Του Μάριου Κριτίδη,
Με την αποχώρηση της Nancy Pelosi από την Προεδρία της Βουλής των Αντιπροσώπων και την ανανεωμένη σύσταση της Βουλής, είχε έρθει η ώρα για τη νέα Ρεπουμπλικανική πλειοψηφία της Βουλής να ψηφίσει τον νέο Πρόεδρο της Βουλής των Αντιπροσώπων, το τρίτο κατά ιεραρχική σειρά ανώτερο αξίωμα των Η.Π.Α.
Περί των βασικών του αξιώματος αυτού, ο Πρόεδρος της Αμερικανικής Κάτω Βουλής είναι ένα ανώτατο νομοθετικό αξίωμα 2ετούς θητείας με δυνατότητα απεριόριστων επανεκλέξεων. Οι αρμοδιότητές του αφορούν όλο το φάσμα της ομαλής λειτουργίας της Βουλής των Αντιπροσώπων. Ο Πρόεδρος της Αμερικανικής Βουλής (Speaker of the House) θέτει την ημερήσια διάταξη και την ατζέντα της Βουλής, ελέγχει τη λειτουργία και τη σύσταση των ποικίλων κοινοβουλευτικών επιτροπών (Committees), ενώ, επίσης, προνοεί να εξασφαλίσει την ενότητα και την εμπιστοσύνη των βουλευτών του κόμματός του και, ταυτόχρονα, λειτουργεί ως δίαυλος επικοινωνίας μεταξύ Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικάνων. Επίσης, μπορούμε να πούμε ότι πρακτικά λειτουργεί και ως ειρηνοποιός και διπλωμάτης στο εσωτερικό του κόμματος του, ευθυγραμμίζοντας όλους τους Βουλευτές προς μία κοινή κατεύθυνση, παρά τις ιδεολογικές διαφορές μεταξύ τους.
Ο 57χρονος Kevin McCarthy είναι Ρεπουμπλικάνος βουλευτής από την Καλιφόρνια, μόλις από το 2006, με αυτήν να είναι η ένατη θητεία του στην Βουλή των Αντιπροσώπων. Έγινε αρχηγός της Ρεπουμπλικανικής Κοινοβουλευτικής Ομάδας το 2014 με την πορεία του ως προς την Προεδρία της Βουλής να είναι αναμενόμενη αν όχι προδιαγραμμένη, ειδικότερα μετά τις προοπτικές των Ρεπουμπλικάνων να ανακτήσουν την πλειοψηφία στη Βουλή των Αντιπροσώπων εν όψει των ενδιάμεσων εκλογών του 2022. Ανήκοντας στη σχετικά πιο μετριοπαθή πτέρυγα του Ρεπουμπλικανικού κόμματος, έχει καταφέρει να διατηρήσει καλές σχέσεις με όλες τις Ρεπουμπλικανικές ομάδες, καθώς και με τον πρώην Πρόεδρο Donald Trump. Επίσης, δεν έχει κάποια συγγένεια με τον ψυχροπολεμικό αντικομουνιστή Γερουσιαστή Joseph McCarthy, του Wisconsin, στον οποίο αποδίδεται πλέον ο όρος «Μακαρθισμός».
Μετά από 15(!) ψηφοφορίες, ο Kevin McCarthy αναλαμβάνει το αξίωμα του Προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων μέχρι την κρίσιμη χρονιά του 2024. Πράγματι, οι 15 ψηφοφορίες που χρειάστηκαν για να βρεθεί η απαραίτητη ευθυγράμμιση της Ρεπουμπλικανικής Κοινοβουλευτικής Ομάδας είναι δίχως προηγούμενο, με την τελευταία φορά που να έχει γίνει κάτι παρόμοιο να είναι το 1859, λίγα χρόνια πριν ο αμερικανικός εμφύλιος βάψει στο αίμα τη χώρα.
