Της Σοφίας Κατωπόδη,
Ο άνθρωπος ζει μόνο μία φορά. Παρά την απότομη αρχή, είναι η πραγματικότητα και η γοητεία της ύπαρξης. Η αθανασία δε θα έκρυβε κανένα απολύτως νόημα. Τα συναισθήματα κι αυτά καταχωνιασμένα θα ήταν, αν όχι ανύπαρκτα. Η γλύκα και το μεράκι της ζωής, ανακάλυπτα κι αυτά. Πολλοί τυχεροί σταθήκαμε στην τύχη. Και αφού έτσι είναι τώρα η ζωή και σου δίνει την πολυτέλεια να νιώσεις, πόσω μάλλον έντονα, εκμεταλλεύσου το, και δοκίμασε έντονες γεύσεις.
Έντονες. Έντονα. Πόσο δυνατή λέξη. Κι όμως, φαίνεται μία όπως όλες οι άλλες. Κι είναι τόσο κρίμα. Γιατί χάνεται η πραγματική αξία της. Αυτό το συναίσθημα που γεμίζει τόσο δυνατά το στήθος σου και το είναι σου, που δημιουργεί έναν ηδονικό πόνο. Αυτό είναι το νόημα που κρύβει πίσω της, αφού σου δίνεται. Καν’ τη να αξίζει. Ζήσε τη στο τέρμα. Ζήσε έντονα. Γέλα πολύ και δυνατά. Κλάψε και φώναξε. Αγάπα και αγκάλιασε. Να φοβάσαι και να λυπάσαι, μα να πολεμάς. Απόκτησε εμπειρίες. Γέμισε αξίες. Ερωτεύσου. Ζήσε τα θέλω σου και απομάκρυνε τα αν σου. Κυνήγα τα απωθημένα σου και τα όνειρά σου. Κόπιασε για αυτό που θέλεις να γίνεις. Μόνο τότε θα είναι καλό.
Και αυτό και η ζωή. Όταν την αξιοποιείς και τη ζεις όπως θέλεις εσύ, σαν κάθε ημέρα σου να είναι η τελευταία. Κάνε τη ζωή σου τόσο όμορφη που όταν επιστρέφεις από τις διακοπές, να μην κρατιέσαι να επιστρέψεις στην αγαπημένη σου καθημερινότητα. Μετά, αγάπα. Η αγάπη είναι παντού. Ξεκινάει, όμως, από μέσα, να θυμάσαι. Η μέγιστη αποτυχία, λένε, είναι να τα έχεις «πετύχει» όλα και να μην έχεις αγαπήσει. Καλές χρονιές να δημιουργούμε, χωρίς απλά να τις ευχόμαστε.
Εκφράσου. Δε θα έχεις πάντα την πολυτέλεια του χρόνου με το μέρος σου. Ούτε γνωρίζουν και θυμούνται όλοι τη θέση που έχουν στην καρδιά σου, επειδή κάποτε κατοχυρώσατε τον ανθρώπινο δεσμό μεταξύ σας. Εξωτερίκευε τις σκέψεις και τα συναισθήματά σου και παραμέρισε το αυστηρό ανθρωπάκι του εγωισμού. Μετά, συγχώρεσε. Η συγχώρεση είναι από τα μεγαλύτερα σκαλοπάτια στην ανάβασή σου προς στην κορυφή. Χωρίς αυτήν, ίσως να μη φτάσεις. Η έχθρα είναι ένα βαρίδι στην ψυχή. Και μάλιστα, ασήκωτο. Φτάνοντας στο τέλος, θα κλείσω με μία φράση του Robert Brault που έρχεται συχνά στο μυαλό μου όταν νιώθω ανεπάρκεια. «Απόλαυσε τα μικρά, γιατί μια μέρα θα διαπιστώσεις ότι ήταν τα μεγάλα».
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- Robert Brault, gnomikologikon.gr, διαθέσιμο εδώ
