Του Δημήτρη Καρυδάκη,
Είναι περιττό θεωρώ το να καθόμαστε να σπαταλάμε χρόνο και να συζητάμε ώρες ατέλειωτες, αναλύοντας μονάχα σε θεωρητικό επίπεδο τα διαφορά σημαντικά ζητήματα, τα οποία μαστίζουν την κοινωνία μας, αλλά και την ανθρωπότητα σαν σύνολο. Το μόνο το οποίο θα καταφέρναμε θα ήταν να επαναλαμβάνουμε την ουσία του θέματος, χωρίς να παραθέτουμε κάποια ουσιαστική λύση σε αυτό, συν τη φαιά ουσία που θα πήγαινε ούτως ή άλλως στράφι μέσα στο πλαίσιο όλης αυτής της μάταιης προσπάθειας.
Όπως έχει ήδη γίνει, λοιπόν, φανερό από τον τίτλο του άρθρου, η παιδική κακοποίηση ανέκαθεν αποτελούσε ένα ζήτημα, το οποίο όσο κρίσιμο και επικίνδυνο είναι, άλλο τόσο φαίνεται ότι δε λαμβάνει την προσοχή που του αρμόζει. Ίσως, με δυσκολία τελικά να έρχεται στην επιφάνεια. Με την παιδική κακοποίηση να έρχεται στο προσκήνιο για άλλη μια φορά και με την Ελληνική Κυβέρνηση να λαμβάνει επιτέλους κάποια ουσιώδη μέτρα, με άμεσο σκοπό την καταπολέμηση αυτού του απεχθούς φαινομένου, είμαστε κάλλιστα σε θέση να ελπίζουμε πως για πρώτη φορά θα υπάρξει κάποια ουσιαστική λύση σχετικά με την καταπολέμηση της κακοποίησης (σεξουαλικής ή κάθε άλλης μορφής) παιδιών, πέραν των ανούσιων θεωρητικολογιών που συνήθως επικαλύπτουν αυτά τα προβλήματα.
Ζητώντας από όλες τις κομματικές δυνάμεις του Ελληνικού Κοινοβουλίου να στηρίξουν ένα σχέδιο για την πρόληψη, διερεύνηση και αποτελεσματική καταπολέμηση της παιδικής κακοποίησης, ο Πρωθυπουργός παρουσίασε ένα συναφές πλάνο στη Βουλή, στο πλαίσιο της συζήτησης για το Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την Προστασία των Παιδιών από τη Σεξουαλική Κακοποίηση και Εκμετάλλευση, ένα μήνα περίπου πριν. Πιο αναλυτικά, παρουσίασε ένα πολλά υποσχόμενο 5ετές πλάνο, το οποίο έρχεται τόσο για να εξομαλύνει τα διαφορά επικοινωνιακά κωλύματα που προκύπτουν ανάμεσα στα αρμόδια όργανα και στις υπηρεσίες του κράτους, αλλά και να εξάρει τα «αντανακλαστικά» αυτών απέναντι στα περιστατικά παιδικής κακομεταχείρισης. Χαρακτηριστικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανέφερε: «Το Συμβούλιο της Ευρώπης εκτιμά ότι ένα στα πέντε παιδιά μπορεί να πέσει θύμα σεξουαλικής εκμετάλλευσης. Στην Ελλάδα το ποσοστό είναι στο 16% και στη συντριπτική πλειονότητα από μέλη της οικογένειας. Γνωστά γίνονται πολύ λιγότερα, γύρω στο 2%». Επίσης, αναφερόμενος στο Εθνικό σχέδιο δράσης επεσήμανε: «Σε ένα άλλο επίπεδο το εθνικό σχέδιο βάζει επιτέλους τάξη στο πολύπλευρο νομοθετικό μωσαϊκό. Αίρει ασάφειες και ευθυγραμμίζει διάσπαρτες διατάξεις. Όλοι οι φορείς αποκτούν σαφές περιβάλλον που καθορίζει τα όρια λειτουργίας τους. Με λίγες και χειρουργικές οριζόντιες τομές το Εθνικό Σχέδιο Δράσης αναδιοργανώνει τον τρόπο αντίδρασης όλων των υπηρεσιών απέναντι σε ένα κρούσμα»
Η ίδρυση νέων κέντρων περίθαλψης των θυμάτων αυτού του τραγικού φαινομένου, η εγκατάσταση παιδοψυχολόγων και ειδικών στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, η περαιτέρω εκπαίδευση των οργάνων καταστολής και επιβολής του νόμου, με στόχο την πιο ταχεία εξιχνίαση υποθέσεων παιδικής κακοποίησης, ακόμα και η ενίσχυση του θεσμού της αναδοχής οικογένειας αποτελούν μέτρα που συνεισφέρουν σημαντικά στην καταπολέμηση αυτού του φαινομένου. Η πολιτεία φαίνεται να έχει λάβει σοβαρά το πολύ σημαντικό αυτό ζήτημα και βρίσκεται, ίσως, για πρώτη φορά στην καταλληλότερη θέση μετά από κάποιες δεκαετίες, για να αντιμετωπίσει τη μάστιγα της κακοποίησης και παρενόχλησης των νέων της χώρας μας.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Μητσοτάκης: Έξαρση στα περιστατικά παιδικής κακοποίησης – Ειδικό ποινικό μητρώο για αδικήματα κατά ανηλίκων, kathimerini.gr, διαθέσιμο εδώ
- Παιδική κακοποίηση: Στην Ελλάδα 7.500 παιδιά το χρόνο, κάτω των 5 ετών, υποφέρουν από κάποια μορφή βίας, in.gr, διαθέσιμο εδώ