Ως προς τις πολλαπλές ψηφοφορίες του Σαββάτου 7 Ιανουαρίου, ο Kevin McCarthy ήταν γνωστό ότι θα διεκδικούσε το χρίσμα για την Προεδρία της Αμερικανικής (Κάτω) Βουλής ήδη από τη νίκη της πλειοψηφίας των Ρεπουμπλικανών στις ενδιάμεσες εκλογές του Νοεμβρίου του περασμένου χρόνου. Αυτό που δεν ανέμενε κανείς, όμως, ήταν οι δραματικές 15 ψηφοφορίες που χρειάστηκαν, για να μπορέσει ο Kevin McCarthy να λάβει την πλειοψηφία από τους Ρεπουμπλικάνους Βουλευτές και συναδέλφους του.
Η σύγκρουση μεταξύ των Ρεπουμπλικανών ως προς την ψήφιση του Kevin McCarthy χωρίζεται σε δύο πτυχές παραχωρήσεων εκ μέρους του νεοεκλεγούς Προέδρου της Βουλής. Η μία αφορά το εθνικό όριο δανεισμού (debt ceiling/debt limit) και μία πτυχή που αφορά εσωκομματικές παραχωρήσεις και τους διορισμούς στις Κοινοβουλευτικές Επιτροπές.
Το πρώτο ζήτημα με το οποίο ήρθε αντιμέτωπος ο Kevin McCarthy και αποτέλεσε τροχοπέδη στο να εξασφαλίσει την απαραίτητη πλειοψηφία για την ανάληψη του αξιώματος, αφορούσε το όριο δανεισμού του Αμερικανικού Κογκρέσου. Συγκεκριμένα, υπολογίζεται ότι τον φετινό Ιούνιο το Αμερικανικό Κογκρέσο θα συνεδριάσει για να ψηφίσει μία εκ νέου αύξηση του ανώτερου ορίου δανεισμού του κράτους, το λεγόμενο “Debt Ceiling”. Η ιδιότροπη αυτή ψηφοφορία, που έχει αποτελέσει πλέον τελετουργία από το 2011, έχει υπάρξει πολλές φορές πεδίο συγκρούσεων μεταξύ Ρεπουμπλικάνων, οι οποίοι θέλουν δραστικά να μειωθεί ή έστω να επιβραδυνθεί το κρατικό χρέος, και Δημοκρατικών, οι οποίοι έχουν αυξήσει δραστικά τις κρατικές δαπάνες και τον δανεισμό τα τελευταία χρόνια. Είναι νωρίς ακόμη να ξέρουμε τι ακριβώς συμφωνήθηκε στους Ρεπουμπλικανικούς κύκλους για την ψηφοφορία του Ιουνίου, όμως είναι πιθανό, γνωρίζοντας τη στάση των Ρεπουμπλικάνων σε προηγούμενες παρόμοιες ψηφοφορίες, η αύξηση του ορίου δανεισμού να συνοδευτεί με σημαντικές περικοπές από τις κρατικές δαπάνες, πλήττοντας την ατζέντα της Κυβέρνησης Biden εις το όνομα της «υπεύθυνης διαχείρισης του δημοσίου χρήματος». Δεν είναι απίθανο στην ψηφοφορία του Ιουνίου πάνω σε αυτό το ζήτημα να έχουμε νέο γύρο διενέξεων στη Βουλή των Αντιπροσώπων.
Το δεύτερο ζήτημα, που υπήρξε εμπόδιο στην εκλογή του McCarthy, ήταν οι εσωκομματικές διενέξεις ως προς του διορισμούς στις Κοινοβουλευτικές Επιτροπές και στην σύσταση νέων κανόνων λειτουργίας της Βουλής. Ο Πρόεδρος της Βουλής, ο οποίος έχει αρμοδιότητα να ορίζει τους αρχηγούς των εκάστοτε Κοινοβουλευτικών Επιτροπών, δέχθηκε έντονες πιέσεις από την πιο ακραία τραμπική πτέρυγα της Ρεπουμπλικανικής Κοινοβουλευτικής Ομάδας για ανάθεση καίριων επιτροπών σε πιο «μάχιμα» μέλη του Ρεπουμπλικανικού κόμματος.
