Της Στέλλας Πετρακάκη,
Σε πολλές περιπτώσεις η περίοδος των εκλογών –ανεξαρτήτου της γεωγραφικής περιοχής που διεξάγονται– χαρακτηρίζονται από ανησυχίες, υψηλή αβεβαιότητα και δυσμενή πιθανά σενάρια. Όλα αυτά εντείνονται περαιτέρω όταν κρίνεται το μέλλον του κοινοβουλευτισμού ή οποιουδήποτε άλλου δημοκρατικού θεσμού. Ωστόσο, αρκετές φορές ο κόσμος είναι γεμάτος με ελπίδα, πιστεύοντας πως θα επέλθουν αλλαγές, οι οποίες θα βελτιώσουν την εσωτερική και εξωτερική πολιτική σκηνή.
Επομένως, δεν είναι μόνο το γεγονός πως ορίζεται μια προετοιμασία για αλλαγή κυβερνητικών αντιπροσώπων, αλλά η προετοιμασία αφορά και τη σφυγμομέτρηση της κοινής γνώμης, των αναγκών των πολιτών, των ανησυχιών και των προβλέψεων για το μέλλον. Συγκεκριμένα, η περίπτωση που εξετάζεται την παρούσα περίοδο είναι οι επικείμενες εκλογές στην Τουρκία, που έχουν προγραμματιστεί να διεξαχθούν στις 14 Μαΐου 2023. Ωστόσο, οι εκλογές αυτές εμπεριέχουν και ένα χαρακτηριστικό που λίγο πολύ θυμίζει εποχές πριν την ελληνική μεταπολίτευση και ανασύρει μνήμες χουντικής προπαγάνδας και έντονης ξενοφοβίας.
Ο Τούρκος Πρόεδρος Recep Tayyip Erdogan έχει απασχολήσει, από τον προηγούμενο χρόνο, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης πολλάκις, λόγω των αλλεπάλληλων διαπραγματεύσεων που είχε με τη Σουηδία και τη Φινλανδία, σχετικά με την ένταξη των δύο χωρών στο Ν.Α.Τ.Ο. Από τη στιγμή που η ένταξη μιας χώρας χρειάζεται την ομόφωνη έγκριση των ήδη υπαρχόντων μερών του Ν.Α.Τ.Ο., το βέτο που έχει ασκήσει ο Τούρκος Πρόεδρος είναι άνευ προηγουμένου. Ένα από τα μεγαλύτερα σχίσματα που έχει συναντήσει η ανθρωπότητα –μέχρι στιγμής– είναι το σχίσμα Δύσης και Ανατολής αναφορικά με την εκκλησία. Την τρέχουσα στιγμή, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα η Ευρώπη να συναντήσει ένα ακόμα σχίσμα, που πλησιάζει αυτό της Τουρκίας από τη Δύση.
Η Τουρκία αυτοβούλως έχει ανακοινώσει και υπογράψει ένα μνημόνιο, που αφορά τις ερευνητικές γεωτρήσεις στο νότιο μέρος της Κρήτης, με το θράσος να ανακύπτει το θέμα και εντός τουρκικού Κοινοβουλίου, χωρίς την έγκριση της Ελλάδας. Με αυτή την πρόκληση και με τη βοήθεια των φιλοκυβερνητικών Μ.Μ.Ε. αναφέρεται πως η Τουρκία πρόκειται να αναλάβει δράση «παρά τα εμπόδια της Ελλάδας, της Γαλλίας και της Γερμανίας». Το έτερο που απασχολεί την κοινή γνώμη απλώνεται πέρα από τα νότια σύνορα της Ευρώπης, καθώς αφορά την ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο Ν.Α.Τ.Ο., όπως αναφέρθηκε ανωτέρω. Επεξηγηματικά, ο Erdogan δύναται να επικυρώσει την ένταξη μόνο της Φινλανδίας στο Βορειοατλαντικό Σύμφωνο, παρά την επιθυμία για την ταυτόχρονη ένταξη των δύο χωρών που προβάλλει το Ελσίνκι.
Θα αναρωτηθεί κανείς για ποιο λόγο άλλαξε εντελώς η προτίμηση της Τουρκίας για την ένταξη των δύο χωρών. Η αιτία της αλλαγής είναι ένα γεγονός που –κατά γενική ομολογία– σίγουρα αγγίζει σημεία φονταμενταλιστικά και ορισμένες ακρότητες. Ωστόσο, δείχνει και την αγανάκτηση του κόσμου, σχετικά με την τριακονταετή προεδρία Erdogan στην Τουρκία. Συγκεκριμένα, ο επικεφαλής του ακροδεξιού κόμματος της Δανίας, Rasmus Paludan, δικηγόρος στο επάγγελμα και πρωτοετής στη Θεολογική Σχολή της Κοπεγχάγης, προχώρησε στην καύση του Κορανίου στη Στοκχόλμη, όπου παραμένει ακόμη άγνωστος ο τρόπος που εισήχθη στη χώρα για τη συγκεκριμένη δράση.
