Του Δημήτρη Τσελίκα,
Πώς θα καταλήξει ένα κυνήγι, στο οποίο το θήραμα δεν μπορεί να πιαστεί από τον θηρευτή και ο θηρευτής δεν μπορεί να χάσει το θήραμα; Στην ελληνική μυθολογία υπάρχει ένας τέτοιος μύθος, τον οποίο και θα δούμε στο παρόν άρθρο. Ο μύθος της Τευμησσίας αλεπούς και της Λαίλαπας. Η Τευμησσία αλεπού ήταν ένα γιγάντιο θηρίο που είχε σταλεί εναντίον της Θήβας από τον Θεό Διόνυσο, για να τιμωρήσει τους κατοίκους της για ασέβεια (δεν γνωρίζουμε ποια ακριβώς). Το πρόβλημα ήταν ότι, αυτό το ανθρωποφάγο θηρίο δεν μπορούσε να πιαστεί ποτέ, αφού αυτό είχαν ορίσει οι Μοίρες. Ο βασιλιάς της Θήβας Κρέων, συμβουλευόμενος το μαντείο (δεν γνωρίζουμε ποιο), αποφάσισε να αφήνει ένα παιδί κάθε 30 μέρες ως βορά στο θηρίο, για να αποφύγει την καταστροφή.
Κάποτε, έφτασε στην Θήβα ο Αμφιτρύων με την γυναίκα του την Αλκμήνη και τον αδερφό της, τον Λικύμνιο εξόριστοι από τις Μυκήνες. Ο πατέρας της Αλκμήνης, ο βασιλιάς των Μυκηνών Ηλεκτρύων, είχε κηρύξει τον πόλεμο στους Τηλεβόες, που κατοικούσαν στο νησί της Τάφου. Οι γιοι του βασιλιά τους, του Πτερέλαου, αποπειράθηκαν να κλέψουν το κοπάδι των βοδιών του Ηλεκτρύονα. Οι δέκα γιοι του αμύνθηκαν, όμως αλληλοσκοτώθηκαν με αυτούς του Πτερέλαου. Σώθηκε μόνο ο μικρότερος, ο Λικύμνιος και από τους Ταφίους ο Ευήρης, ο οποίος φύλαγε το πλοίο. Τα βόδια τελικά εκλάπησαν και πουλήθηκαν στον βασιλιά της Ηλείας, Πολύξενο. Ο Αμφιτρύων, ο γιος του Αλκαίου, βασιλιά της Τίρυνθας (αδερφού του Ηλεκτρύονα), ο οποίος ήθελε να παντρευτεί την Αλκμήνη, έφερε τα βόδια πίσω στον πατέρα της και ζήτησε το χέρι της.
Ο Ηλεκτρύων είπε ότι θα παραδώσει την Αλκμήνη και την βασιλεία στον Αμφιτρύωνα, όμως με όρο να μην την αγγίξει (δηλαδή να παραμείνει παρθένα) μέχρι να εκστρατεύσει εναντίον των Ταφίων και να εκδικηθεί τον χαμό των γιων του. Ωστόσο, ένα ατύχημα τα άλλαξε όλα φέρνοντας τα βόδια στον Ηλεκτρύονα, ένα από αυτά όρμησε στον Αμφιτρύωνα. Αυτός πήγε να το χτυπήσει με το ρόπαλό του, όμως αυτό εκσφενδονίστηκε πάνω στα κέρατα του ζώου και γύρισε πίσω, χτυπώντας τον Ηλεκτρύονα στο κεφάλι αφήνοντάς τον νεκρό. Ο Σθένελος, αδερφός του Αλκαίου και του Ηλεκτρύονα, εκμεταλλεύτηκε την συγκυρία εξορίζοντας τον Αμφιτρύωνα και παίρνοντας υπό τον έλεγχό του τόσο την Τίρυνθα όσο και τις Μυκήνες, κυβερνώντας αυτός. Έτσι, ο Αμφιτρύων με την Αλκμήνη και τον Λικύμνιο κατέφυγαν στην Θήβα και στον βασιλιά Κρέοντα. Η Αλκμήνη ζήτησε και αυτή από τον Αμφιτρύωνα να εκστρατεύσει εναντίον των Τηλεβόων, οπότε αυτός ζήτησε στρατό από τον Κρέοντα για την πολεμική επιχείρηση. Ο Κρέων απάντησε ότι, θα του δώσει όσους στρατιώτες θέλει, αρκεί να εξολοθρεύσει την Τευμησσία αλεπού.
