Της Ελισάβετ Τσολάκη,
Απωθημένα: οποιεσδήποτε επιθυμίες σου που έχουν μείνει ανολοκλήρωτες σε προηγούμενο στάδιο της ζωής σου, σε σωματικό ή συναισθηματικό επίπεδο. Ακόμη και αν τα αγνοείς, το μυαλό σου δεν τα ξεχνάει: μένουν στο υποσυνείδητο και με την πρώτη αφορμή έρχονται πάλι στην επιφάνεια. Είναι ένα μικρό «αγκάθι» μέσα σου, που σου ξυπνάει αναμνήσεις και θλίβεσαι, πίσω τους κρύβονται πολλά «αν», «γιατί», «πώς» και εν τέλει κάνουν «κουμάντο» στο μέλλον σου, γιατί –χωρίς να έχεις επίγνωση– επηρεάζουν τις αποφάσεις και τις επιλογές σου.
Είναι μεγάλο το βάρος τους για να τα κουβαλάς και σε κρατούν πίσω. Γιατί, όμως, τα έχεις;
Κύρια πηγή αυτών είναι η παιδική ηλικία, λόγω του ότι σε εκείνη την περίοδο δεν είσαι εσύ κυρίαρχος των πράξεών σου. Ωστόσο, πολλά απωθημένα δημιουργούνται και κατά την ενήλικη ζωή. Πολλές φορές, μπορεί οι συνθήκες να είναι τέτοιες που να μην σου επιτρέπουν να ζήσεις κάτι που επιθυμείς, παρά μόνο για πολύ λίγο ή μπορεί και να είσαι εσύ ο υπαίτιος, επειδή δείλιασες, επειδή δεν τόλμησες, επειδή άφησες τους φόβους και τις τερατώδεις σκέψεις σου να σε κρατήσουν πίσω. Και τώρα, έχεις μείνει με τον πόθο.
Το πρόβλημα είναι, όμως, ότι ακόμη και εκ των υστέρων συνεχίζεις να προσποιείσαι ότι δεν υπάρχουν, γεγονός που τα διογκώνει, ενώ σου στερεί τη δυνατότητα να δεις, να αναγνωρίσεις τα λάθη σου, τους παράλογους φόβους σου, την έλλειψη θάρρους σου, ώστε να μην δημιουργήσεις περαιτέρω ανεκπλήρωτες επιθυμίες στο μέλλον. Το συναίσθημα δυστυχώς δεν το αποφεύγεις. Θα βρει τον τρόπο να διοχετευθεί αλλού και να «ξεσπάσει». Ακόμα και όταν το «πνίγεις» και δεν το εξωτερικεύεις, αυτό θα μετατραπεί σε σωματικό πόνο και θα «εκφραστεί» με αυτόν τον τρόπο. Έτσι και με τους ανεκπλήρωτους πόθους: όσο τους θάβεις, τόσο διογκώνονται, δεν βρίσκουν ηρεμία, μεγαλώνουν και εν τέλει καταλήγουν να εξουσιάζουν το μυαλό σου, τις πράξεις σου, να είναι οδηγοί της συμπεριφοράς σου.
Και το θέμα με τα απωθημένα είναι πως λόγω του ότι υπόκεινται στο μυαλό σου –το οποίο είναι απέραντο και μπορεί να κάνει ό,τι θέλει–, τα πλάθει έτσι ώστε να αγγίζουν την τελειότητα. Στην πραγματικότητα, αν τα ζούσες, μπορεί να μην ήταν αυτό που φανταζόσουν. Είναι, θα λέγαμε, ένα ύπουλο παιχνίδι που κάνει το μυαλό σου και σε κρατάει πίσω. Το ζητούμενο, λοιπόν, ποιο είναι; Να μην τα αφήσεις να καταδικάσουν το παρόν και το μέλλον σου. Γι’ αυτό, είναι απαραίτητο να κατευνάσεις τα τυχόν ήδη υπάρχοντα απωθημένα και να παραδειγματιστείς, ώστε να μην δημιουργήσεις καινούργια.
Το πρώτο που έχεις να κάνεις είναι να αποδεχτείς ότι έχεις ένα απωθημένο και να μην προσποιείσαι ότι δεν υπάρχει. Μην το θάβεις, παρατήρησέ το και άσε ελεύθερα τα συναισθήματά σου να βγουν στη φόρα. Μετάνιωσες; Στεναχωρήθηκες; Θύμωσες; Παραδέξου ό,τι νιώθεις, προκειμένου να απελευθερωθείς.
Έπειτα, αφού δώσεις αυτόν τον χώρο στον εαυτό σου, εστίασε στο παρόν. Η ζωή συνεχίζεται, κυλάει και δεν σημαίνει ότι επειδή κάτι δεν το έζησες έτσι ή όσο το ήθελες, δεν θα ζήσεις εξίσου όμορφες εμπειρίες στο μέλλον. Κάνε πράγματα στο τώρα και μην κρύβεσαι πίσω από ένα «θα», λες και ο χρόνος σου είναι αιώνιος. Πήγαινε εκείνη την εκδρομή με τους φίλους σου και ας είσαι κουρασμένος/η, πέρνα χρόνο με τους δικούς σου, πήγαινε σε εκείνο το πάρτι και ας μην είσαι τόσο στο mood. Η ζωή είναι μικρή, και είναι στιγμές.
Κάνε, ακόμα, μικρά βήματα προς την κατεύθυνση του θάρρους και του ρίσκου. Είναι πραγματικά στενάχωρο και άξιο απορίας, γιατί οι περισσότεροι από εμάς φοβούνται να τολμήσουν και να κάνουν κάτι που βγαίνει από το comfort zone τους, αν με αυτό φυσικά δεν διακινδυνεύουν πολλά και σημαντικά. Γιατί να φοβόμαστε να φύγουμε από κάπου που δεν είμαστε ευχαριστημένοι; Γιατί να φοβόμαστε να πούμε στο πρόσωπο που μας ενδιαφέρει ότι μας αρέσει; Γιατί να φοβόμαστε να δοκιμαστούμε σε κάτι νέο; Όποια και να είναι η κατάληξη αυτών των πραγμάτων, θα υπάρξει μεγάλη ανακούφιση που τα δοκιμάσαμε και δεν έμειναν στο μυαλό μας με τη μορφή ερωτημάτων του «αν» και του «πώς».
Θα βοηθούσε, μάλιστα, να απομακρύνεις τα τοξικά άτομα από τη ζωή σου, καθώς σου μαθαίνουν να σκέφτεσαι αρνητικά και σε κρατάνε πίσω. Αυτό με τη σειρά του θα επηρεάσει και τον τομέα των απωθημένων και δεν θα σε βοηθήσει να κάνεις ειρήνη με ό,τι σε πονάει.
Κλείνοντας, είναι σημαντικό να μάθεις να είσαι ευγνώμων. Τα απωθημένα έχουν την έννοια της έλλειψης, του ανεκπλήρωτου, αυτού που δεν έχεις. Εστίασε, επομένως, στα όσα έζησες και όσα κατάφερες και όχι στα όσα δεν έζησες. Κράτα τα καλά, μάθε από τα άσχημα και προχώρα παρακάτω.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Ψυχανάλυσέ το: Το «τέρας» των απωθημένων, espressonews.gr, διαθέσιμο εδώ
- Απωθημένα συναισθήματα, missormadam.gr, διαθέσιμο εδώ
