Της Κωνσταντίνας Λέφα,
Αναμφίβολα, οι περισσότεροι νέοι στην ηλικία 20 με 30 ετών βρίσκονται σε μία φάση που ψάχνουν –ή έχουν καταλήξει– με τι θα ασχοληθούν στον επαγγελματικό τομέα. Για να τα καταφέρεις, ωστόσο, χρειάζεται να έχεις καταβάλει μεγάλο ψυχικό, αλλά και σωματικό κόπο και ίσως με μεγάλη… αποτυχία! Στερεότυπα, οικονομική ανασφάλεια, κοινωνικές επιταγές, λανθασμένος επαγγελματικός προσανατολισμός, νοοτροπία, τα κακώς κείμενα της εποχής και άλλοι πολλοί είναι οι λόγοι που μπορεί να ωθήσουν κάποιον σε μια δουλειά που δεν τον γεμίζει ευτυχία.
Μεγαλώσαμε ακούγοντας ηχηρά και μόνιμα στα αυτιά μας «γιατρός να γίνεις» ή «μπες στο δημόσιο να τακτοποιηθείς». Ελάχιστοι, μεγαλώνοντας παιδιά, μίλησαν για το τι συμβαίνει μετά την τακτοποίηση, για πράγματα όπως η ικανοποίηση και η αυτοπραγμάτωση μέσω της εργασίας. Η στιγμή εκείνη που, στο τέλος της ημέρας, ξαπλώνοντας στον καναπέ σου, συνειδητοποιείς ότι η αίσθηση της πληρότητας και της ικανοποίησης είναι τεράστια, σε σχέση με τη σωματική και πνευματική καταπόνηση.
Σαφώς, μερίδιο ευθύνης στο κομμάτι που ονομάζουμε λανθασμένο επαγγελματικό προσανατολισμό φέρει και η εποχή. Ενεργειακή, οικονομική, υγειονομική, αλλά μέχρι και κρίση αρχών έχει υποστεί η γενιά αυτών των ανθρώπων. Μοναδικός σκοπός είναι η επιβίωση μέσω των χρημάτων και μόνο, γιατί όταν η κρίση «σου χτυπάει την πόρτα», τα όνειρα, οι στόχοι και οι επιθυμίες έρχονται σε δεύτερη μοίρα σε σχέση με τη βιοπάλη. Ωστόσο, ο πιο καθοριστικός παράγοντας είναι η νοοτροπία που «κουβαλάει» κανείς. Αν είναι στην ιδιοσυγκρασία ενός ανθρώπου να κυνηγάει την εξέλιξη μέσα από κάθε πτυχή της εργασίας του κι όχι το να «καλοβολεύεται», τότε η προκοπή είναι μονόδρομος. Στην ερώτηση «Τι δουλειά θα κάνατε αν δεν είχατε ανάγκη τα χρήματα;», σχεδόν κανένας δεν έδωσε ως απάντηση τη δουλειά που κάνει τώρα και ο λόγος που απορρίπτεται η εργασία που υπάρχει ως επιθυμία είναι η οικονομική αβεβαιότητα.
Η πιο ελπιδοφόρα εικόνα είναι οι άνθρωποι που έχουν μια ζωή δομημένη, που εκπληρώνει κάθε είδους κοινωνική επιταγή, και «τακτοποιημένη» τη δουλειά τους και σπουδάζουν στα 30, κυνηγώντας το όνειρο και τη γνώση –ή και τα δύο. Μικροί σε ηλικία άνθρωποι που μπαίνουν στον κόσμο του επιχειρείν, γιατί πιστεύουν στις δυνατότητές τους και επιδιώκουν να αφήσουν ένα αποτύπωμα στον χώρο των επιχειρήσεων, πράγματι, είναι ξεχωριστοί. Η σπίθα στο βλέμμα τους και στον τρόπο που μιλάνε είναι κάτι αξιοθαύμαστο!
Το ζήτημα, τελικά, έγκειται στο γεγονός ότι η πληρότητα και η λύτρωση μέσω της εργασίας είναι κάτι που βάζουμε σε δεύτερη μοίρα, ενώ ζούμε γύρω από την έννοιά της, κυριολεκτικά. Η λανθασμένη μας παιδευτική στάση απέναντι σε συνισταμένες τις ζωής που αφορούν τον τομέα της εργασίας είναι κάτι που, δυστυχώς, στοιχίζει στον περισσότερο κόσμο, ο οποίος καταλήγει δυστυχισμένος. Το θέμα, τελικά, είναι τι τολμάς να θέλεις…
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Αν δεν ξέρεις τι να κάνεις με τη ζωή σου, διάβασε αυτό!, maxmag.gr, διαθέσιμο εδώ
- αλλαγή καριέρας: 7 βήματα για να πετύχεις, randstad.gr, διαθέσιμο εδώ
