Της Σοφίας Διβανέ,
Ήταν Μάιος του 2022, όταν για πρώτη φορά στην Ευρώπη (συγκεκριμένα στην Ισπανία) εγκρίθηκε το σχέδιο νόμου, το οποίο παραχωρούσε στις εργαζόμενες το δικαίωμα να λαμβάνουν αναρρωτική άδεια κατά τη διάρκεια της περιόδου. Το ευτυχές είναι ότι η άδεια εμμήνου ρύσεως δίνεται και σε χώρες της Ασίας και της Αφρικής (με κάποιες διαφοροποιήσεις). Μιλάμε για χώρες όπως: η Ιαπωνία, η Ν. Κορέα, η Ινδονησία, η Ταϊβάν και η Ζάμπια.
Στην Ιαπωνία, για παράδειγμα, οι εταιρείες δεν επιτρέπεται να αναγκάζουν τις εργαζόμενες να δίνουν το «παρών» σε περίπτωση που έχουν αιτηθεί για άδεια εμμήνου ρύσεως. Προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι μόνο το 0,9% των γυναικών που εργάζονται ζήτησαν να λάβουν την άδεια (έπειτα από μελέτη του ιαπωνικού Υπουργείου Εργασίας, που διεξήχθη το 2020). Από την άλλη πλευρά, στη Ν. Κορέα οι εργαζόμενες διαθέτουν τη δυνατότητα να παίρνουν την άδεια μόνο μια μέρα το μήνα, η οποία μάλιστα είναι άνευ αποδοχών. Με βάση την έρευνα του 2018 διαπιστώθηκε ότι μόλις το 19% των γυναικών αξιοποιούν αυτό το δικαίωμα. Είναι φανερό ότι και στις δύο περιπτώσεις (Ιαπωνία, Ν. Κορέα), το ποσοστό των γυναικών που κάνουν χρήση αυτού του δικαιώματος είναι πολύ μικρό.
Στην Ινδονησία, δίνονται μια ή δύο μέρες ανά έμμηνο κύκλο. Εκεί, απογοήτευση αποτελεί η στάση ορισμένων εταιρειών, οι οποίες προσφέρουν μια μέρα άδειας ή και καμία, αγνοώντας τον νόμο. Στην Ταϊβάν, οι εργαζόμενες γυναίκες έχουν τη δυνατότητα να λάβουν μια μέρα άδεια τον μήνα και συνολικά τρεις ετησίως. Τέλος, στη Ζάμπια υπάρχει η λεγόμενη «γιορτή των μαμάδων», κατά την οποία οι γυναίκες παίρνουν μια επιπλέον ημέρα άδεια τον μήνα.
Αφορμή για τα παραπάνω αποτέλεσε η έγκριση του νόμου (που ανέφερα νωρίτερα) στην Ισπανία. Κάποιες μέρες πριν, η Ισπανία αποτέλεσε την πρώτη χώρα στην Ευρώπη που θέσπισε μια τέτοια νομοθεσία. Αρχικά, η θέσπιση του νόμου αυτού (όχι μόνο στην Ισπανία, αλλά και παγκοσμίως) διευκολύνει τη ζωή των γυναικών και έπειτα κάνει γυναίκες και άντρες να εκφράζονται ανοιχτά για ένα θέμα, το οποίο —δυστυχώς— ακόμη και σήμερα αποτελεί ταμπού. Είναι πολλές οι γυναίκες που δυσκολεύονται να μιλήσουν για την περίοδο. Γιατί; Αισθάνονται φόβο και ντροπή. Σαφώς και δεν φέρουν ευθύνες για τον τρόπο που νιώθουν. Η κοινωνία είναι υπεύθυνη για το πώς αυτές βιώνουν μια σωματική λειτουργία, η οποία είναι απολύτως φυσιολογική. Τα κορίτσια «μαθαίνουν» ήδη από την εφηβεία να κρατούν «κρυφή» την περίοδό τους. Συγκεκριμένα, από τη στιγμή εκείνη που θα αδιαθετήσουν για πρώτη φορά. Η πρώτη περίοδος συνιστά ένα «επτασφράγιστο» μυστικό, που οι κοπέλες συνηθίζουν να μοιράζονται μόνο με τις μητέρες τούς.
Δεν είναι μόνο η πρώτη περίοδος μιας κοπέλας που μένει «κρυφή», αλλά και οι επόμενες. Αν όχι όλες, οι περισσότερες γυναίκες βιώνουν δύσκολες περιόδους, ωστόσο συνεχίζουν να έχουν μια «κανονική» ζωή. Εξακολουθούν να είναι παραγωγικές και δραστήριες. Είναι μαθήτριες, φοιτήτριες και εργαζόμενες. Οι ρυθμοί της ζωής παραμένουν οι ίδιοι, ακόμα και αν αυτές έχουν κράμπες στην κοιλιά. Η νομοθεσία αυτή δεν αποτελεί «προνόμιο» των γυναικών, αλλά αναφαίρετο δικαίωμα. Σίγουρα η άδεια περιόδου δεν τις καθιστά λιγότερο ικανές ή αποδοτικές στη δουλειά τους. Η δυναμική τους και η αξία τους δεν συνδέονται με αυτό τους το δικαίωμα.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Άδεια περιόδου: Σε ποιες χώρες προβλέπεται για τις εργαζόμενες, newsbeast.gr, διαθέσιμο εδώ
- Άδεια περιόδου / Εγκρίθηκε ο νόμος στην Ισπανία για πρώτη φορά στην Ευρώπη, avgi.gr, διαθέσιμο εδώ
- Ισπανία: Εγκρίθηκε το νομοσχέδιο για «άδεια περιόδου» – Η πρώτη χώρα στην Ευρώπη, ertnews.gr, διαθέσιμο εδώ
