Της Χρυσοβαλάντου Μανουσαρίδου,
Στην περιοχή που σήμερα είναι γνωστή ως Αυστρία, κατοικούσαν Κέλτες. Η παρουσία απογόνων τους είναι βέβαιη, ωστόσο η ευρύτερη περιοχή έχει καταληφθεί από γερμανικά φύλλα. Οι Αυστριακοί αποτελούν ασφαλώς ένα γερμανικό φύλο, που διαφοροποιείται όμως εξαιτίας της λατινικής τους επίδρασης. Η Αυστρία, το 113 π.Χ., κατελήφθη από τους Ρωμαίους και ονομάστηκε επαρχία του Νωρικού. Άλλωστε, η Βιέννη και το Σάλτσμπουργκ ιδρύθηκαν από τους Ρωμαίους, γεγονός που φανερώνει την αξιόλογη ρωμαϊκή επιρροή.
Η ανάγκη δημιουργίας ενός αυστριακού έθνους ξεκινά περίπου το 955, όταν ο Όθων ο Μέγας αντιμετώπισε με επιτυχία τις εχθρικές επιδρομές των Ούγγρων. Η συνειδητοποίηση του κοινού εχθρού και η ανάγκη συσπείρωσης με σκοπό τη νίκη και τη σωτηρία αποτέλεσε κομβικό σημείο για τους Αυστριακούς, οι οποίοι τότε αντελήφθησαν την εθνολογική ομοιογένεια και το γεγονός ότι αποτελούσαν ιδιαίτερη, ξεχωριστή εθνότητα. Η εθνική συνείδηση ενισχύεται χάρη σε δύο ακόμη εχθρικές απειλές: τους Βαυαρούς και τους Βοημούς.
Κατά την περίοδο της βασιλείας του Ερρίκου Β΄ (1141-1171), η Αυστρία γίνεται ανεξάρτητο δουκάτο. Η ύπαρξή του είναι βραχύβια, καθώς σχεδόν αμέσως καταλαμβάνεται από τους Βοημούς. Οι φεουδάρχες Αψβούργοι ωστόσο έχουν στόχο να απελευθερώσουν το δουκάτο. Έτσι, ο Ροδόλφος των Αψβούργων, αφού απομάκρυνε τους Βοημούς, ανέκτησε τα χαμένα εδάφη και οραματίστηκε την αναδημιουργία της πεθαμένης Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ανακηρύσσοντας τον εαυτό του αυτοκράτορα, προχωρώντας στην ανασύσταση της αυτοκρατορίας το 1273. Διαφορετική τροπή στα σχέδια του αυτοκράτορα και των διαδόχων του έρχονται να δώσουν οι Βαυαροί Βίτελσμπαχ, οι οποίοι καταφέρνουν να πάρουν τη βασιλεία (14ος αιώνας). Βραχύβια θα αποδειχθεί και η δική τους μοναρχία, καθώς οι Αψβούργοι ανακτούν την εξουσία και μάλιστα τη διατηρούν για 369 έτη, έως το 1806, αποτελώντας την μακροβιότερη δυναστική ευρωπαϊκή δύναμη.
Η κυριαρχία της Αυστρίας και η σταδιακή απόκτηση όλο και μεγαλύτερης δύναμης, οφείλεται στην πολιτική των βασιλέων της. Αξιομνημόνευτος ηγέτης υπήρξε ο Μαξιμιλιανός Α΄ (1459-1519). Η επέκταση του βασιλείου του γινόταν κυρίως με επιγαμίες, αφού μέσω οικογενειακών δεσμών εξασφάλιζε την εύνοια γειτονικών χωρών και αποκτούσε ως προίκα καινούρια εδάφη. Μέχρι τον 16ο αιώνα, η Αυστρία έχει επεκταθεί σημαντικά και έχει καταλάβει σχεδόν τη μισή Ευρώπη. Αυτή, όμως, η επιτυχία ήταν παροδική, καθώς ήδη από το 1526 ξεκινά η αυτοκρατορική επικράτεια να χωρίζεται. Το 1516, με την Μεταρρύθμιση του Λουθήρου, οι Αυστριακοί κυνηγούν τους προτεστάντες και υποστηρίζουν τον Πάπα. Επομένως, η Αυστρία παραμένει καθολική, ενώ η Γερμανία είναι κυρίως προτεσταντική, γεγονός που συνέβαλε φυσικά στο να μην ενσωματωθεί η Αυστρία στην ενωμένη Γερμανία.
Το 1714, οι Αψβούργοι παραιτούνται από την ηγεσία της αυτοκρατορίας και μια πολύ σημαντική αυτοκράτειρα, η Μαρία Θηρεσία, αναλαμβάνει την εξουσία, προσφέροντας πολλές ευεργεσίες και καινοτομίες στο κράτος. Το ίδιο αίσθημα προσφοράς διακατέχει και τον γιο της, Ιωσήφ Β΄, ακόμα πιο προοδευτικός και φιλόδοξος, μιας και στα χρόνια του επιβάλλεται το δικαίωμα της ανεξιθρησκείας και ανθίζει η μουσική σχολή της Βιέννης. Ακολουθούν δύσκολα χρόνια και αρκετά ανηλεείς ηγέτες, για να φτάσουμε στον 20ο αιώνα και να δούμε πως διαμορφώθηκε το αυστριακό κράτος που γνωρίζουμε σήμερα.
Η σημερινή Αυστρία προέκυψε αρκετά αργά, το 1919, με τη συνθήκη του Αγίου Γερμανού. Μετά την ήττα στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Αυστρία και η Γερμανία (οι δύο ισχυρότεροι αντίπαλοι της Αντάντ) αναγκάστηκαν να παραδώσουν σημαντικά εδάφη τους, πράγμα που σήμαινε τη διάλυση της Αυστροουγγρικής μοναρχίας. Έτσι, με την πάροδο των ετών θα διαμορφωθεί η δημοκρατική Αυστρία.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- Ραφαηλίδης, Βασίλης (1996), Λαοί της Ευρώπης, Αθήνα: Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου.
- austria.info, History, Διαθέσιμο εδώ
