Της Χρυσάνθης-Ίριδας Ανεμογιάννη,
Και ήρθε, λοιπόν, ο νέος χρόνος. Λαμπερός, φωτεινός, καινούργιος, μοναδικός. Έχοντας αφήσει πίσω στεναχώριες, πίεση, δυσκολίες, προβλήματα μπήκαμε τελικά με μεγάλη χαρά σε ένα καινούργιο κεφάλαιο. Παντού κόσμος, βόλτες, δώρα, ταξίδια. Όλοι γεμάτοι ελπίδα, με όρεξη για αλλαγές, έτοιμοι να τα κάνουν όλα. Τα πάντα έχουν γεμίσει με ενθαρρυντικές ευχές, παροτρύνσεις να ξεκινήσουμε καινούρια πράγματα. Και κάπως έτσι, έχουμε υιοθετήσει μια νέα νοοτροπία, πρόθυμοι να αλλάξουμε, να κάνουμε, να δούμε, να σηκωθούμε. Κάπως σαν να ξαναγεννηθήκαμε.
Πώς προκύπτει μια τέτοια αλλαγή; Τόσο δραστική, τόσο απρόσμενη, τόσο μαζική; Πώς γίνεται από τη μια στιγμή στην άλλη να αλλάζουν όλοι και όλα; Φταίει η μαγεία των Χριστουγέννων; Ο Άγιος Βασίλης; Οι τάρανδοι; Οι γιορτινές μέρες; Το πολύ φαγητό; Η χαρά και οι δικοί μας άνθρωποι που είναι όλοι μαζεμένοι; Το φλουρί; Ποια είναι η διαφορά από τη μία μέρα στην άλλη; Πώς μπορεί να πιστεύουν ότι μέσα σε μια νύχτα όλα θα αλλάξουν; Θα φύγουν οι κακές συνήθειες, θα υιοθετηθούν νέες συμπεριφορές. Όλα ακαριαία. Από τη μια μέρα στην άλλη. Μόλις οι δείκτες ευθυγραμμιστούν στις 12. Κάπως έτσι είχε συμβεί και με τη Σταχτοπούτα. Μόνο που η καθημερινότητα δεν μοιάζει ούτε στο ελάχιστο με τα παραμύθια.
«Παιχνίδια του χρόνου». Μπορεί να μην τα καταλαβαίνουμε ή να μην θέλουμε να τα καταλάβουμε. Οι δείκτες θα συνεχίσουν να γυρνoύν, όπως έκαναν και χθες, όπως θα κάνουν και αύριο. Αυτό το νέο κεφάλαιο θα είναι απλώς μια νέα σελίδα. Το βιβλίο θα παραμείνει το ίδιο.
Πώς διαφυλάσσεις όλα αυτά που απελάσεις μέσα σου; Ή μήπως αφήνεις να τα πάρει ο αέρας της παλιάς χρονιάς; Θυμήσου τότε που ονειρευόσουν όσα έχεις τώρα. Μην τα αφήνεις ως παρακαταθήκη. Μνήμες, ευχές, εμπειρίες. Όσο συνεχίζεις να περιμένεις τη νέα χρονιά για να αλλάξεις, να προσπαθήσεις, να τολμήσεις, τόσο ενισχύεις τη φθορά τους. Και κάποια στιγμή θα ξεχαστούν και τελικά θα χαθούν. Έτσι απλά, όπως αλλάζει η χρονιά.
Κάθε μέρα, έχεις την ευκαιρία για κάτι νέο. Κάθε ώρα. Κάθε λεπτό. Κάθε φορά που ολοκληρώνεται ένας «κύκλος του χρόνου». Κάθε εβδομάδα. Κάθε μήνα. Και τελικά, κάθε χρόνο. Σκέψου, όμως, ενδιάμεσα πόσους κύκλους μέσα στον χρόνο έχεις χάσει. Πόσες ευκαιρίες. Πόσα new me.
Είναι μια απόφαση, όταν όλα ξεκινούν και καθορίζονται από εμάς. Το μόνο που δεν μπορούμε να ελέγξουμε είναι ο χρόνος. Μπορούμε, όμως, να πατήσουμε και να δημιουργήσουμε πάνω σε αυτόν. Ίσως είναι μια συνειδητοποίηση για να σταματήσουμε να περιμένουμε την επόμενη εβδομάδα, τον επόμενο μήνα, τον επόμενο χρόνο. Μπορεί αυτό να χαλάει λίγο τη μαγεία των γιορτών, αλλά σίγουρα θα βρούμε άλλα πράγματα να εκτιμήσουμε.
