Της Μαρίας Φυτίλη,
Οι ιστορίες που ακούγαμε όταν ήμασταν μικροί, άλλοτε από θείες ή γιαγιάδες, άλλοτε από φίλους που τις είχαν ακούσει από γιαγιάδες και θείες, ιστορίες τρόμου που κυκλοφορούσαν από παρέα σε παρέα κάτι καλοκαιρινά βράδια, ακόμα και τα παραμύθια που μας διάβαζαν οι γονείς μας πριν κοιμηθούμε το βράδυ και είχαμε την απορία «πώς γίνεται αυτό» ή «γιατί γίνεται αυτό» ή «δεν είναι σωστό», είχαν πάντα στο τέλος ένα συμπέρασμα, ένα ηθικό δίδαγμα, αφήνοντάς μας μια γλυκιά ή πικρή γεύση ανάλογα με την κατάληξη.
«Ήταν μια φορά.. «μια φορά» που από το πολύ που τη διηγήθηκαν ακούστηκε τόσες φορές… που έγινε πραγματικότητα». Ο Jorge Bucay, μέσα από το βιβλίο «Ιστορίες να σκεφτείς», αφηγείται μία ιστορία, η οποία ανοίγει πόρτες που είχαμε αγνοήσει, δυνατότητες που δεν ξέραμε αν υπάρχουν όντως και δρόμους που για πρώτη φορά βαδίζουμε.
Ο Jorge Bucay γεννήθηκε στο Buenos Aires της Αργεντινής το 1949. Είναι γιατρός και ψυχοθεραπευτής της σχολής Gestalt και ειδικεύτηκε στη θεραπεία των νοητικών ασθενειών. Αρχικά, εργάστηκε σε νοσοκομεία και κλινικές και έπειτα έδινε διαλέξεις σε ιδρύματα, κολλέγια, θέατρα και σε ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς. Η ενασχόλησή του με τη συγγραφή ήταν επιτυχής, αφού πάνω από 12 βιβλία του μεταφράστηκαν σε 21 γλώσσες. Αξίζει να επισημανθεί ότι είναι στη λίστα των best sellers. O ίδιος εργάζεται ως ψυχοθεραπευτής ενηλίκων, ζευγαριών και κοινωνικών ομάδων και ζει στα προάστια του Buenos Aires με τη γυναίκα του και τα δύο του παιδιά. Στόχος των βιβλίων του είναι να διεγείρει τον εσωτερικό κόσμου του αναγνώστη, δίχως να χρησιμοποιεί εκλαϊκευτικά μέσα για την επίτευξή του.
Στο βιβλίο του, «Ιστορίες να σκεφτείς», ο Jorge Bucay παρουσιάζει μια σειρά από είκοσι οκτώ διαφορετικές, μικρές και διδακτικές ιστοριούλες, με το δικό τους στόχο η κάθε μία. Μία από τις ιστορίες αυτές είναι οι «Τρεις αλήθειες». Αναζητώντας την αλήθεια, οι ίδιοι έχουμε διασταυρωθεί με σκέψεις που μας κυρίευσαν και ριζοβόλησαν μέσα μας, ξαφνικά, όμως, μετά από καιρό, οι σκέψεις αυτές ακυρώνονται. Τελικά, υπάρχουν μόνιμες αλήθειες; Η πρώτη σκέψη του Jorge Bucay, είναι η ιδέα του να ξέρεις ότι «αυτό που είναι, είναι», δηλαδή ότι αποδέχεσαι τα πράγματα, τις καταστάσεις όπως ακριβώς είναι. Αυτή η αλήθεια είναι συνυφασμένη με το «εγώ είμαι αυτός που είμαι». Όλες οι νευρώσεις ξεκινούν από κάτι που προσπαθούμε να είμαστε, αλλά στην πραγματικότητα δεν είμαστε. «Εσύ.. είσαι όπως είσαι», είναι σημαντικό να αποδεχόμαστε τον εαυτό μας, όπως είναι. Η δεύτερη αλήθεια, είναι ότι «τίποτα καλό δεν είναι δωρεάν». Αναλυτικότερα, μέσα από την αλήθεια αυτή, απορρέουν δύο σκέψεις του συγγραφέα: η πρώτη ότι αν επιθυμείς κάτι καλό για εσένα, θα πρέπει να πληρώσεις κάποιο αντίτιμο για αυτό (όχι πάντα χρηματικό) και η δεύτερη ότι πρέπει να συνειδητοποιήσεις ότι αν κάτι καλό συμβαίνει σε εσένα, αν δηλαδή οι γύρω σου προσφέρουν κάτι, είναι επειδή το αξίζεις. Η ζωή είναι απαραίτητο να εξασφαλίζει αυτά που επιθυμείς, όχι τυχαία. Η τρίτη αλήθεια, είναι ότι «ποτέ να μην κάνω αυτό που δεν θέλω». Και οι τρεις αλήθειες, κατά τον συγγραφέα, είναι «ιδέες-βουνά, ιδέες-ποτάμια, ιδεές-αστέρια».
