Του Αντώνη Ξυλόκοττα,
Ως κοινωνία, είτε σε συλλογικό είτε σε ατομικό επίπεδο, όλοι μας αντιμετωπίζουμε κάποιες δυσκολίες στην επικοινωνία μας με τους άλλους. Αυτό μπορεί να οφείλεται σε ιστορικές αντιπαραθέσεις που κρατούν έχθρες ως ανάμνηση, ώστε να μην γίνει βεβήλωση της μνήμης των προηγούμενων γενιών, χωρίς κάποια ουσιαστική γνώση της αφορμής της έχθρας. Άλλες φορές, δημιουργείται από μια διαφωνία και κρατείται ως ένδειξη εγωισμού. Τι είναι, όμως, αυτό που πραγματικά θα μας δώσει το κίνητρο να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας και κάθε αντιπαλότητα που υπάρχει στο μυαλό μας και να δημιουργήσουμε νέους δεσμούς –φιλίας πλέον– με τους γύρω μας;
Πρέπει να κρατάμε στο μυαλό μας ότι δεν θα πρέπει να περιμένουμε να προκύψει κάποιο μεγάλο συμβάν, μια απ’ τις δυο πλευρές να αντιμετωπίσει κάποια δυσκολία. Κάποια στιγμή, αργά η γρήγορα θα συμβεί, και τότε –ίσως– να είναι αργά για να επανορθώσει κάνεις. Το ζήτημα είναι να σκεφτόμαστε, αν αξίζει τον κόπο να κρατάμε έχθρες με κάποιον, εφόσον, και ωφελιμιστικά να το σκεφτούμε, από τη μια στιγμή στην άλλη μπορεί όλα να αλλάξουν και να χρειαστούμε τη βοήθειά του.
Εξετάζοντας, όμως, όλες τις εκφάνσεις του θέματος, από τη μία, σε κρατικό επίπεδο, μια χώρα είναι απαραίτητο να έχει φίλους –ή καλύτερα– χώρες συνεργασίας, και γιατί όχι να μην έχει μόνο τέτοιες; Σίγουρα κάποιοι πολίτες δεν θα συμφωνούν, αλλά γιατί γειτονικά κράτη να έχουν τόσο μεγάλες αντιπαλότητες, από τη στιγμή που έχουν περισσότερα πράγματα να τους ενώνουν από ότι να τους χωρίζουν; Η ίδια η ιστορία να έχει δείξει πώς τα κράτη με τους λιγότερους αντιπάλους βγαίνουν πάντα πιο αλώβητα από τυχόν συγκρούσεις.
Από την άλλη, σε ατομικό επίπεδο, οι φίλοι υπάρχουν στις ζωές των ανθρώπων. Με τους φίλους του κάποιος μπορεί να ταυτιστεί, να ελευθερωθεί. Πώς κάποιος, όμως, κάνει το μεγάλο βήμα να γίνει από εχθρός γνωστός και από γνωστός φίλος; Ποια είναι άραγε αυτά τα πολυπόθητα χαρακτηριστικά του καλού φίλου;
Οι πραγματικοί φίλοι είναι εκεί για να μας κάνουν να ξεχωρίσουμε τα λάθη μας από τον θόρυβο και να τα διορθώσουμε. Είναι εκεί για να μας χειροκροτήσουν, χωρίς ζήλεια στις επιτυχίες μας. Οι πραγματικοί φίλοι είναι πάντοτε παρόντες όταν τους χρειάζεσαι, πριν τους το ζητήσεις. Θα είναι εκεί για να σε προσγειώσουν και να σε εκτοξεύσουν, οπότε το χρειάζεσαι!
Το κυριότερο που πρέπει να κάνει κάποιος, τον οποίο πρέπει να θεωρείς φίλο, είναι να σε προστατεύει. Να ξεχνά όσα γίνονται και να δίνει πάντοτε την έμπρακτη βοήθειά του.
Η θέση της φιλίας δεν θα σταματήσει να απασχολεί ποτέ την ανθρώπινη φύση σε κανένα επίπεδο. Ωστόσο, αυτό που σίγουρα γνωρίζουμε είναι ότι, έχοντας φιλικές σχέσεις, οι λαοί μεταξύ τους θα έβγαιναν μόνο κερδισμένοι. Τίποτα δεν είναι αρκετά δυνατό, ώστε να εμποδίζει μια φιλία που θέλει να ανθίσει, αρκεί να υπάρχει η αντίστοιχη διάθεση.