Συνεπώς, από τη στιγμή που και ο ίδιος ισχυρίζεται, αλλά δεν έχει επαληθευτεί, πως η Σουηδία τον κάλεσε να οργανώσει αυτή την πυρομανή εκδήλωση, οι ειδήσεις αυτές έφτασαν στο εσωτερικό της Τουρκίας και προκάλεσαν υποψίες, πως υποσκάπτεται η τουρκική ακεραιότητα εντός της Σουηδίας. Είναι γεγονός πως πριν από αρκετούς μήνες η εκστρατεία της Τουρκίας κατά της τρομοκρατίας και κατά των –όπως τους αποκαλεί– τρομοκρατικών τουρκικών οργανώσεων στο εσωτερικό της Σουηδίας, πραγματοποιήθηκε προκειμένου η Σουηδία να δώσει στην Τουρκία τις επιβεβαιώσεις που χρειάζεται για αμοιβαία στήριξη στον αγώνα αυτό, οπότε αυτό θα ήταν και το εισιτήριο εισδοχής της Σουηδίας στο Ν.Α.Τ.Ο.. Ωστόσο, σύμφωνα με τα νέα δεδομένα, το τελευταίο δε στάθηκε αρκετό, ώστε η Σουηδία να απολαμβάνει την ίδια εύνοια με τη Φινλανδία.
Κατά τον διεθνή τύπο, δημοσίευμα της αμερικανικής εφημερίδας Washington Examiner «στολίζει» επικριτικά τον Τούρκο Πρόεδρο, αποκαλώντας τον καρκίνωμα, σατανικό και κακοποιό, καθώς επιβεβαιωμένα ο Recep Tayyip Erdogan αποφάσισε να επικηρύξει τον μπασκετμπολίστα Εnes Kanter, πλέον γνωστό ως Kanter Freedom, αφού απέκτησε την αμερικανική ιθαγένεια το 2021. Πρόσφατα, ο μπασκετμπολίστας είχε εκφραστεί με προσβλητικό τρόπο για το καθεστώς Erdogan στην Τουρκία, μιλώντας για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Μάλιστα, ο Τούρκος Πρόεδρος έχει ανακοινώσει πως όποιος καταδώσει τον διεθνούς φήμης μπασκετμπολίστα, θα λάβει την αμοιβή των $ 500.000.
Συνεχίζοντας, η ελβετική εφημερίδα Le Temps, γνωστή για την ουδετερότητά της, χαρακτηρίζει ριψοκίνδυνες, επικίνδυνες, και «με τα μάτια στραμμένα στην τουρκική πολιτική σκηνή» τις ενστάσεις της Άγκυρας για τη διεύρυνση του Ν.Α.Τ.Ο. στις δύο σκανδιναβικές χώρες. Διαπιστώνει άτυπη σύμπραξη μεταξύ ακροδεξιών ισλαμοφοβικών στοιχείων της σουηδικής πολιτικής σκηνής με τουρκικές εθνικιστικές οργανώσεις, οι οποίες έσπευσαν να εκμεταλλευτούν πολιτικά την καύση του Κορανίου. «Ο Erdogan ενδιαφέρεται μόνο να αποστρέψει την προσοχή της τουρκικής κοινής γνώμης από τον υπερπληθωρισμό που πλήττει τους συμπατριώτες του» λέει στη Le Temps ο διευθυντής τουρκικών σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης Paul Levin.
Αναφορικά με τις εκλογές, φέρεται πως, όπως καταγράφει ο απεσταλμένος των New York Times, Ben Habart, ο Erdogan επιχειρεί την εξαγορά ψηφοφόρων. Ύστερα από τις κατάφορες κατηγορίες εναντίον της Δύσης και σε προσπάθειά του να τραβήξει ξανά την Τουρκία αιώνες πίσω, βλέπει τα ποσοστά του να βουλιάζουν, μη ξεχνώντας και τις επιθετικές ρητορικές απέναντι στην Ελλάδα.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η Τουρκία προσπαθεί να κλείσει το έδαφός της μέσα στην πλάνη της τελειότητας του υπάρχοντος καθεστώτος. Όμως, είναι η πιο έντονη αντίδραση της Τουρκίας απέναντι στη Δύση και στη διάνοιξη του Ν.Α.Τ.Ο. Είναι πανικός λόγω των χαμηλών ποσοστών του Τούρκου Προέδρου, ύστερα από τη μακρά και –σχεδόν– μοναρχική πορεία του στην πολιτική και τη διακυβέρνηση, ή είναι ένα ακόμα ένα επικοινωνιολογικό παίγνιο, με σκοπό να αποπροσανατολίσει τον τουρκικό λαό από τον πληθωρισμό, την πολιτική αναστάτωση και τη διαφθορά του καθεστώτος; Τα ανωτέρω ερωτήματα θα απαντηθούν εν καιρώ από την ίδια την Τουρκία και, ειδικότερα, μετά τις εκλογές του Μαΐου.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Στα όρια του σχίσματος Ερντογάν –Δύση, Η Καθημερινή, διαθέσιμο εδώ
- Σουηδία: Το φλεγόμενο Κοράνι, ο… πυρομανής και ο μεσάζων, Η Καθημερινή, διαθέσιμο εδώ
- Ερντογάν: Σε μετωπική σύγκρουση με τη Δύση, ενόψει των εκλογών, Πρώτο Θέμα, διαθέσιμο εδώ
