Της Γεωργίας Σκαμπελτζή,
“We must all think about tomorrow, but without forgetting to live today”
La Dolce Vita: Μια ταινία που σατιρίζει τους παπαράτσι, τα διάσημα πρόσωπα, τη θρησκεία και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Πρόκειται για μία από τις εμβληματικότερες ταινίες του κινηματογράφου παγκοσμίως σε σκηνοθεσία του Federico Fellini, ενώ το σενάριο υπογράφουν οι Ennio Flaiano, Tullio Pinelli και Federico Fellini. Τους βασικούς ρόλους κρατούν οι Marcello Mastroianni, Anita Ekberg, Anouk Aimée, Alain Cuny και Yvonne Furneaux.
Ο Marcello Rubini, ο πρωταγωνιστής της ταινίας, είναι δημοσιογράφος σε κάποιο σκανδαλοθηρικό έντυπο της Ρώμης, ο οποίος κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να καθιερωθεί. Κατά τη διάρκεια της ταινίας, παρουσιάζονται 7 ημέρες από τη ζωή του, τοποθετημένες χρονικά στη δεκαετία του 1950. Πιο συγκεκριμένα, παρακολουθούμε τη νύχτα του με την κληρονόμο Maddalena και την αντίδραση της φίλης του, Emma, λόγω της απουσίας του και την επόμενη μέρα τη γνωριμία του με τη διάσημη ηθοποιό Sylvia. Στη συνέχεια, βλέπουμε τη φιλία του με τον διανοούμενο Steiner και πώς η δολοφονία των παιδιών του και η αυτοκτονία του τον επηρεάζει, το «στημένο» θαύμα, τη συνάντηση με τον πατέρα του, μια περιήγηση στον κόσμο της αριστοκρατίας και, τέλος, το πάρτι στη θάλασσα.
Υπάρχουν κάποιες σκηνές από την ταινία, οι οποίες είχαν προκαλέσει αίσθηση την εποχή που προβλήθηκε. Ανάμεσα σε αυτές είναι, φυσικά, η εναρκτήρια σκηνή, στην οποία παρακολουθούμε ένα ελικόπτερο να μεταφέρει το άγαλμα του Ιησού, πετώντας στον ουρανό της ιταλικής πρωτεύουσας. Για τον λόγο αυτό, η ταινία καταδικάστηκε από το Βατικανό. Σκηνή-σταθμός στην Ιστορία της μεγάλης οθόνης δεν είναι άλλη από εκείνη που γυρίστηκε στη Fontana di Trevi με τη συμμετοχή του Mastroianni και της Ekberg. Δεν θα μπορούσε να λησμονηθεί το γεγονός ότι μέσω της ταινίας και ειδικότερα του φωτορεπόρτερ Paparazzo, συναδέλφου του Marcello, καθιερώθηκε ο γνωστός σε όλους σήμερα όρος Paparazzi, με τον οποίο αναφερόμαστε στους αδιάκριτους φωτορεπόρτερ.
Τη μουσική της ταινίας υπογράφει ο μοναδικός Nino Rota, ο οποίος έχει ντύσει μουσικά κάποιες από τις σπουδαιότερες δημιουργίες της έβδομης τέχνης, όπως το “8 1/2“ του Fellini, το “Godfather” του Francis Ford Coppola και το “Romeo & Juliet” του Franco Zeffirelli. Μία γεύση από τη μουσική της ταινίας μπορείτε να πάρετε εδώ.
Η «Γλυκιά ζωή» τιμήθηκε το 1960 με τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ Καννών 1960, ενώ κέρδισε το Όσκαρ Ενδυματολογίας το 1962 (Piero Gherardi), έχοντας, όμως, λάβει 4 υποψηφιότητες. Μπορεί στην πρώτη προβολή να προκάλεσε αντιδράσεις, όμως κατάφερε να στιγματίσει τον ευρωπαϊκό –και όχι μόνο– κινηματογράφο και να καθιερώσει τον Fellini.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚH ΠΗΓH
- La Dolce Vita, imdb.com, διαθέσιμο εδώ
