Της Κλεάνθης Αποστόλου,
Η Ινσουλίνη παράγεται από το πάγκρεας και είναι γνωστή για τη ρύθμιση, και σε δεύτερο βαθμό για τη μείωση παραγωγής γλυκόζης στο αίμα. Όταν το πάγκρεας εκκρίνει ινσουλίνη, αυτή συνδέεται σε ειδικούς υποδοχείς στα κύτταρα και δίνει το σήμα απορρόφησης της γλυκόζης στο εσωτερικό τους. Έτσι, μειώνεται η συγκέντρωση της γλυκόζης στο αίμα, ιδιαίτερα κατά τις χρονικές περιόδους πρόσληψης γευμάτων και ποσοτήτων τροφής. Το φαινόμενο αντίστασης στην ινσουλίνη παρατηρείται, όταν κυρίως τα κύτταρα του λιπώδους ιστού, των μυών και του ήπατος προσπαθούν να προστατευτούν από την αυξημένη απόκριση γλυκόζης, με αποτέλεσμα να μην ανταποκρίνονται στο σήμα της ινσουλίνης. Για αυτόν τον λόγο, ο οργανισμός παράγει και απελευθερώνει πολύ μεγαλύτερες ποσότητες αυτής της ουσίας για να επιτύχει το ίδιο βιολογικό αποτέλεσμα.
Σε φυσιολογικά επίπεδα, η ινσουλίνη ρυθμίζει τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα, τις καύσεις λίπους για παραγωγή ενέργειας και τους μηχανισμούς της φλεγμονής, καθώς και γενικότερα τη λειτουργία του οργανισμού. Εάν δρα η αντίσταση στην ινσουλίνη και αυξάνονται οι ποσότητές της σε μεγάλα επίπεδα, ενισχύονται τα συμπτώματα έντονων φλεγμονών, η εκδήλωση εξάρσεων σε αυτοάνοσα νοσήματα, η δημιουργία αθηρωματικών πλακών στα αγγεία, καθώς και εμφανίζεται μεγαλύτερο ποσοστό κινδύνου εκδήλωσης καρκίνου και ανάπτυξης διαβήτη.
Όσον αφορά τη σχέση μεταξύ αντίστασης της ινσουλίνης και έντονης ευαισθησίας σε εμφάνιση αυτοάνοσων νοσημάτων, έχει αποδειχθεί ότι αυτή η μεταβολική διαταραχή παίζει κεντρικό ρόλο στην ανάπτυξη της ψωρίασης και της θυρεοειδίτιδας Hashimoto! Συγκεκριμένα, η ύπαρξη αντίστασης στην ινσουλίνη σε συνδυασμό με έλλειψη βιταμινών επηρεάζει αρνητικά την πορεία ασθενών με ψωρίαση και αποτελεί ισχυρό προδιαθεσικό παράγοντα για την ανάπτυξη θυρεοειδίτιδας Χασιμότο. Αυτά τα δύο αυτοάνοσα νοσήματα μπορούν σε πολλές περιπτώσεις να θεωρηθούν και αλληλένδετα, αφού οι περισσότεροι ασθενείς με ψωρίαση εμφανίζουν αντίσταση στην ινσουλίνη.
Βρέθηκε από πολλές και διαφορετικές έρευνες ότι τα άτομα με ψωρίαση εκδηλώνουν δύο φορές πιο συχνά θυρεοειδίτιδα Hashimoto σε σχέση με τα άτομα που δεν πάσχουν. Γενικότερα, είναι γνωστό ότι τα αίτια για τη δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού στην ψωρίαση είναι τόσο γενετικά (κληρονομική προδιάθεση), όσο και μη-γενετικά, που συνδέονται με τις ελλείψεις του οργανισμού, τον τρόπο ζωής και τη διατροφή (άμεσα συνυφασμένα και με την αντίσταση στην ινσουλίνη).
Σε γενικό κανόνα, οποιαδήποτε αλλαγή στη δράση της ινσουλίνης επηρεάζει το ενδοκρινικό και ορμονικό σύστημα, συμπεριλαμβανομένου και του θυρεοειδή. Έχει αποδειχθεί ότι αυξημένα επίπεδα ινσουλίνης διαταράσσουν τη θυρεοειδική λειτουργία (την καταστέλλουν), αυξάνουν το σωματικό βάρος και τις εξάρσεις των φλεγμονών. Δηλαδή, η αντίσταση στην ινσουλίνη αυξάνει την εκδήλωση υποθυρεοειδισμού, την παρουσία όζων του θυρεοειδούς και τον καρδιαγγειακό κίνδυνο σε άτομα με τη νόσο Hashimoto. Επομένως, αυτή η μεταβολική διαταραχή επηρεάζει αρνητικά την κατάσταση της υγείας ενός ατόμου με προδιάθεση για αυτά τα αυτοάνοσα νοσήματα (ψωρίαση, Hashimoto).
