φέρεις κάτι εις πέρας μέχρι, εν τέλει, να πιεστείς για να το καταφέρεις. Θα υπάρξεις περισσότερο παραγωγικός, έχοντας πολλά tasks σε μία μέρα, παρά έχοντας ένα μόνο καθήκον και άπλετο χρόνο για την περάτωση αυτού. Αναμφισβήτητα, υπερφορτώνοντας το πρόγραμμά σου με υποχρεώσεις, θα σε κουράσει τόσο σωματικά όσο και ψυχικά. Δεν αναιρεί, ωστόσο, το γεγονός ότι, σε κάθε περίπτωση, θα έχεις ολοκληρώσει τους στόχους της κάθε ημέρας.
Κλείνοντας, ας παραθέσουμε το παράδειγμα του Μοχάμεντ Άλι. Ο ίδιος φέρεται να είπε ότι μισούσε κάθε μέρα προπόνησης, αλλά εξακολουθούσε να προπονείται, επειδή ήθελε να ζήσει ως πρωταθλητής. Όταν ο Άλι βρισκόταν στην κορυφή του παιχνιδιού του, θα μπορούσε να χαλαρώσει και να είναι άνετος. Αλλά ήξερε ότι το να ωθήσει τον εαυτό του έξω από τη ζώνη άνεσής του, θα τον οδηγούσε στο μέρος όπου βασίλευε το μεγαλείο και ζούσαν πρωταθλητές. Θα είναι για πάντα γνωστός ως ένας από τους μεγαλύτερους πρωταθλητές στη γη, γιατί, κάθε μέρα, ήταν πρόθυμος να θυσιάσει την άνεση για την επιτυχία.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- 6 Reasons To Step Outside Your Comfort Zone, huffpost.com, διαθέσιμο εδώ
