Της Ελισάβετ Τσολάκη,
14 Φεβρουαρίου: η ημέρα των ερωτευμένων. Μια μέρα που μπορούν να γιορτάσουν το συναίσθημά τους. Αρκουδάκια, τριαντάφυλλα, ανθοδέσμες, σοκολατάκια, δείπνα σε ακριβά εστιατόρια και άλλα τόσα. Πολλοί ισχυρίζονται ότι η γιορτή αυτή είναι μια «μπούρδα», ένα συνώνυμο της κοροϊδίας. Καλά, το ότι η γιορτή αυτή εξυπηρετεί καθαρά εμπορικούς σκοπούς είναι κάτι το χιλιοειπωμένο, και απόδειξη για το παραπάνω αποτελεί και το γεγονός ότι στην Ορθόδοξη Εκκλησία δεν υπάρχει Άγιος με το όνομα Βαλεντίνος για να γιορταστεί. Με το να επαναλαμβάνουμε αυτά που ήδη ξέρουμε, κουράζουμε. Μήπως, όμως, πέρα από το οικονομικό κομμάτι, η κοροϊδία αυτή επεκτείνεται και σε κοινωνική διάσταση;
Πράγματι, το πρόβλημα είναι βαθύτερο, καθώς η συγκεκριμένη γιορτή δημιουργεί προβλήματα από εκεί που δεν υπάρχουν, όπως ακριβώς η διαφήμιση που μας δημιουργεί πλασματικές ανάγκες. Εξιδανικεύει και «πουλάει» τόσο πολύ τον έρωτα και την αγάπη, που ένας single εκείνη την ημέρα δεν έχει θέση στη «γιορτή» και νιώθει τύψεις που δεν έχει κάποιο ταίρι ή που δεν είναι ερωτευμένος. Καλά, δε συζητώ για έναν φρεσκοχωρισμένο. Οριακά εκείνη την ημέρα δε ντύνεται στα μαύρα και δεν τραγουδάει το «Νύχτα στάσου», όπως η Ζέτα Μακρυπούλια στην ταινία Μόλις χώρισα.
Η μπάλα, όμως, δεν παίρνει μόνο τους single. Αυτή η γιορτή μπορεί να «χτυπήσει» και τα ζευγάρια. Πολλά άτομα –κυρίως κορίτσια–, ως πιο ρομαντικά και συναισθηματικά, τάσσονται υπέρ αυτής της γιορτής και αναπτύσσουν υψηλές προσδοκίες. Περιμένουν από το ταίρι τους τον αντίστοιχο ρομαντισμό, το οποίο συχνά δεν ανταποκρίνεται τόσο στις προσδοκίες τους, αφού είτε υποτιμάει αυτή τη γιορτή, είτε δεν είναι ρομαντικό, είτε, τελικά, δεν είναι και τόσο ερωτευμένο για να εκδηλώσει την «αγάπη» του. Δεν είναι λίγοι και οι χωρισμοί εκείνη τη μέρα, μάλιστα, ακριβώς για αυτόν το λόγο. Γιατί εκείνη η ημέρα έρχεται να τους υπενθυμίσει: «Μήπως δεν είμαι τόσο ερωτευμένος;» ή, από την άλλη πλευρά, «Δεν μου έκανε τίποτα σήμερα που είναι του Αγίου Βαλεντίνου. Δεν με αγαπάει;». Κι εκεί δίνεται η αφορμή, ώστε οι δύο σύντροφοι να κάνουν μια ανασκόπηση της σχέσης τους και να αναλογιστούν αν τελικά αγαπιούνται, τι κάνουν μαζί, πώς θα πορευθούν.
Και, φυσικά, δεν εκλείπει η ανάγκη της επίδειξης όλης αυτής της κατάστασης στα social media. Παντού τα stories με σεντόνια γεμάτα τριαντάφυλλα, σατέν νυχτικά, φωτογραφίες ή βίντεο με το «αμόρε» να γευματίζουν μαζί σε κυριλέ ρεστοράντ, τρώγοντας φιλέτο νουά και πίνοντας κόκκινο κρασί. Μια τόσο μεγάλη τάση να δείξουν τι κάνουν στην προσωπική τους ζωή. Μα «οι καλύτερες στιγμές δεν τραβήχτηκαν ποτέ story», λέει ένα απόφθεγμα, και δεν έχει και άδικο. Και εξάλλου, όταν είσαι καλά με τον άνθρωπό σου, όταν περνάς πραγματικά καλά, δεν έχεις καμία ανάγκη να το δείξεις στους «θαυμαστές» σου.
