Της Γεωργίας Διπλού,
Οι σχέσεις μπορούν να είναι είτε εύκολες είτε δύσκολες. Αυτό εξαρτάται από τα άτομα που τις απαρτίζουν. Βέβαια, αυτό δε σημαίνει ότι η απόκτηση μιας ουσιαστικής σχέσης είναι εύκολη υπόθεση. Οι λόγοι για τους οποίους είναι δύσκολη είναι μετρημένοι στα δάχτυλα και, μάλιστα, αρκετά απλοί.
Αρχικά, αλλότροποι χαρακτήρες. Ο κάθε ένας από εμάς έχει διαφορετικές απόψεις και διαφορετικό τρόπο με τον οποίο βιώνει καταστάσεις και συναισθήματα. Μπορεί να έχουμε πολλά κοινά με τον άνθρωπο που έχουμε απέναντί μας, όμως και ακόμα περισσότερες διαφορές. Ειδικότερα, οι νεότερες ηλικίες βιώνουν πολλά και έντονα συναισθήματα για τον ίδιο τους τον εαυτό. Τέτοια είναι συναισθήματα μίσους, θυμού και αγανάκτησης. Και ρωτώ, αν νιώθουμε έτσι για τον εαυτό μας, είναι δυνατόν να μη νιώσουμε για κάποιον άλλον;
Έπειτα, ένα συχνό φαινόμενο – ειδικά όταν μια σχέση είναι μακρόχρονη – είναι η κτητικότητα μεταξύ των συντρόφων. Μετά το πέρας ενός συγκεκριμένου χρονικού πλαισίου μέσα στο οποίο ένα ζευγάρι είναι μαζί – ειδικά όταν είναι η πρώτη σχέση – αρχίζουν να εμφανίζονται τα πρώτα σημάδια κτητικότητας. Γιατί, άραγε, συμβαίνει αυτό; Αυτό συμβαίνει, διότι τα συναισθήματα που αναπτύσσονται είναι αρκετά γερά και δυνατά. Ένας εκ των δύο, λοιπόν, έχει συχνά μια διάθεση «κτήσης» προς το άλλο άτομο. Αυτό γίνεται, διότι τοποθετείται ο εγωισμός πάνω από την αγάπη.
Ας παρομοιάσουμε τις σχέσεις με μια τυπική μέρα στο σούπερ μάρκετ, στον τομέα της μαναβικής. Ο νοικοκύρης ή η νοικοκυρά θα επιλέξει τη ντομάτα, η οποία είναι βιολογική και δεν έχει υποστεί κάποιο είδος επεξεργασίας. Έτσι και στις σχέσεις, έχουμε γίνει συλλέκτες του φυσικού. Το ερώτημα, όμως, είναι αν είμαστε σε θέση να διαχωρίσουμε το εύκολο από το απλοϊκό. Αν η «πλήξη» είναι μια πολυσήμαντη λέξη που λέγεται εύκολα, τότε το «κοινό» είναι μια λέξη απλή και ανεπιτήδευτη; Σε αυτή την περίπτωση, τι θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι μια αγκαλιά με θέα τα αστέρια;
Αν ρωτήσουμε κάποιον τυχαίο «Θεωρείς πως οι σχέσεις στη συγκαιρινή εποχή είναι δύσκολες ή εύκολες;», θα απαντήσει μάλλον ότι είναι ασαφείς (οι σχέσεις). Εμείς οι ίδιοι θέτουμε τα εμπόδια και τις πινακίδες «Προσοχή κίνδυνος». Έχουμε την εσφαλμένη εντύπωση ότι ο άνθρωπος που είναι δίπλα μας πρέπει να γνωρίζει τι νιώθουμε και τι σκεφτόμαστε. Στην πραγματικότητα, θεωρώ ότι κανένας δεν είναι έτοιμος να δοθεί ολοκληρωτικά σε κάποιον άλλον άνθρωπο. Μπορεί στη θεωρία να είναι όλα απλά και εύκολα, αλλά η θεωρία προσκρούει με την πράξη. Χάνεται το νόημα και η ουσία μιας καλά δομημένης σχέσης. Κυριαρχεί ο φόβος και η ανασφάλεια ανοιχτών πληγών του παρελθόντος.
Η πιο δύσκολη σχέση που έχουμε να διαχειριστούμε είναι αυτή με τον εαυτό μας. Είναι τρομερά δυσεπίτευκτο ως εγχείρημα να αγαπήσουμε αυτό που είμαστε εμείς οι ίδιοι και να μην πασχίζουμε συνεχώς να αλλάζουμε για να ικανοποιήσουμε τα «θέλω» του καθενός. Λύση δεν είναι, θεωρώ, να καταφεύγουμε σε ψυχολόγους κάθε τόσο, διότι και αυτό καλό δεν είναι. Υποδηλώνει την αδυναμία συνομιλίας με τον εαυτό μας, με εμάς τους ίδιους. Γιατί ρωτώ, ποιος σε ξέρει καλύτερα από εσένα; Κατά τη διάρκεια της ζωής μας, θα υπάρξουν ελάχιστα άτομα που μας θέλουν στη ζωή τους γι’ αυτό που όντως είμαστε. Τέτοιοι άνθρωποι πρέπει να αποτελούν τον κανόνα και όχι την εξαίρεση.
Το πρόβλημα έγκειται στο ότι θέλουμε «την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο». Όλοι θέλουν να είναι σε σχέση, αλλά να είναι και μόνοι τους. Όλοι θέλουν να κάνουν οικογένεια και να γίνουν, ταυτόχρονα, πετυχημένοι καριερίστες. Όλοι θέλουν να ζήσουν το παραμύθι, χωρίς, όμως, να υπολογίζουν ότι αυτό το παραμύθι προϋποθέτει και την αποδοχή του εαυτού τους. Οι αντιφάσεις και τα οξύμωρα είναι πολλά και ακατανόητα. Όλοι θέλουν να ζήσουν το happy ending και την iconic σκήνη “all by myself” από το Hμερολόγιο της Bridget Jones.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Δύσκολες οι σχέσεις ή δύσκολοι εμείς;, neolaia.gr, διαθέσιμο εδώ
- Για αυτό οι σχέσεις δεν είναι εύκολες, in.gr, διαθέσιμο εδώ
