Του Αλέξανδρου Βωβίδη,
Το Russian Doll είναι μια πρωτότυπη σειρά του Netflix που δημιουργήθηκε από τους Natasha Lyonne, Leslye Headland και Amy Poehler. Η σειρά έκανε πρεμιέρα την 1η Φεβρουαρίου 2019 και γρήγορα κέρδισε δημοτικότητα για τη μοναδική υπόθεσή της και την αιχμηρή γραφή της. Η σειρά ακολουθεί την ιστορία της Nadia Vulvokov, μιας νεαρής γυναίκας που βρίσκεται κολλημένη σε ένα time-loop, η οποία ζούσε την ίδια νύχτα ξανά και ξανά. Κάθε φορά, η Nadia πεθαίνει με διαφορετικό τρόπο και ξυπνά στην αρχή της νύχτας, χωρίς να θυμάται τι συνέβη πριν. Καθώς προσπαθεί να καταλάβει τι της συμβαίνει και πώς να σπάσει τον κύκλο, γνωρίζει τον Alan Zaveri, ένα άτομο που έχει επίσης κολλήσει σε μια παρόμοια κατάσταση. Μαζί, αρχίζουν να ξετυλίγουν το μυστήριο της δύσκολης θέσης τους και εξερευνούν το βαθύτερο νόημα των εμπειριών τους μέσα από τον θάνατο και τις περιπέτειες που έζησαν από εκείνη τη στιγμή.
Ένα από τα ξεχωριστά χαρακτηριστικά του Russian Doll είναι η πολύπλοκη και πολυεπίπεδη αφήγησή του. Η σειρά του Netflix εξερευνά θέματα όπως κατάθλιψη, τραύμα, εθισμός αλλά και αναγέννηση, συνδυάζοντάς τα με έναν τρόπο πολύ προσγειωμένο αλλά ταυτόχρονα και σουρεαλιστικό. Η γραφή είναι ιδιαίτερα αιχμηρή και χιουμοριστική. Παράλληλα, οι ερμηνείες του cast, ιδιαίτερα της Lyonne και του Charlie Barnett ως Alan, είναι εξαιρετικές και αρκετά χιουμοριστικές.
Αντί, όμως, να αντιγράψει πλήρως την πρώτη σεζόν του Groundhog Day-ian της, στη 2η σεζόν ανέρχεται ένα εντελώς νέο κομμάτι προσωρινής τρέλας. Στο επεισόδιο 1, η Nadia ανακαλύπτει καταλάθος ότι η επιβίβαση στο τρένο 6 στην 77th Street τη μεταφέρει πίσω στο 1982. Όχι μόνο αυτό, αλλά το ταξίδι πίσω στον χρόνο τη βρίσκει να κατοικεί στο σώμα της μητέρας της. Ξαφνικά, ο τίτλος της κούκλας φωλιάσματος ή αλλιώς Matryoshka του Russian Doll είναι ακόμα πιο λογικός (και προσδίδει αξιοπιστία στην ύπαρξη του σχεδίου τριών εποχών των δημιουργών).
Η προσέγγιση της 2ης σεζόν στο ταξίδι στον χρόνο δεν παρέχει την ίδια μανιακή ενέργεια με τους ρυθμούς της 1ης σεζόν. Πρώτον, κάθε ταξίδι στο παρελθόν δεν συνοδεύεται από την παράλογα χαριτωμένη εισαγωγή του πιάνου Harry Nilsson (αν και πρέπει να πούμε ότι το soundtrack της σειράς που έχει δημιουργηθεί από τους Pink Floyd είναι υπέροχο). Επίσης, η Nadia (και αργότερα ο Alan) μπορεί να επιλέξει να μπει στο τρένο 6622 για να κάνει ένα ταξίδι στο παρελθόν όποτε θέλει, αφαιρώντας την πλοκή από την ατελείωτη αίσθηση της αμεσότητας και του επείγοντος που απολάμβανε η 1η σεζόν. Παρόλα αυτά, αυτή η πιο συμβατική χρονική συγκίνηση ανοίγει το Russian Doll σε έναν εντελώς νέο κόσμο συναισθηματικής απήχησης.
Το Russian Doll διαθέτει, επίσης, ένα μοναδικό οπτικό στυλ που προσθέτει ζωντάνια και παραστατικότητα στην ονειρική ατμόσφαιρα της παράστασης. Η χρήση έντονων φώτων νέον, αντανακλάσεων καθρέφτη και σουρεαλιστικών εικόνων δίνουν στη σειρά μια ξεχωριστή αισθητική που την ξεχωρίζει από άλλες σειρές. Η σειρά έχει λάβει την αναγνώριση των κριτικών για το σενάριο, τις ερμηνείες και τη μοναδική αφήγηση. Μάλιστα, ήταν υποψήφια για 13 βραβεία Emmy και κέρδισε ένα για εξαιρετική σκηνοθεσία κωμικής σειράς.
Συνολικά, το Russian Doll είναι μια σειρά που πρέπει να παρακολουθήσετε, ειδικά οι λάτρεις του παραμυθιού και της μυθοπλασίας, του ταξιδιού στον χρόνο και της εναλλακτικής πραγματικότητας. Με τη μοναδική και δημιουργική αφήγησή του, ξεχωρίζει από τις άλλες σειρές του ίδιου είδους, που, ενώ ξεκάθαρα αντιγράφει, δεν μοιάζει καθόλου. Οι δύο πρώτες σεζόν της σειράς είναι προς το παρόν διαθέσιμες στο Netflix, αλλά δεν είναι σαφές αν θα υπάρξει και τρίτη σεζόν.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- Russian Doll (TV Series 2019– ), imdb.com, διαθέσιμο εδώ
