Της Παναγιώτας Θεοδωρακοπούλου,
«λουλούδι την κακοπετριά
πόσο την ομορφαίνεις»
Έτσι ξεκινάει η ποιητική συλλογή του Θάνου Τσάμπρα Πετρολούλουδα, καθώς περιηγείται ο αναγνώστης στις πρώτες κιόλας σελίδες της. Η ποιητική αυτή συλλογή διατίθεται από τις Εκδόσεις Παρουσία. Την ευθύνη και τον σχεδιασμό της έκδοσης ανέλαβε ο Βασίλης Θ. Χατζηϊακώβου, ενώ την επιμέλειά της ο Γιώργος Τσίπης.
Προτού μεταβούμε στην ανάλυση της ποιητικής συλλογής, είναι πρέπον να αναφερθούν ορισμένα λόγια για τον συγγραφέα της. Ο Θάνος Τσάμπρας γεννήθηκε στις Αμυγδαλιές Ολυμπίας, ενώ πέρασε τα παιδικά του χρόνια στον Πειραιά. Είναι ποιητής, σεναριογράφος και θεατρικός συγγραφέας. Το 1993 έγινε μέλος της Ένωσης Σεναριογράφων Ελλάδος και τις χρονιές 2015-2021 υπήρξε Γενικός Γραμματέας της ένωσης αυτής.
Εκτός από την ποιητική συλλογή που θα αναπτυχθεί περαιτέρω, ο Θάνος Τσάμπρας έχει γράψει κι άλλες ποιητικές συλλογές (Απ’ τον Παράδεισο απ’ έξω, Πέμπτη Εποχή των αοράτων και Ραγισμένος Χρόνος), αλλά και ένα παιδικό βιβλίο που τιτλοφορείται (Ο Πρασινόφτερος και ο Κοκκινολαίμης). Επιπλέον, έχει γράψει και δύο θεατρικά έργα (Επτά Σημάδια και Καρύδια με μέλι), ενώ για το δεύτερο του έχει απονεμηθεί βραβείο από τον Όμιλο για την UNESCO Πειραιώς & Νήσων το 2019.
Τα Πετρολούλουδα είναι μια ποιητική συλλογή, η οποία αποτελείται από μια σειρά 36 ποιημάτων. Διαβάζοντας τη συλλογή αυτή, ο αναγνώστης θα παρατηρήσει ότι επικρατεί, ως επί το πλείστον, ομοιοκαταληξία και μέτρο διαφόρων ειδών, τα οποία είναι γνώριμα από τα σχολικά χρόνια. Ωστόσο, το ύφος και των 36 ποιημάτων, είτε είναι μικρά είτε μεγάλα σε έκταση, καθώς και τα μηνύματα που θέλει να περάσει ο Θάνος Τσάμπρας είναι η συμπάθεια προς τους «ήρωες», όπως αποκαλούνται από τον δημιουργό, η συμπόνια, καθώς και ο θαυμασμός που νιώθει για ό,τι έχουν κάνει στο παρελθόν, αλλά και για τη δυσχερή καθημερινότητα των κατοίκων των ορεινών περιοχών του Μοριά — και όχι μόνο.
Οι «κακοπετριές» που αναφέρει ο Θάνος Τσάμπρας και τα λουλούδια που φυτρώνουν πεισματικά ανάμεσα σε σκληρές πέτρες σηματοδοτούν την ελπίδα, η οποία αναδύεται μέσα από κάθε αντιξοότητα. Οι κακοπετριές, επομένως, είναι «τόποι» με άγρια ομορφιά, άγρια γοητεία και «αφηγούνται» τις δικές τους ιστορίες μόχθου, σκληρής επιβίωσης, ηρωισμού και απομόνωσης. Ωστόσο, πρέπει να αναφέρουμε, όπως γίνεται αντιληπτό καθώς διαβάζει ο αναγνώστης την ποιητική συλλογή, ότι τέτοιες κακοτοπιές δεν έχει μόνο η Πελοπόννησος. Υπάρχουν παντού, πέρα από τους ορίζοντες του Νότου. Σε κάθε γη, σε κάθε πατρίδα.
Η ζωή στο βουνό έχει τις δυσκολίες της: η κακοκαιρία, οι συνθήκες διαβίωσης, αλλά και ο τρόπος ζωής και η καθημερινότητα των ανθρώπων εν γένει διαφοροποιούνται από την άνετη συγκριτικά ζωή της πόλης. Για τον Θάνο Τσάμπρα, οι άνθρωποι αυτοί θεωρούνται ήρωες, αλλά και πολύ τυχεροί που ζουν σε τέτοιους ευλογημένους από τη φύση τόπους. Άλλωστε, όπως έγραψε και ο ίδιος στο ομώνυμο με την ποιητική συλλογή ποίημά του:
«Όσο ψηλό είναι το βουνό,
τόσο μικρά και ταπεινά
τα πετρολούλουδά του.
Μα έχουν τόση ομορφιά,
όση σαράντα δυό βουνά.
Κι αν ανεβείς για να τα δεις,
θα τα ζηλέψεις,
μα μην τα κλέψεις.
Δεν τα ποτίζουν στάλες της βροχής,
μόνο ψιχάλες αγιασμού της γης.»