Μια άλλη ενδιαφέρουσα ιστορία, η οποία θα μπορούσε να αναλυθεί, είναι η «Συνειδητοποίηση». Η ιστορία αυτή είναι βασισμένη σε ένα ποίημα του μοναχού του Θιβέτ, του Ριμποτσέ, στην οποία ο Jorge Bucay προσπαθεί μέσα από τον τρόπο της αφήγησής του να σημειώσει κάποια, ίσως, μη σημαντικά γνωρίσματα, που χαρακτηρίζουν εμάς τους ανθρώπους. Ειδικότερα, ένα πρωί ένας άνθρωπος, περπατώντας στο πεζοδρόμιο πέφτει –χωρίς να τη δει– μέσα σε μία τρύπα. Την επόμενη μέρα, ξεχνώντας ότι υπάρχει η τρύπα, ξανά πέφτει μέσα. Την τρίτη μέρα, προσπαθώντας να θυμηθεί ότι υπάρχει η τρύπα, δεν το κάνει και ξανά πέφτει μέσα. Την τέταρτη μέρα, στην προσπάθεια να θυμηθεί την τρύπα, τη θυμάται, αλλά δεν τη βλέπει και ξανά πέφτει μέσα. Την πέμπτη μέρα, θυμάται ότι πρέπει να έχει στο νου του την τρύπα και παρόλο που περπατώντας τη βλέπει, ξανά πέφτει μέσα. Την έκτη μέρα, προσπαθώντας να πηδήσει από πάνω, πέφτει ξανά μέσα. Την έβδομη μέρα, πηδάει πάνω από την τρύπα, αλλά όχι τόσο μακριά και έτσι έπεσε πάλι μέσα. Την όγδοη μέρα, πηδάει με επιτυχία την τρύπα, περνάει απέναντι, και έτσι όπως χοροπηδούσε από τη χαρά του, ξανά πέφτει μέσα. Την ένατη μέρα, βλέπει την τρύπα, παίρνει φόρα, πηδάει από πάνω και συνεχίζει τον δρόμο του. Τη δέκατη μέρα, συνειδητοποίησε ότι είναι καλύτερο να περπατάει στο απέναντι πεζοδρόμιο.
Εν κατακλείδι, ο Jorge Bucay με τη συγγραφή του, προσπαθεί να βοηθήσει τους αναγνώστες του, όπως βοήθησαν εκείνον τον ίδιο άλλα βιβλία. Να μπορέσουν να διαχειρίζονται καλύτερα το γέλιο, το δάκρυ, τα προβλήματα και όλα τα στοιχεία που κατακλύζουν καθημερινά τη ζωή. Μέσα από το βιβλίο του «Ιστορίες να σκεφτείς», βάζουμε τον εαυτό μας να αναρωτηθεί και να θέσει τους προβληματισμούς του, για πράγματα τα οποία φαντάζουν μικρά και ασήμαντα, αλλά δεν είναι.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Ιστορίες να σκεφτείς / Bucay Jorge, politeianet, διαθέσιμο εδώ
- Ιστορίες να σκεφτείς – Κριτικές αναγνωστών, Bookfriends, διαθέσιμο εδώ