Από τις αναθέσεις αυτές ξεχωρίζουν τρεις. Πρώτη, την ηγεσία στην Επιτροπή Προϋπολογισμού αναλαμβάνει ο Jodey Arrington, Βουλευτής από το Τέξας. Ο Arrington, πρόμαχος του δόγματος των «υπεύθυνων κρατικών δαπανών», θα ηγηθεί των Ρεπουμπλικανικών προσπαθειών για διαχείριση του ζητήματος του ορίου δανεισμού και του αμερικανικού χρέους κατ’ επέκταση.
Στη συνέχεια, η ανάθεση του Mark Green στην Επιτροπή Εσωτερικής Ασφάλειας (Homeland Security), από το Tennessee. Ο Mark Green, μέλος της σκληροπυρηνικής, συντηρητικής, Κοινοβουλευτικής Ομάδας Freedom Caucus, έχει δεσμευθεί να διεξάγει έρευνες ως προς τη μεταναστευτική πολιτική των τελευταίων ετών της Κυβέρνησης Biden. Κατά τον ίδιο και μερίδας των Ρεπουμπλικάνων που εκπροσωπεί, η διαχείριση των εισροών μεταναστών από τα σύνορα με το Μεξικό (που πράγματι έχουν γιγαντωθεί τα τελευταία 3 χρόνια) αποτελεί καίριο ζήτημα εθνικής ασφάλειας με εγκληματικές ευθύνες της Δημοκρατικής διακυβέρνησης των τελευταίων ετών.
Τέλος, τη σημασία της έχει και η ανάθεση της Επιτροπής Επίβλεψης και Ευθυνών (Oversight and Accountability Committee) στον James Comer, από το Kentucky. Αυτή η ανάθεση ανοίγει τον δρόμο στους Ρεπουμπλικάνους να προχωρήσουν ένα βήμα παραπέρα τα σχέδιά τους για ενδεχόμενη έρευνα στον Πρόεδρο Biden, με αφορμή σκάνδαλα που αφορούν «υπόγειες» επικοινωνίες της Κυβέρνησης με μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπως το Twitter και τη Meta/Facebook. Ο ίδιος ο James Comer έχει δεσμευθεί, επιπλέον, να διεξάγει έρευνα στο ίδιο το F.B.I., με αφορμή τη διαχείριση των αποκαλύψεων της New York Post, το 2020, στα αρχεία του προσωπικού υπολογιστή του Hunter Biden, γιου του Joe Biden, με τη δίχως προηγουμένου απαγόρευση διάδοσης του ρεπορτάζ στα πλαίσια του Twitter.
Ο Kevin McCarthy έχει να αναλάβει ένα δύσκολο έργο, με μία εύθραυστη Ρεπουμπλικανική πλειοψηφία στη Βουλή των Αντιπροσώπων, με το κόμμα του να έχει στόχο να φρενάρει την ατζέντα της Κυβέρνησης Biden και να ετοιμάσει τη δική της –υπό αντίξοες συνθήκες– για το 2024…
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Oliver Wiseman, Opinion: Can Kevin McCarthy Still Outlast the Lettuce?, Politico, Διαθέσιμο εδώ
- Jesus A. Rodriguez, The Shakespearean Tragedy of Kevin McCarthy, Prince of Washington, Politico, Διαθέσιμο εδώ
- New Congress: Here’s who’s heading the various House Committees, The Hill, Διαθέσιμο εδώ
- U.S. House brawl over McCarthy raises worries about Republican governance, Reuters, Διαθέσιμο εδώ
- What does the US Speaker of the House do?, BBC, Διαθέσιμο εδώ
- Who is Kevin McCarthy? A look at the Republican struggling to become U.S. House speaker, Global News, Διαθέσιμο εδώ
