Του Γιώργου Σαλπιγγίδη,
«Το βάπτισμα του πυρός», μια φράση που χρησιμοποιείται για να υποδηλώσει πως κάτι συμβαίνει για πρώτη φορά, όπως η πρώτη μέρα κάποιου στο σχολείο ή στο πανεπιστήμιο ή στη δουλειά κ.ο.κ. Αλήθεια, όμως, πόσοι από εμάς συλλογιστήκαμε στη ζωή μας τις πρώτες στιγμές ή φορές που κάναμε κάτι; Έχει κάποια πρακτική αξία να γυρνάμε πίσω σε αυτές τις εμπειρίες ή έχουν μόνο έναν νοσταλγικό χαρακτήρα το να τις αναπολούμε;
Με τέτοια γεγονότα καταπιάνεται ο Σπύρος Καβουνίδης στο έργο του Πρώτη Φορά, Ξανά που διατίθεται από τις Εκδόσεις Επίκεντρο. Πρόκειται για μια συλλογή 25 μικρών και εύληπτων διηγημάτων από πρώτες φορές, με αυτοβιογραφικά και μη περιστατικά ή και διηγήσεις άλλων, με μια μικρή δόση φαντασίας. Μεταξύ άλλων, ο αναγνώστης μπορεί να διαβάσει την εμπειρία από τον πρώτο έρωτα και το φιλί που ανταλλάχθηκε, το πρώτο πάρτι ροκ εντ ρολ, την πρώτη υποψηφιότητα ως δημοτικός σύμβουλος κ.ά.
Πριν συνεχίσουμε, όμως, την παρουσίασή μας, ας δούμε λίγα στοιχεία για τον Σπύρο Καβουνίδη. Γεννήθηκε τον Δεκέμβριο του 1944 στην πρωτεύουσα και έλαβε το πτυχίο του Πολιτικού Μηχανικού από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, ενώ ακολούθησαν σπουδές στο εξωτερικό. Ανέπτυξε αντιστασιακή δράση κατά την περίοδο της Χούντας και, μάλιστα, φυλακίστηκε τον Μάρτιο του ´74. Η εμπειρία του στον χώρο της εδαφομηχανικής ήταν ένας από τους λόγους που του προσφέρθηκε η θέση του Γενικού Γραμματέα στο Υπουργείο Εσωτερικών το 1989, ενώ αργότερα διετέλεσε και Πρόεδρος της Ελληνικής Επιστημονικής Εταιρείας Εδαφομηχανικής και Γεωτεχνικής Μηχανικής. Η αγάπη του για τη συγγραφή έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία 7 βιβλίων γενικού περιεχομένου.
Πίσω στα του βιβλίου τώρα, πέραν από τις ευχάριστες πρώτες φορές, συναντάμε και άλλες στιγμές έντασης και λύπης, όπως τον τσακωμό και χωρισμό ανάμεσα σε δύο νέους, που ευτυχώς δεν κράτησε πολύ. Επίσης, διαβάζουμε και για την παρθενική εμπειρία ενός νέου με τις εξαρτησιογόνες ουσίες, και πιο συγκεκριμένα τη μαριχουάνα, η οποία ευτυχώς δεν είχε δεύτερη φορά.
Ένα ακόμα αξέχαστο βίωμα μπορεί να είναι και ένα μεγάλο ταξίδι στην άλλη άκρη του κόσμου, την Αμερική. Εκεί ο συνδυασμός σπουδών και διασκέδασης άφησε ανεξίτηλες αναμνήσεις. Ποιος θα μπορούσε, άλλωστε, να ξεχάσει την πρώτη μέρα μιας νέας πανεπιστημιακής πορείας ή μια ομιλία μπροστά σε πλήθος φοιτητών κατά τη διάρκεια διαμαρτυριών το 1970 ή, από την άλλη, μια μεγάλη συναυλία, όπως το Φεστιβάλ του Γούντστοκ τον Αύγουστο του 1969; Αν μη τι άλλο, τέτοιες στιγμές όσες φορές και να τις ζήσει κανείς είναι σαν πρώτη φορά, μιας και προσφέρουν έντονες συγκινήσεις.
Όσο, όμως, μεγαλώνει ο άνθρωπος αλλάζουν τα βιώματά του. Έτσι, κάποιες άλλες πρώτες φορές που συναντάμε στις σελίδες του βιβλίου είναι σχετικές με τις πολιτικές δράσεις. Αρχικά, η ανάληψη της διεύθυνσης μιας Γενικής Γραμματείας σε ένα Υπουργείο, με όλα τα καθήκοντα που συνεπάγονται ή μια υποψηφιότητα για τις δημοτικές εκλογές της Αθήνας παρουσιάζουν μια άλλη πτυχή.
Διαβάζοντας το έργο αυτό κανείς έρχεται αντιμέτωπος και με προσωπικές εμπειρίες, αναβιώνοντας καταστάσεις της ζωής του, άλλοτε ευχάριστες κι άλλοτε όχι και τόσο, βλέπει, όμως, νοερά τις πρώτες του φορές σε οποιονδήποτε τομέα. Τέλος, η αναπόληση αυτή του συγγραφέα δίνει στον αναγνώστη και το κλίμα της εποχής που διαδραματίζονταν οι ιστορίες αυτές, κάτι που συνειδητά ή υποσυνείδητα δημιουργεί συγκρίσεις προσωπικών στιγμών του εκάστοτε αναγνώστη και όσων γλαφυρά περιγράφει ο Σπύρος Καβουνίδης.