Σε όλα αυτά τα δεδομένα, σημαντική θεωρείται και η διατροφή του κάθε ατόμου. Υπάρχουν κάποιες τροφές που χρειάζονται μεγαλύτερη ποσότητα έκκρισης ινσουλίνης για τον μεταβολισμό τους, ενώ κάποιες λιγότερη. Τροφές που μετατρέπονται σε ζάχαρη μέσα στο σώμα χρειάζονται μεγαλύτερες ποσότητες ινσουλίνης. Χαρακτηριστικά παραδείγματα τέτοιων τροφών είναι το ψωμί, τα γλυκά, οι πατάτες, το αλκοόλ, οι χυμοί φρούτων και τα αναψυκτικά. Από την άλλη, τροφές όπως τα λαχανικά, το ψάρι, το κρέας, οι ξηροί καρποί, το λάδι ελιάς απαιτούν αμελητέες ποσότητες ινσουλίνης. Η σωματική άσκηση και ο υγιεινός τρόπος ζωής, επίσης, μειώνει τα επίπεδα ινσουλίνης.
Ελλείψεις σε μικροθρεπτικά στοιχεία και βιταμίνες που συμμετέχουν στις μεταβολικές διεργασίες του οργανισμού επηρεάζουν αρνητικά την πορεία της νόσου, διευκολύνουν την ανάπτυξη αντίστασης στην ινσουλίνη, δυσχεραίνουν την επούλωση των ιστών και προωθούν τη διατήρηση της φλεγμονής. Ο εντοπισμός και η διόρθωση των ελλείψεων και των μεταβολικών διαταραχών που οδηγούν στην εκδήλωση της ψωρίασης και της νόσου του Hashimoto παίζει κεντρικό ρόλο στη βελτίωση της υγείας.
Τα τελευταία χρόνια αναπτύσσονται συνεχώς νέες φαρμακευτικές θεραπείες για την αντιμετώπιση των αυτοάνοσων νοσημάτων. Ωστόσο, η συνολική αποτελεσματικότητα στη βελτίωση της εικόνας του ασθενούς είναι μικρότερη του 40%. Στις ημέρες μας, ειδικές εξετάσεις που μετρούν πολύ μικρά μόρια διαμορφώνουν την κατάλληλη ιατρική παρέμβαση στον τρόπο ζωής και διατροφής και βοηθούν στη μακροχρόνια βελτίωση της κατάστασης των ασθενών. Πρόκειται για μια ευαίσθητη μέθοδο μέτρησης. Οι συγκεκριμένες εξετάσεις ονομάζονται μεταβολομικές αναλύσεις. Το πλεονέκτημά τους είναι ότι καταγράφουν τις ακριβείς ελλείψεις, ώστε να σχεδιαστεί ολοκληρωμένα το θεραπευτικό πλάνο για την αντιμετώπιση της ψωρίασης και της νόσου του Χασιμότο, με στόχο τη βελτίωση της υγείας του ασθενή. Οι συγκεκριμένες αναλύσεις ανιχνεύουν περισσότερους από 80 δείκτες, που σχετίζονται άμεσα με την κατάσταση υγείας των ατόμων που πάσχουν από τα παραπάνω αυτοάνοσα. Συνήθως, απαιτούνται 6-8 μήνες για την επίτευξη μιας σημαντικής αλλαγής για να σταθεροποιηθεί ο οργανισμός σε ένα καλύτερο επίπεδο λειτουργίας.
Με την κατάλληλη ατομική και ιατρική προσπάθεια αντιμετώπισης, όσον αφορά την αντίσταση στην ινσουλίνη, τα επίπεδα βελτίωσης της υγείας των ασθενών που πάσχουν από ψωρίαση και τη νόσο Hashimoto είναι φανερά! Στα επόμενα χρόνια, η διαδικασία εύρεσης διαφορετικών και πιο αποτελεσματικών φαρμακευτικών προσεγγίσεων για τη ρύθμιση της έντονης παραγωγής ινσουλίνης θα ανοίξει νέους δρόμους για την ίαση ακόμη περισσότερων και δυσκολότερων ασθενειών που επικρατούν στην σημερινή εποχή!
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Αντίσταση στην Ινσουλίνη: το Κλειδί στην Αντιμετώπιση της Ψωρίασης & της Θυρεοειδίτιδας Χασιμότο, drtsoukalas. Διαθέσιμο εδώ
- Αντίσταση στην Ινσουλίνη: Μια Μεταβολική Διαταραχή που Προκαλεί Έντονη Κόπωση & Χρόνια Φλεγμονή σε Ασθενείς με Αυτοάνοσο, drtsoukalas. Διαθέσιμο εδώ
