Της Σπυριδούλας Βλάχα,
Το γνωστό σε όλους μας τάνγκο ή τανγκό θεωρείται ο χορός του έρωτα. Όλοι σίγουρα έχουμε στο μυαλό μας σκηνές από ταινίες, όπου ένας άνδρας και μία γυναίκα χορεύουν τανγκό, ως έναν τρόπο να εκφράσουν τα συναισθήματά τους ο ένας στον άλλον. Και φυσικά, όλοι θυμόμαστε την πασίγνωστη σκηνή τανγκό από την ταινία Άρωμα Γυναίκας, υπό τον ήχο της μουσικής Por una Cabeza. Εάν αναρωτιέστε, όμως, πώς προήλθε ο χορός του τανγκό, να είστε σίγουροι ότι δεν είχε πάντα το στοιχείο του ερωτισμού.
Το τανγκό ξεκίνησε να εμφανίζεται στα τέλη του 19ου αιώνα, στις εργατικές τάξεις του Μπουένος Άιρες και του Μοντεβιδέο. Χορευόταν κυρίως από τους ανθρώπους αυτών των κοινωνικών στρωμάτων και τους μετανάστες, ενώ ήταν συχνός τρόπος διασκέδασης και στους οίκους ανοχής. Δεδομένης της εποχής στην οποία εμφανίστηκε καθώς και της φυσικής εγγύτητας και του ερωτισμού που το διακατέχει, οι ανύπαντρες γυναίκες «απαγορευόταν» να χορέψουν. Έτσι, οι μόνες διαθέσιμες γυναίκες για χορό ήταν εκείνες που εργάζονταν στους οίκους ανοχής. Λόγω λοιπόν, των κοινωνικών συνθηκών μέσα στις οποίες γεννήθηκε, το τανγκό είχε ιδιαίτερα κακή φήμη στην αρχή και συσχετιζόταν με τις κατώτερες τάξεις και τον «υπόκοσμο».
Καθώς, λοιπόν, οι γυναίκες δεν επιτρεπόταν να χορέψουν, οι άνδρες άρχισαν, ως εναλλακτική λύση, να χορεύουν μεταξύ τους. Βέβαια, στην περίπτωση αυτή, απουσίαζε το στοιχείο του ερωτισμού και οι αισθησιακές κινήσεις, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα ο χορός να μοιάζει περισσότερο με σκηνή διαπληκτισμού. Σιγά-σιγά, όμως, στις αρχές του 20ού αιώνα, ο χορός άρχισε να μεταδίδεται στην Ευρώπη και στη Βόρεια Αμερική, κάτι που οδήγησε στην αποδοχή του από τα ανώτερα στρώματα της Αργεντινής.
Όσο το τανγκό εξαπλωνόταν, άρχισε να αποτελεί βασικό –και «έξυπνο– τρόπο εύρεσης συζύγου. Οι άνδρες άρχισαν να εκπαιδεύονται στα βήματα του χορού –με την εκπαίδευση να διαρκεί ακόμα και έναν χρόνο!– προκειμένου να γίνουν δεινοί χορευτές και να εντυπωσιάσουν τη μελλοντική τους σύζυγο. Αρχικά, ο εκπαιδευόμενος άνδρας παρακολουθούσε άλλους άνδρες να χορεύουν, στη συνέχεια λάμβανε τη θέση της ντάμας και έπειτα ήταν έτοιμος να χορέψει δημοσίως, αλλά και να διδάξει τον χορό σε κάποιον αρχάριο.
Ο πολυαγαπημένος χορός αποτελεί έναν συνδυασμό άλλων χορών όπως της αργεντίνικης milonga, της ισπανικής-κουβανέζικης habanera και του candombe της Ουρουγουάης. Βασικά χαρακτηριστικά του είναι η ελευθερία του αυτοσχεδιασμού των βημάτων, η οικειότητα μεταξύ των δύο χορευτών, καθώς και η αργή και σταθερή του ταχύτητα. Σήμερα, υπάρχουν πολλά είδη τανγκό, με πιο γνωστά το αργεντίνικο τάνγκο, το βορειοαμερικάνικο και το ballroom.
Το αργεντίνικο τάνγκο, το οποίο αποτελεί την πιο κλασική μορφή του χορού, βασίζεται κυρίως στον αυτοσχεδιασμό. Οι χορευτές μπορούν να συνδυάσουν τα βήματα όπως οι ίδιοι επιθυμούν, ενώ κύριο γνώρισμά του είναι η εγγύτητα του στήθους των δύο ατόμων. Το βορειοαμερικάνικο τάνγκο, από την άλλη πλευρά, είναι πιο γρήγορο στην ταχύτητα. Επιπλέον, περιλαμβάνει κινήσεις του κεφαλιού, ενώ συχνά οι χορευτές βρίσκονται να χορεύουν όχι απέναντι, αλλά δίπλα ο ένας στον άλλον. Τέλος, το ballroom τάνγκο αφορά στην ευρωπαϊκή εκδοχή του χορού, η οποία συναντάται συνήθως σε διαγωνισμούς. Και σε αυτή την περίπτωση, υπάρχουν κινήσεις του κεφαλιού, ενώ ο αυτοσχεδιασμός είναι περιορισμένος.
Οι κύριες εκδηλώσεις στις οποίες συναντά κανείς το τανγκό είναι οι βραδιές τανγκό, γνωστές και ως “milonga”. Σε αυτές τις βραδιές, κυρίαρχη είναι η διαδικασία του «καμπεσέο» (cabeceo), η οποία αφορά στον τρόπο με τον οποίο ζητά ένας χορευτής μία ντάμα για παρτενέρ: την κοιτάζει και της κάνει νεύμα με το κεφάλι. Εκείνη, μπορεί είτε να αποδεχθεί, είτε να απορρίψει την πρόσκληση. Βέβαια, όταν κανείς βρίσκεται σε μία μεγάλη αίθουσα με πολύ κόσμο, το πιο πιθανό είναι να υπάρξουν λανθασμένες προσλαμβάνουσες σχετικά με το ποιος κοιτάει ποιον και εκεί έγκειται η αστεία πλευρά του πράγματος.
Το τανγκό, αποτελεί ένα είδος χορού με ιδιαίτερη ιστορία. Τα είδη του πολυάριθμα, όπως και οι χώρες στις οποίες είναι διαδεδομένο. Εάν, λοιπόν, δεν έχετε ασχοληθεί ποτέ με το τανγκό και σας ενδιαφέρει, μην χάσετε την ευκαιρία να το δοκιμάσετε. Είτε σας αρέσει τελικά είτε όχι, είναι σίγουρο πως θα σας μείνει μία αξέχαστη εμπειρία!
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Η παράδοξη ιστορία του τάνγκο. Ο ερωτικός χορός χορευόταν μόνο από άνδρες και ξεκίνησε από τις φτωχογειτονιές και τους οίκους ανοχής του Μπουένος Άιρες,mixanitouxronou.gr, διάθεσιμο εδώ
- Τάνγκο: Ποια είναι τρία βασικά στυλ του χορού, likeart.gr, διαθέσιμο εδώ
- Τάγκο,wikipedia.org, διάθεσιμο εδώ