Μέσα σε όλα αυτά, όμως, μήπως ενισχύεται και αυτό που λέμε «υλικός ευδαιμονισμός»; Δηλαδή, η νοοτροπία του «για να μου δείξει την αγάπη του/της, πρέπει να μου αγοράσει κάτι» εκείνη τη μέρα κυριαρχεί; Βέβαια, με αυτό το επιχείρημα δεν θέλω να δώσω θάρρος στους τσιγκούνηδες, καθώς το να κεράσεις ή να κάνεις ένα δώρο είναι όμορφο ως πράξη, ως χειρονομία, και δεν το υποστηρίζουμε επειδή «μας συμφέρει οικονομικά». Ωστόσο, εκθέτω το συγκεκριμένο επιχείρημα για να μην υποτιμήσουμε πράξεις «μη οικονομικές», όπως μια γλυκιά κουβέντα, μια αγκαλιά, ένα «χαίρομαι που υπάρχεις», ένα φιλί στο κούτελο, χειρονομίες που πρέπει να γίνονται σε καθημερινή βάση, όμως, και όχι μια μέρα που έχει οριστεί από κάποιους να γιορταστεί ο «έρωτας» και να «κυλήσει» η οικονομία.
Και θα μου πείτε όλοι, «Δηλαδή, με αυτό το άρθρο δηλώνεις ότι είσαι κατά του Αγίου Βαλεντίνου;». Δεν θα πω ναι, δεν θα πω και όχι. Θεωρώ πως υπάρχει, εξάλλου, και μια ανάγκη από πλευράς μας να γιορτάσουμε αυτή τη μέρα, καθώς οι σχέσεις την εποχή αυτή έχουν γίνει τόσο επιφανειακές, που έχουμε ανάγκη από λίγο ρομαντισμό. Απλά η κοροϊδία αυτής της γιορτής δεν προέρχεται μόνο από την οικονομία, αλλά και από εμάς τους ίδιους που προσποιούμαστε ότι αγαπάμε και μας αγαπούν. Αν εμείς ήμασταν πιο αληθινοί με τα αισθήματά μας, η γιορτή αυτή δεν θα κατέληγε να είναι τόσο κουραστική και τυποποιημένη.
Αφού, όμως, θα συνεχίσει να υφίσταται αυτή η γιορτή, ας τη γιορτάσουμε, όπως είμαστε αληθινά, χωρίς την τάση μας για επίδειξη. Singles, βγείτε έξω με τον κολλητό ή την κολλητή σας για “date”, ή καλέστε τον/την σπίτι σας για ταινία και πείτε του πόσο τον/την λατρεύετε. Χωρισμένοι, πονάτε; Ζήστε το! Βάλτε Άντζελα Δημητρίου στη διαπασών και βάψετε τις κουρτίνες «στο χρώμα που μισούσε», χωρίς κανένα αίσθημα μειονεξίας που υπάρχει αυτή η μέρα. Ερωτευμένες υπάρξεις, που αγαπάτε κάποιον και δεν του το έχετε πει, μήπως είναι μια καλή ευκαιρία –ή όποια άλλη μέρα θέλετε– να εκδηλώσετε στο άτομο που σας ενδιαφέρει το πώς αισθάνεστε; Και, φυσικά, δεσμευμένοι, που, όμως, αγαπάτε τον άνθρωπο με τον οποίο σχετίζεστε, υπενθυμίσετε του –και– σήμερα το πόσο τον αγαπάτε και πόσο σημαντικός είναι για εσάς, μαζί με τις υπόλοιπες ημέρες του χρόνου.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- Γιατί ο Άγιος Βαλεντίνος προκαλεί άγχος;, protothema.gr, διαθέσιμο εδώ
