Της Ιωάννας Μπινιάρη,
Ένα συγκλονιστικό ημερολόγιο πικρών αναμνήσεων γραμμένο μέσα από τη φυλακή το 1944 παραδίδει στους αναγνώστες ο Εκδοτικός Οίκος Gutenberg, το οποίο φέρει τον τίτλο Ξένος στη χώρα μου και ανήκει στον σπουδαίο συγγραφέα Hans Fallada. Εγκλωβισμένος μέσα σε ένα κελί, που καραδοκούν τα βασανιστήρια και ο θάνατος, ο Hans Fallada γράφει με κίνδυνο τη ζωή του τις αναμνήσεις του από τα δώδεκα χρόνια εθνικοσοσιαλισμού.
Σε ένα κελί ναζιστικής φυλακής, τριγυρισμένος από ψυχασθενείς δολοφόνους και κάτω από το μόνιμο άγρυπνο βλέμμα των SS, ο συγγραφέας γράφει τις αναμνήσεις του από την εποχή του Χίτλερ που ξέρει ότι μπορεί να του στοιχίσουν τη ζωή. Εκείνος, κόντρα στις κακουχίες και στον θάνατο που καραδοκεί συνεχώς, έχει διαλέξει να περάσει όλα τα χρόνια του Τρίτου Ράιχ στη Γερμανία, γιατί «αγαπούσε αυτόν τον λαό». Ο λαός τον οποίο υπερασπιζόταν και η ίδια του η πατρίδα πλέον έχουν γίνει ξένα για εκείνον, βρίσκεται πλέον χαμένος μέσα στο ίδιο του το έθνος. Ο ίδιος, έχοντας περάσει χρόνια χωρίς να δημοσιεύσει και έχοντας εθιστεί στα ναρκωτικά, τελικά στη φυλακή ξαναβρίσκει τον παλιό του εαυτό. Γράφει με φρενήρη ρυθμό λογοτεχνία και, κυρίως, τις εμπειρίες του επί εθνικοσοσιαλισμού, τελικά απελευθερώνει το μίσος του για τους ναζί.
Χρησιμοποιεί το λογοτεχνικό του ταλέντο για να περιγράψει πρόσωπα και γεγονότα της εποχής, εκδότες, συγγραφείς, ναζί πολιτικούς συνεργάτες και εχθρούς του καθεστώτος. Μιλά για τις ταλαιπωρίες που υπέστη, αλλά δεν κρύβει και τους συμβιβασμούς που αναγκάστηκε να κάνει. Κυρίως, μέσα από τις εμπειρίες του, αποκαλύπτει το μίσος, την καταστροφή και τον γενικότερο θάνατο –κυριολεκτικό και μεταφορικό– που επέφερε ο ναζισμός, που ακόμα και σήμερα συνιστά μια «μαύρη» σελίδα της Ιστορίας.
Μέσα από αυτήν την σπαρακτική εξομολόγηση του Hans Fallada, ανακαλύπτει κανείς τις αναμνήσεις ενός ιδιαίτερου και πολύ μοναχικού ανθρώπου, που περιγράφουν μια κοινή μοίρα από την οποία δεν κατάφερε να ξεφύγει. Διηγείται τις δυστυχίες του ήρεμα, αλλά και χωρίς αναστολές. Στα μυθιστορήματά του δεν ηθικολογεί, αλλά περιγράφει, κυρίως, την αποτυχία των ηρώων του να βρουν την ευτυχία που επιθυμούν. Το ίδιο κάνει μιλώντας και για τη δική του ζωή.
Πρόκειται, συνεπώς, για ένα βιβλίο που αποδίδει με παραστατικότητα και ακρίβεια την παράνοια των Nαζί, αλλά και την οργή και την απελπισία που προκάλεσαν στους ανθρώπους με τις βάρβαρες και απάνθρωπες μεθόδους, που χρησιμοποιούσαν για να επιβληθούν. Και αν κάτι καταφέρνει ο Hans Fallada να αποδείξει μέσα από αυτό το ημερολόγιο, είναι να αναδείξει ότι όλοι οι ναζί ήταν άνθρωποι μόνο εξωτερικά, αφού εν τέλει δεν είχαν καμία ανθρωπιά μέσα τους· το μόνο που ήθελαν ήταν να σπέρνουν τον φόβο και την απόγνωση σε όποιον είχε την ατυχία να τους συναντήσει.
