Της Γεωργίας Σκαμπελτζή,
Krzysztof Kieslowski: ένας σκηνοθέτης που άφησε το δικό του ξεχωριστό αποτύπωμα στην Ιστορία του ευρωπαϊκού κινηματογράφου. Έχοντας αποφοιτήσει από την Κινηματογραφική Σχολή του Λοτζ, ξεκίνησε την καριέρια του γυρίζοντας ντοκιμαντέρ, αλλά σύντομα μεταπήδησε στον κινηματογράφο, μέσω του οποίου αναγνωρίστηκε διεθνώς. Σημεία-σταθμοί στην καριέρα του αποτελούν η σειρά 10 τηλεταινιών υπό τον τίτλο Decalogue, αλλά και η ταινία La Double Vie de Veronique, που σημείωσε εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία.
Ακολούθησε η τριλογία Trois couleurs, που κυκλοφόρησε τη διετία 1993-1994. Η επιλογή των τριών χρωμάτων της κάθε ταινίας, δηλαδή το μπλε, το κόκκινο και το λευκό, δεν είναι τυχαία, καθώς έχει εμπνευστεί από τα τρία χρώματα της γαλλικής σημαίας. Ειδικότερα, το μπλε αντιπροσωπεύει την ελευθερία, το λευκό την ισότητα και το κόκκινο την αδελφοσύνη.
Ξεκινάμε με την πρώτη ταινία, “Bleu”, η οποία έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ της Βενετίας το 1993. Στο ίδιο Φεστιβάλ, μάλιστα, κέρδισε τον Χρυσό Λέοντα, το Βραβείο Καλύτερης Ηθοποιού και Καλύτερης Κινηματογράφισης, το σενάριο της οποίας υπογράφουν οι Krzysztof Kieslowski, Krzysztof Kieslowski και Agnieszka Holland. Τους βασικούς ρόλους κρατούν οι Juliette Binoche, Benoît Régent, Florence Pernel και Charlotte Véry.
Η Julie, μετά από ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα, χάνει τον αναγνωρισμένο συνθέτη σύζυγό της και την κόρη τους, ενώ η ίδια είναι η μόνη που επέζησε. Έχοντας να αντιμετωπίσει το μεγάλο βάρος της απώλειας, αποφασίζει να κάνει μια νέα αρχή και γι’ αυτό επιλέγει να αποσυνδεθεί από ό,τι της θυμίζει το παρελθόν. Ωστόσο, η προσπάθεια αυτή μόνο εύκολη δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, διότι έρχεται αντιμέτωπη με την «κρυφή» ζωή του συζύγου της, για την οποία βρισκόταν σε άγνοια. Παράλληλα, παρακολουθούμε τη σχέση της με το ημιτελές μουσικό έργο του συζύγου της, στη δημιουργία του οποίου συμμετείχε κι η ίδια. Το «Κοντσέρτο για την Ενωμένη Ευρώπη», που είχε ανατεθεί σε εκείνον, τελικά ολοκληρώνεται από τη Julie.
Ειδική μνεία χρειάζεται να γίνει στον συνθέτη της μουσικής της ταινίας, τον Zbigniew Preisner, ο οποίος συνεργάστηκε για πολλά χρόνια με τον σκηνοθέτη. Η μουσική του μελοποίησε, μάλιστα, την Προς Κορινθίους Α’ Επιστολὴ (ιβ´ 27 – ιγ´ 13) του Αποστόλου Παύλου, μια μελωδία που «ταξιδεύει» τους θεατές-ακροατές (διαθέσιμο εδώ).
Η πρωταγωνίστρια, λοιπόν, αναζητά τη φυγή από όλα εκείνα που την πληγώνουν, όμως, εάν δεν αντιμετωπίσει όσα της έχει φέρει η ζωή, δεν θα φτάσει ποτέ στην πολυπόθητη ελευθερία. Μέσω του θανάτου, ξεκινά η πορεία της προς την «αναγέννηση» και τελικά στην υπέρβαση, με μια μεγάλη δόση γενναιοδωρίας. Το όπλο της για να επιτύχει όλα αυτά δεν είναι άλλο από την αγάπη.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Τρία χρώματα: Η μπλε ταινία, imdb.com, διαθέσιμο εδώ
- Krzysztof Kieslowski, britannica.com, διαθέσιμο εδώ
