Aung San Suu Kyi: Μια πολιτικός στο στόχαστρο της στρατιωτικής Κυβέρνησης της Μιανμάρ

Του Χάρη Κουρή,

Πολλές φορές, όταν μια Κυβέρνηση (για παράδειγμα στρατιωτικής φύσης) έρχεται στην εξουσία με τη βία, είναι πολύ πιθανό να προχωρήσει σε εκκαθαρίσεις πολιτικών προσώπων τα οποία έχουν δυσαρεστήσει τον λαό και τον στρατό ή απλώς επειδή θέλει να δείξει ότι έχει τη θέληση να προχωρήσει σε αλλαγές. Μία τέτοια περίπτωση είναι αυτή της Aung San Suu Kyi, Πρωθυπουργού (ή, ακριβέστερα, Υπουργού Εξωτερικών και Συμβούλου του Κράτους – αποτελούν ισοδύναμοι όροι) της Μιανμάρ, η οποία έχασε το αξίωμά της τον Φεβρουάριο του 2021, μετά από πραξικόπημα του στρατού, και καταδικάσθηκε σε 26 χρόνια φυλάκισης.

Η Μιανμάρ έχει βιώσει μία εξαιρετικά μεγάλη περίοδο στρατιωτικής Κυβέρνησης από την εποχή που ανεξαρτητοποιήθηκε (η βρετανική κατοχή έληξε το 1948, ενώ η πρώτη στρατιωτική Κυβέρνηση ήταν από το 1962 μέχρι το 2011). Η στρατιωτική Κυβέρνηση κοινοποίησε, μετά την άνοδό της, ένα πρόγραμμα εμπνευσμένο από το πολιτικό σύστημα της Σοβιετικής Ένωσης και μέσα στα επόμενα χρόνια οι αντικαθεστωτικές επαναστάσεις ήταν συχνά φαινόμενα. Μετά από πολλές αναβολές, εξεγέρσεις και φυσικές καταστροφές, η στρατιωτική Κυβέρνηση της χώρας αποφάσισε το 2011 να προχωρήσει σε κάποια βήματα προς τη φιλελεύθερο ποίηση, χωρίς όμως να απομακρυνθεί τελείως από την πολιτική ζωή, καθώς το Κόμμα Αλληλεγγύης και Ανάπτυξης της Ένωσης («Ένωση» γιατί η Μιανμάρ είναι ομοσπονδία), το κόμμα που ελέγχεται από τον στρατό, συνέχισε να παίζει σημαντικό ρόλο στα πολιτικά δρώμενα.

Μέσα στα επόμενα χρόνια φαινόταν σε γενικές γραμμές ότι το δημοκρατικό πολίτευμα θα συνεχιζόταν, με την Εθνική Συμμαχία για τη Δημοκρατία (το κόμμα της Aung San Suu Kyi) να είναι ο αντίθετος πόλος στο πολιτικό σύστημα της Μιανμάρ. Η κατάσταση φαινόταν να κυλάει ομαλώς μέχρι το 2020 όταν διεξήχθησαν εκλογές, των οποίων το αποτέλεσμα δεν δέχθηκε ο στρατός, καθώς το κόμμα που υποστηρίζεται από αυτόν πήρε μόνο τις 33 από τις 476 εκλεκτορικές έδρες. Έτσι, καθώς ο στρατός αμφισβητούσε το αποτέλεσμα, τα ξημερώματα της 1ης Φεβρουαρίου του 2021 έγινε πραξικόπημα και ο Πρόεδρος Win Myint, καθώς και η Πρωθυπουργός τέθηκαν σε κατ’ οίκον περιορισμό, ενώ τα μέλη του κυβερνώντος κόμματος εξορίστηκαν από την πρωτεύουσα.

Από τότε, η Πρωθυπουργός βρίσκεται στη φυλακή για διάφορες κατηγορίες όπως διαφθορά, έκδοση ψευδών εκλογικών αποτελεσμάτων, υποδαύλιση ταραχών και παραβίαση των περιορισμών του κορωνοϊού, κατηγορίες που, μαζί με άλλες, αρχικά θα την είχαν στη φυλακή για 26 χρόνια. Πρόσφατα, στην ποινή της προστέθηκαν άλλα 7 χρόνια, ανεβάζοντας το σύνολο των εκτισίμων ετών στα 33, με αποτέλεσμα πολλοί να εκτιμούν ότι ως 70χρονη ίσως να πεθάνει πριν τελειώσει η ποινή της. Εκτιμάται από πολλούς ότι ακριβώς αυτός είναι ο στόχος της στρατιωτικής Κυβέρνησης και ότι αυτή προσπαθεί να διεξαγάγει δίκες–καγκουρό, ώστε να τοποθετήσει στην εξουσία τον στρατηγό Min Aung Hlaing στις εκλογές που θα διεξαχθούν φέτος.

Όπως θα περίμενε κανείς, το πραξικόπημα και η προφυλάκιση της πρωθυπουργού δεν έχουν αφήσει τον λαό αμέτοχο. Χιλιάδες έχουν κρυφτεί στη ζούγκλα, όπου διεξάγουν ανταρτοπόλεμο, και, ειδικά αυτήν τη στιγμή που η πρώην Πρωθυπουργός ήρθε αντιμέτωπη με αυξημένη ποινή, οι διαδηλώσεις έχουν ενταθεί, καθώς ένα μεγάλο μέρος του λαού υποστηρίζει μία προσωπικότητα διάσημη για τη μη βίαιη πάλη της κατά της στρατιωτικής Κυβέρνησης. Το γόητρό της αυξάνεται ακόμα περισσότερο αν κάποιος γνωρίζει την ιστορία του πατέρα της, ο οποίος ήταν στρατηγός του νεοσύστατου βιρμανικού κράτους και δολοφονήθηκε λίγο καιρό μετά την ανεξαρτησία της Βιρμανίας.

Αυτή τη στιγμή, η φυλακισμένη επιτρέπεται να μιλήσει μόνο με τους δικηγόρους της, από τους οποίους έχει απαγορευθεί να μιλήσουν με δημοσιογράφους κατά τη διάρκεια των δικών. Παράλληλα, ο Ο.Η.Ε. έχει εκδώσει μία απόφαση σύμφωνα με την οποία καταδικάζονται οι παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στις οποίες έχει προχωρήσει το καθεστώς, και απαιτεί την απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων.

ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