Ο Αμφιτρύων δεν ήξερε πώς να τα καταφέρει, και για αυτό ζήτησε την βοήθεια του βασιλιά της Αθήνας, Κέφαλου. Αυτός του δάνεισε την Λαίλαπα, το πιο φοβερό κυνηγόσκυλο της γης, με τον όρο να του την επιστρέψει. Η Λαίλαπα ήταν ένα από τα δώρα του Δία στην Ευρώπη, όταν την απήγαγε και την έφερε στην Κρήτη. Της έδωσε την Λαίλαπα, το κυνηγόσκυλο που ποτέ δεν έχανε θήραμα, τον Τάλω, τον μπρούτζινο γίγαντα που 3 φορές την μέρα έκανε τον γύρο του νησιού για να το φυλάει και ένα ακόντιο που πάντα έβρισκε τον στόχο του. Τα δώρα αυτά πέρασαν στον Μίνωα, τον μεγαλύτερο γιο της Ευρώπης και του Δία, και από αυτόν το ακόντιο και η Λαίλαπα δωρίστηκαν στην Πρόκρη, γυναίκα του Κέφαλου. Αφού ο Αμφιτρύων υποσχέθηκε ότι θα δώσει στον Κέφαλο ένα μέρος από τα λάφυρα, πήρε την Λαίλαπα και κίνησε για την Θήβα.
Μόλις έφτασε στην περιοχή που συνήθιζε να κινείται η αλεπού, ο Αμφιτρύων ελευθέρωσε τον σκύλο. Και τότε άρχισε ένα τρομερό κυνήγι. Σε απόσταση αναπνοής βρισκόταν η Λαίλαπα από την Τευμησσία αλεπού, αλλά την στιγμή που ήταν έτοιμη να κλείσει τα φοβερά σαγόνια της και να της κόψει τον λαιμό, εκείνη κατάφερνε να ξεφύγει, και το κυνήγι συνεχιζόταν. Πάνω στον Όλυμπο, οι θεοί παρακολουθούσαν με αγωνία την έκβαση του κυνηγιού. Το θηρίο που δεν μπορούσε να πιαστεί εναντίον του κυνηγού που δεν του ξέφευγε θήραμα. Όλοι στράφηκαν στον Δία, ο οποίος έπρεπε να αποφασίσει την έκβαση της μονομαχίας. Ο πατέρας των θεών και των ανθρώπων, βρισκόταν μπροστά σε μεγάλο δίλημμα. Από την μια δεν μπορούσε να παραβεί τις Μοίρες, από την άλλη ο ίδιος είχε δώσει το χάρισμα στον σκύλο. Τελικά, βρήκε την λύση. Μεταμόρφωσε και τα δύο ζώα σε πέτρινα αγάλματα, και έτσι το κυνήγι δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Έπειτα, μετέφερε τα ζώα στον ουρανό και τα έκανε αστερισμούς. Η Τευμησσία αλεπού είναι ο Μικρός Κύων και η Λαίλαπα ο Μέγας Κύων.
Η ιστορία αργότερα, κύλησε κατ’ ευχή για όλους. Ο Κρέων έδωσε στον Αμφιτρύωνα τον στρατό που ζήτησε, εκείνος κινήθηκε εναντίον των Ταφίων και νίκησε καταλαμβάνοντας όλη τους την επικράτεια, ενώ ο Κέφαλος πήρε ως λάφυρο ένα από τα νησιά, το οποίο ονόμασε Κέφαλο. Ο Αμφιτρύων παντρεύτηκε την Αλκμήνη, πήρε τον θρόνο της Θήβας και βασίλευσε εκεί. Όσο αυτός έλειπε στον πόλεμο, όμως, ο Δίας βρήκε την ευκαιρία και έσμιξε με την Αλκμήνη, φέρνοντας στον κόσμο τον μεγαλύτερο ήρωα που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα, τον Ηρακλή.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- Απολλόδωρος, (2021), Απολλοδώρου Βιβλιοθήκη, Αθήνα: Άμμων Εκδοτική.
- Οβίδιος, (2022), Οβίδιος: Μεταμορφώσεις, Αθήνα: Εκδοτικός οίκος Αντ. Σταμούλη.
- Greek Legends and Myths, The Teumessian Fox in Greek Mythology, Διαθέσιμο εδώ
- Hellenica World, Teumessian Fox, Διαθέσιμο εδώ
- Owlcation, The Story of Laelaps and the Teumessian Fox in Greek Mythology, Διαθέσιμο εδώ
