Της Λυδίας Τσώνη,
Καθισμένοι σε ένα σαλόνι, με την τηλεόραση ή το κινητό ανοιχτά, ακούμε ένα ρολόι που χτυπά. Και, ξαφνικά, το ρολόι αυτό συγχρονίζεται με τους χτύπους της καρδιάς μας και δένονται μαζί με ένα γνώριμο άγχος. Γιατί, άραγε; Μήπως επειδή ο ήχος αυτός αποτελεί άλλη μια υπενθύμιση του χρόνου, που περνά και παίρνει μαζί του λεπτά, ώρες, μέρες, μήνες, χρόνια; Δεν είναι λίγοι εκείνοι που, στηριζόμενοι στο γεγονός ότι ο χρόνος συνιστά ανθρώπινο δημιούργημα, προσπαθούν να τον καταρρίψουν. Είναι, όμως, αδύνατο, παρά τις προσπάθειές μας, να αγνοήσουμε όλα εκείνα τα σημάδια που αποδεικνύουν τρανά ότι ο χρόνος, ήδη, πέρασε.
Η μέρα έφτασε στο τέλος της. «Τι έκανες όλη μέρα;». Ερώτηση που είτε σου απευθύνουν οι άλλοι είτε τη ρωτάς εσύ στον εαυτό σου. Μόνο που, στην πρώτη περίπτωση, είναι πολύ πιο εύκολο να πούμε ψέματα, να δικαιολογηθούμε, να ρίξουμε αλλού την ευθύνη. Όταν, όμως, μείνουμε μόνοι μας, το ρολόι από την απέναντι πλευρά του τοίχου αντικατοπτρίζει τους βαθύτερους φόβους μας και τις μεγαλύτερες ανασφάλειές μας. Σαν να σε ειρωνεύεται, μερικές φορές, έτσι όπως χτυπά, σαν να προσπαθεί να σου δείξει πως, όσο κι αν προσπαθείς, πάλι θα μείνεις πίσω, πάλι θα σπαταλήσεις τον χρόνο σου, πάλι εκείνος θα εξατμιστεί, προτού το καταλάβεις. Είναι αστείο καμιά φορά να σκέφτεσαι πού ήσουν χθες, πού είσαι σήμερα και πού θα είσαι αύριο. Τι περίμενες από τη ζωή και τι περίμενε εκείνη από εσένα…
Ύστερα, για να αποφύγεις όλα αυτά τα δυσάρεστα και επίπονα, «ξεχνιέσαι», ανοίγοντας ένα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Εκεί, πλέον, αρχίζει μια νέα παρωδία με τίτλο: «Τι έκαναν οι άλλοι;». Σε όποια ηλικία και αν βρίσκεσαι, ό,τι και αν έχεις πετύχει προσωπικά, επαγγελματικά, γνωστικά, κοινωνικά, πάντα και παντού υπάρχει κάποιος που κάνει περισσότερα ή καλύτερα πράγματα, πράγματα που πάντα ήθελες, αλλά ποτέ δεν πρόλαβες ή δεν τόλμησες ή δεν κατάφερες να κάνεις. Και μένεις άναυδος να κοιτάς μια επιτυχία που στην έκλεψαν, χωρίς να ήταν ποτέ δική σου. Κάπου εκεί αρχίζεις να αναρωτιέσαι τι ήταν αυτό που σε κράτησε πίσω και, μόνο τότε, βλέπεις πως τρέχεις αδιάκοπα σε έναν φαύλο κύκλο: όταν κάνεις αυτά που πρέπει, δεν έχεις χρόνο για τα «θέλω» σου, όταν εκπληρώνεις τα «θέλω» σου, δεν προλαβαίνεις να κάνεις βασικά πράγματα που σου είναι απαραίτητα για να πετύχεις τους στόχους σου. Και πάλι απ’ την αρχή…
Ποια είναι, τελικά, η λύση; Να μη βάζουμε στόχους; Να καθόμαστε άπραγοι, περιμένοντας τη ζωή μας να περάσει; Να μελαγχολούμε διαρκώς; Φυσικά και όχι! Εξάλλου, ο μοναδικός τρόπος να δημιουργήσεις κάτι που αξίζει να μη λησμονηθεί είναι να αποδώσεις σε αυτό όλη σου την ενέργεια. Οφείλουμε, συνεπώς, να αναζητήσουμε τα κατάλληλα εφόδια, προκειμένου να αντιπαλέψουμε την αποπνικτική πλήξη, την αδράνεια και, πάνω από όλα, να κλείσουμε τα αυτιά μας στο κάλεσμα της ραστώνης και της διαρκούς «χαλάρωσης», που αντί να μας ηρεμεί, μας κουράζει, εν τέλει, ακόμη περισσότερο.
Αρχικά, είναι σημαντικό να επισημανθεί ότι οφείλουμε να αναγνωρίζουμε τα όριά μας. Κάθε ημέρα δεν είναι ίδια με την προηγούμενη, ούτε με την επόμενη, για αυτό και είναι απόλυτα φυσιολογικό να μην πετυχαίνουμε κάθε μέρα τα ίδια. Χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης μας, άλλωστε, είναι να επηρεαζόμαστε από τους εξωτερικούς παράγοντες, αλλά και από τον εσωτερικό μας κόσμο, που μεταβάλλονται, επιφέροντας τις ανάλογες τροποποιήσεις στη διάθεση, τα όνειρα, τις δυνάμεις μας. Το πρόβλημα εντοπίζεται, όταν η εξαίρεση γίνεται ρουτίνα και, μάλιστα, με τέτοιο τρόπο που αισθανόμαστε πως όσο και αν θέλουμε, δεν έχουμε πλέον τη δυνατότητα να ξεφύγουμε. Τότε, κρίνεται απαραίτητο να αναδιοργανώσουμε την ημέρα μας, να στραφούμε στη γνωστή «διαχείριση χρόνου».
Ιδιαίτερα βοηθητική θεωρείται η σύνταξη προγράμματος με αναλυτικές εργασίες για τα αντίστοιχα χρονικά περιθώρια. Έχοντας δοκιμάσει και αποτύχει με αυτήν τη μέθοδο, θα πρότεινα κάτι πιο απλό: τη δημιουργία μιας λίστας με τους στόχους που απλώς θα ήταν καλό να επιτευχθούν έως το πέρας της ημέρας. Θυμηθείτε πάντα να θέτετε ρεαλιστικούς στόχους και όχι παγίδες στον ίδιο σας τον εαυτό! Επιπλέον, προσπαθήστε –στον βαθμό που αυτό είναι εφικτό– να αποφύγετε κατά τη διάρκεια της ημέρας και, λίγο προτού κοιμηθείτε, τις ηλεκτρονικές συσκευές, καθώς αυτές σας επιβαρύνουν με τη σωματική κούραση που επηρεάζει τα μάτια, το κεφάλι και, συχνά, τον αυχένα ή την πλάτη, και καλλιεργεί ένα αίσθημα υπνηλίας, που σας συνοδεύει για αρκετή ώρα αφού απομακρυνθείτε από αυτές. Συνακόλουθα, αποστασιοποιηθείτε από τα social media και την ψευδαίσθηση ευτυχίας που προσφέρουν και, σε κάθε περίπτωση, αποτρέψτε τον εαυτό σας από τη σύγκριση με τρίτους. Η εσωτερική ικανοποίηση, άλλωστε, δεν αποτελεί μετρήσιμο ή όμοιο για όλους στοιχείο. Για να προσθέσετε δράση στην καθημερινότητά σας, δοκιμάστε νέα χόμπι ή αθλήματα που σας εξιτάρουν και σας γεμίζουν με όρεξη για νέες εμπειρίες. Στο τέλος της ημέρας, η τήρηση ενός σταθερού προγράμματος ύπνου και, προφανώς, ο καλός ύπνος, θα σας σταθούν σημαντικοί σύμμαχοι για την παραγωγικότητα και την άνθιση της ενέργειας.
Βάσει των παραπάνω, οι αλλαγές στην τυποποιημένη αλληλουχία της καθημερινότητας θα σας γίνουν –αδιαμφησβήτητα– αισθητές. Μην ξεχνάτε πως πάντα έχετε τη δυνατότητα να αλλάξετε την καθημερινότητα και, ως επακόλουθο, τη ζωή σας! Δημιουργήστε το σενάριο που σας γεμίζει και πάρτε, επιτέλους, την πρωτοβουλία να γίνεται πρωταγωνιστές, σας αξίζει!
