Της Φωτεινής Καρρά,
Η νεότητα είναι η περίοδος του ατόμου, κατά την οποία ολοκληρώνεται η φυσική του υπόσταση και διαμορφώνονται τα ηθικά και πνευματικά χαρακτηριστικά του κάτω από την επίδραση των εξωγενών παραγόντων. Οι νέοι αποτελούν τους πυλώνες των κοινωνιών και μέσο εξέλιξης της ανθρωπότητας. Δυστυχώς, όμως, πλέον χαρακτηρίζονται ως ηθικά και πνευματικά ανερμάτιστοι, χωρίς κάποια συγκεκριμένη στοχοπροσήλωση στη ζωή τους.
Κατά κοινή ομολογία, είναι φανερό πως οι σύγχρονοι νέοι εξακολουθούν να ζουν στη δική τους ουτοπία, όπου όλα φαντάζουν ρόδινα, χωρίς κανένα ίχνος ρεαλισμού, καθώς αρνούνται να επωμισθούν τις ευθύνες και να πράξουν με ωριμότητα και υπευθυνότητα. Παρουσιάζονται αδρανείς, ράθυμοι, αδιάλλακτοι και κομφορμιστές, εγωκεντρικοί και επιπόλαιοι, καθώς προβάλλουν σθεναρά την αδιαφορία τους για όλα εκείνα που μέλλονται να έρθουν.
Διακατέχονται από την πεποίθηση πως δεν χρειάζεται να μοχθήσουν για αυτά που τους αξίζουν, αλλά επιμένουν να προσδοκούν κάτι που θα έρθει μόνο του, σαν «μάννα εξ ουρανού». Αρνούνται να αδράξουν ευκαιρίες, να ζήσουν τη ζωή στο έπακρο, συλλέγοντας εμπειρίες και, γι’ αυτό, παραμένουν ανδράποδα και δέσμιοι των επιθυμιών και των ονείρων που δεν έκαναν απτή πραγματικότητα.
Συνακόλουθα, επιδεικνύουν αμέλεια για την πολιτική ζωή του τόπου και την αντιμετωπίζουν με απάθεια. Δεν ενδιαφέρονται για τα κοινά και διατηρούν απαξιωτική στάση, οδηγώντας στην εμφάνιση της πολιτικής αλλοτρίωσης. Η στάση τους αυτή απορρέει αφενός από τα νοσηρά φαινόμενα στον χώρο της πολιτικής και των οξυμμένων κοινωνικών προβλημάτων και, αφετέρου, λόγω του ασθματικού τρόπου ζωής της νέας γενιάς. Αξίζει να σημειωθεί πως η πνευματική και ηθική ένδεια αποτελεί τροχοπέδη και πρόσκομμα για την ατομική τους ανέλιξη και την ανάνηψη της κοινωνίας. Η απουσία κάποιου στόχου και οράματος συντείνει σθεναρά στον ξεπεσμό των νέων, αφού αποζητούν πρόσκαιρες και εφήμερες εργασίες. Είναι υπέρμαχοι της άκριτης υιοθέτησης ξενικών προτύπων, οδηγώντας τους στην προοδοπληξία, καταρρίπτοντας και παραμερίζοντας, με αυτόν τον τρόπο, τα παραδοσιακά πρότυπα, ήθη και έθιμα.
Ωστόσο, πάρα την ύπαρξη μιας σημαντικής μερίδας νέων ατόμων, οι οποίοι διακρίνονται από λανθασμένα πρότυπα και νόθες εξωτερικευμένες αξίες, υπάρχουν και εκείνοι, οι οποίοι αντιτίθενται στις προαναφερθείσες κατηγορίες και παρουσιάζουν μία διαφορετική όψη της πραγματικότητάς τους. Εν τέλει, η δεύτερη κατηγορία, ίσως να είναι αυτή η οποία, σε συνδυασμό με την κατάλληλη διαπαιδαγώγηση, μπορεί να συμβάλλει στην ανέλιξη της κοινωνίας.
