Της Γεωργίας Διπλού,
Την ίδια στιγμή που οι συνταγογραφήσεις για τα αντικαταθλιπτικά παίζουν σημαντικό ρόλο στην ελληνική κοινωνία, και 1 στους 3 παίρνει τέτοιου είδους φάρμακα, την ίδια στιγμή που ολοένα και περισσότερα παιδιά πηγαίνουν σε ψυχολόγο για να λύσουν θέματα που άπτονται της κοινωνικότητάς τους, έρχεται η καραντίνα. Μια φάση η οποία ταλαιπώρησε τους μεγάλους και, κυρίως, τους μικρούς. Η κοινωνική απομόνωση, η απαγόρευση κάθε είδους κυκλοφορίας, η «παθητική» μάθηση μέσα από υπολογιστές, στοίχισαν στην ελληνική κοινωνία τη διάθεση για ζωή που τόσο είχε ανάγκη. Το σημαντικότερο, όμως, δεν ήταν αυτό. Πώς αντιμετώπισαν τα παιδιά αυτήν την κατάσταση, και τι κατάλοιπα άφησε στις αθώες ψυχούλες τους;
Τέλειωσε η καραντίνα και ζούμε τη λεγόμενη «επόμενη μέρα». Η «επόμενη μέρα» δεν έχει καμία σχέση με αυτήν που αφήσαμε πίσω μας. Οι μέρες αυτές έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Τα παιδιά που βρίσκονται στην ηλικία μεταξύ 7-14 δεν έχουν ζήσει παιδικά χρόνια. Δεν ξέρουν πώς είναι να βγαίνουν βόλτα με τους φίλους τους ή να παίζουν στην παιδική χαρά. Οι μεγαλύτερες απώλειες, όμως, δυστυχώς, αγγίζουν τα παιδιά που τώρα ξεκινούν το σχολείο. Παιδάκια 6 και 7 χρονών δεν ξέρουν να μιλούν και να πιάνουν το μολύβι. Είναι ανίκανα να καθίσουν σε μια καρεκλά συγκεντρωμένα. Τα ποσοστά των παιδιών που έχουν Δ.Ε.Π.Υ. (Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητα) –σχεδόν– αποτελούν τον κανόνα και όχι την εξαίρεση.
Το γεγονός ότι, για 2 ολόκληρα χρόνια, παιδιά νηπιαγωγείου έπρεπε να μάθουν να μιλούν και να γράφουν μέσα από ένα «κουτί» συνέδεσε στο μυαλό των μικρών τη μάθηση με το σπίτι. Εξαιτίας αυτού, νομίζουν ότι το σχολείο είναι επιλογή και όχι υποχρέωση. Μέρος της ομαλής κοινωνικοποίησης και ένταξης των παιδιών στην κοινωνία είναι η συναναστροφή με συνομηλίκους τους στις παιδικές χαρές, στους παιδότοπους και στο σχολείο. Όλη αυτή η διαδικασία χάθηκε για τα παιδιά αυτά από μια πολύ τρυφερή ηλικία.
Όλα αυτά αφορούσαν τα παιδιά του νηπιαγωγείου και των μικρών τάξεων του δημοτικού. Τι γίνεται, όμως, με αυτά που τελειώνουν το δημοτικό και μπαίνουν σε νέα σχολική βαθμίδα, το γυμνάσιο; Τα κενά που εντοπίζονται είναι τεράστια και όλες οι προσπάθειες της κυβέρνησης και των σχολείων να πείσουν ότι το διαδικτυακό μάθημα είναι αποτελεσματικότερο ναυάγησαν και απέτυχαν παταγωδώς. Από την άλλη πλευρά, δεν υπήρχαν και επιλογές σε εκείνη τη χρονική περίοδο, αλλά το να προσπαθούν να μας πείσουν ήταν –τουλάχιστον– αποτυχία ως εγχείρημα.
Τα σημαντικά προβλήματα, όμως, που δημιούργησε η κατάσταση αυτή στα παιδάκια δεν είναι τα προαναφερθέντα. Τα περισσότερα εμφάνισαν σωματικές δυσλειτουργίες στην ανάπτυξή τους. Η σωματική δραστηριότητά τους ήταν μειωμένη, πράγμα που έχει ως αποτέλεσμα την κατανάλωση περισσότερης τροφής και την αύξηση βάρους, που με τη σειρά της οδηγεί στη μείωση της καρδιοαναπνευστικής ικανότητας. Τέλος, άλλαξαν εντελώς τα ωράρια ύπνου των παιδιών, γεγονός που τα έκανε να κοιμούνται τη μέρα και να είναι όρθια τη νύχτα, επηρεάζοντας και τα ωράρια των γονιών τους.
Με το άνοιγμα των σχολείων, οι εκπαιδευτικοί ήρθαν και πάλι σε φυσική επαφή με τους μαθητές, με τον ρόλο τους να είναι σημαντικότερος και πιο ιδιαίτερος, καθώς τώρα καλούνται να δώσουν παραπάνω σημασία και στην ψυχική ευεξία των παιδιών, κάτι το οποίο δεν τους απασχολούσε τόσο στο παρελθόν. Η πρόσληψη μόνιμων ψυχολόγων στα σχολεία ήταν μια απαραίτητη κίνηση, που καλώς τέθηκε σε εφαρμογή, αν και ο όγκος των προβλημάτων είναι τόσο μεγάλος, που δεν προλαβαίνουν να φέρνουν όλες τους τις υποχρεώσεις σε πέρας, με αποτέλεσμα πλήθος παιδιών να έχουν πολλά άλυτα ζητήματα.
Εν κατακλείδι, ακούγεται, πολλές φορές, η άποψη ότι όσο πιο μικρό είναι το παιδί τόσο πιο ανθεκτικό είναι και τόσο πιο πολλά αντέχει. Αυτή η άποψη είναι περιττό να τονίσω πως είναι λανθασμένη και απαράδεκτη. Μπορεί να έχουν όντως πιο πολλές αντοχές από τους ενήλικες, αλλά σε μια τόσο ιδιάζουσα κατάσταση, όπως αυτή της καραντίνας, η εσωτερική γαλήνη και ηρεμία τους απειλούνται σοβαρά. Η αναγκαία εφαρμογή των μέτρων αυτών φαίνεται να έβλαψε τα παιδιά περισσότερο και από τον ίδιο τον ιό, που προσέβαλε τη χώρα μας τόσο δυναμικά.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
-
Καραντίνα: Οι ψυχολογικές συνέπειες για τους μαθητές, documentonews.gr, διαθέσιμο εδώ
