Της Μαριάννας Τέλλη,
Little Miss Sunshine (2006)
Το Little Miss Sunshine είναι μια σκοτεινή, ιδιόμορφη κωμωδία, η οποία έρχεται να λειτουργήσει ως το ημερολόγιο μιας –φαινομενικά– κανονικής, αλλά υποδορίως δυσλειτουργικής οικογένειας, αποδομώντας, παράλληλα, τόσο τις δυναμικές της όσο και πολλά στεγανά για το τι εστί επιτυχία και χαρά στην εποχή μας.
Η ταινία έχει ως κεντρικό χαρακτήρα τη μικρή Olive (Abigail Breslin), ένα μικρό και κάπως ασουλούπωτο κοριτσάκι, το οποίο έχει εμμονή με κάθε τι που έχει σχέση με τα καλλιστεία. Ακολουθώντας τις διδαχές του πατέρα της, ενός αποτυχημένου κινητήριου ομιλητή που διαχωρίζει τους ανθρώπους μόνο σε «νικητές» και «ηττημένους» (αν και ο ίδιος, μάλλον, ανήκει στη δεύτερη κατηγορία), η Olive αποφασίζει να αναμετρηθεί στα παιδικά καλλιστεία που διοργανώνονται. Προπονητής της σε αυτή την προσπάθεια δεν είναι παρά ο ηλικιωμένος παππούς της, (Alan Arkin), ο οποίος ζει με την οικογένειά της, αφού εκδιώχθηκε από τον οίκο ευγηρίας όπου διέμενε, λόγω του άσωτου βίου του.
Τη χαρούμενη οικογένεια συμπληρώνουν η μαμά της Olive, η Sheryl (Toni Collette), μια κουρασμένη νοικοκυρά και ο Dwayne (Paul Dano), ο έφηβος αδερφός της, ο οποίος, με καθοδηγητή τις διδαχές του Νίτσε, αποφασίζει να πάρει όρκο σιωπής, μέχρι να εκπληρώσει το δικό του όνειρο, να γίνει πιλότος της Πολεμικής Αεροπορίας. Τέλος, ο ομοφυλόφιλος αδελφός της Sheryl, ο Frank (Steve Carell), καθηγητής πανεπιστημίου και μελετητής του Προυστ, έρχεται για να ζήσει μαζί με την οικογένεια, μετά από μια αποτυχημένη απόπειρα αυτοκτονίας λόγω ερωτικής απογοήτευσης.
Στην προσπάθειά της να βοηθήσει τη μικρούλα Olive, να μάθει να κατακτά τις επιθυμίες της, αυτή η αρκετά περίεργη οικογένεια μπαίνει στο βανάκι της και ξεκινάει ένα μακρινό ταξίδι για τα καλλιστεία «Μικρή μις Ηλιαχτίδα». Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού αυτού, καθένα από τα μέλη θα έρθει αντιμέτωπο με τον εαυτό του, αλλά και την αντανάκλασή του προς τους άλλους, θα αμφισβητήσει την πορεία του, και θα ξανασκεφτεί τα πλαίσια, στα οποία τοποθετεί τον εαυτό του και την ευτυχία του.
Shoplifters (2018)
Στους Κλέφτες καταστημάτων, ο σκηνοθέτης, Hirokazu Kore–eda, παίζει με ένα θέμα που φαίνεται να τον απασχολεί ιδιαίτερα, αν κρίνουμε από τις προηγούμενες δημιουργίες του. Αυτό το θέμα δεν είναι άλλο παρά η οικογένεια και, πιο συγκεκριμένα, τι είναι αυτό που καθορίζει τον πυρήνα μιας οικογενειακής δομής.
Η οικογένεια που βλέπουμε μπροστά μας δε θα μπορούσε –με κανέναν τρόπο– να χαρακτηριστεί ως τυπική ή φυσιολογική (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό). Οι δύο γονείς, μια κόρη στην εφηβεία, ο μικρός γιoς και η γιαγιά κατοικούν στο ίδιο στριμωγμένο σπίτι, ζώντας σε συνθήκες οξείας φτώχειας. Ο πατέρας, Osamu (Lily Franky), εργάζεται ως εργάτης οικοδομών, κερδίζει, όμως, τα περισσότερα χρήματά του με την πώληση των αντικειμένων που κλέβει μαζί με το γιο του, τον Shota (Kairi Jyo). Η σύζυγός του, Noboyu (Sakura Andô), εργάζεται στα πλυντήρια ενός ξενοδοχείου, όπου κλέβει πράγματα που έχουν μείνει στις τσέπες των ρούχων των πελατών. Η νεαρή Aki (Mayu Matsuoka) συνδράμει στα οικονομικά της οικογένειας, δουλεύοντας σε ένα soft–porn peep show στην πόλη, ενώ η γιαγιά, Hatsue (Kirin Kiki), συντηρεί την οικογένεια με την πενιχρή σύνταξή της.
Μια νύχτα, μετά από μια επιτυχή κλοπή, πατέρας και γιός βρίσκουν κοντά στο σπίτι τους, να τουρτουρίζει από το κρύο, ένα μικρό κοριτσάκι, όχι μεγαλύτερο από 5 ετών, χαμένο και φανερά παραμελημένο, το οποίο και αποφασίζουν να πάρουν μαζί τους στο σπίτι. Ολόκληρη η οικογένεια καλωσορίζει άμεσα τη μικρή και αρχίζει να τη φροντίζει σαν να είναι μέλος της, μαθαίνοντάς της, μάλιστα, και την «οικογενειακή επιχείρηση» των κλοπών και πλήρως αρνούμενοι να την επιστρέψουν, παρά το γεγονός ότι το παιδί αναζητείται από καιρό.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Shoplifters–Rotten Tomatoes, διαθέσιμο εδώ
- Little miss sunshine, The Independent critic, διαθέσιμο εδώ
