Της Γεωργίας Σκαμπελτζή,
Οδήγηση: μια καθημερινή, αναγκαία για πολλούς δραστηριότητα, κατά την οποία ερχόμαστε σε «επαφή» με άλλους ανθρώπους, οδηγούς και πεζούς. Οδηγοί που διαφέρουν ως προς την ηλικία, το φύλο, την εμπειρία κ.ά. Κάποιοι από αυτούς γνωρίζουν τον δρόμο, άλλοι βιάζονται, άλλοι είναι αφηρημένοι, άλλοι κάνουν επίδειξη του οχήματος και των «ικανοτήτων» τους και ορισμένοι δεν υπακούουν στους κανόνες. Ποια είναι, όμως, στην πράξη η συνέπεια της παραπάνω διαπίστωσης;
Δυστυχώς, σε καθημερινή βάση συμβαίνουν τροχαία ατυχήματα, κάποια από τα οποία καταλήγουν να χαρακτηρίζονται δυστυχήματα με τραγικές απώλειες για πολλές οικογένειες. Πλέον, όλοι έχουμε στον κοινωνικό μας κύκλο ανθρώπους που έχουν εμπλακεί σε κάποιο ανάλογο συμβάν. Στις περισσότερες από αυτές τις περιπτώσεις, η ευθύνη βαραίνει τους οδηγούς οχημάτων για διάφορους λόγους τους οποίους θα αναλύσουμε παρακάτω. Η οδηγική συμπεριφορά, καλή ή κακή, επηρεάζει τον αριθμό ατυχημάτων στα οποία εμπλέκεται κανείς.
Ο μεγαλύτερος βαθμός ευθύνης των θανατηφόρων περιστατικών προέρχεται από την πλευρά των οδηγών. Απόσπαση προσοχής, απειρία, υπερεκτίμηση των δυνατοτήτων του οδηγού και επιθετική οδήγηση, χρήση του κινητού τηλεφώνου, παραβίαση των Κανόνων Οδικής Κυκλοφορίας, μέθη, επήρεια ουσιών. Αυτοί είναι μερικοί λόγοι για τους οποίους μπορεί να προκληθεί κάποιο ατύχημα, αφού το άτομο δεν μπορεί να προχωρήσει στη λήψη της σωστής απόφασης. Αποτέλεσμα αυτού είναι τα τροχαία ατυχήματα να σημειώνονται ακόμη και εντός κατοικημένων περιοχών. Κατά τους θερινούς μήνες, μάλιστα, ο αριθμός των ατυχημάτων αυξάνεται αισθητά.
Έχοντας ως βάση την ετήσια έρευνα του Ινστιτούτου Ipsos και του ιδρύματος VINCI Autoroutes, αντιλαμβανόμαστε ότι η πραγματικότητα μόνο ευχάριστη δεν είναι. Αυτό διότι η Ελλάδα καταλαμβάνει την πρώτη θέση όσον αφορά την επικίνδυνη οδηγική συμπεριφορά. Παράλληλα, σχεδόν το 50% οδηγεί χωρίς να φοράει τη ζώνη ασφαλείας, με αποτέλεσμα να αυξάνεται ακόμα περισσότερο ο κίνδυνος τραυματισμού, ελαφρού ή θανάσιμου.
Η απόκτηση ορθής οδικής συμπεριφοράς αποτελεί επιτακτική ανάγκη για όλους μας. Ταυτόχρονα, επικουρικά μπορεί να λειτουργήσει η εκπαίδευση οδικής ασφάλειας από μικρή ηλικία, ώστε να πράττουμε σωστά, τόσο ως πεζοί, όσο και αργότερα ως οδηγοί. Στο πλαίσιο αυτό, είναι αναγκαίο να ληφθούν υπόψιν όλοι οι παράγοντες που επηρεάζουν τη διαδικασία. Προληπτικά μέτρα όπως η σωστή εκπαίδευση, ο πιο αυστηρός έλεγχος της υπακοής στους κανόνες του Κ.Ο.Κ., αλλά και η αναβάθμιση του οδοστρώματος μπορούν να συμβάλλουν στη βελτίωση της κατάστασης.
Ιδιαίτερη βαρύτητα πρέπει να δοθεί και στη συμπεριφορά του εμπλεκόμενου οδηγού, των επιβατών, αλλά και των περαστικών, σε περίπτωση που συμβεί κάποιο τροχαίο. Μπορεί εξαρχής να τοποθετείται ένα αρνητικό πρόσημο στον συγκεκριμένο όρο, όμως ο τρόπος που θα αντιδράσει κανείς μπορεί να κρίνει ακόμη και το αν θα «κρατηθεί» κάποιος στη ζωή. Η εγκατάλειψη του θύματος του τροχαίου είναι μια πρακτική, που –δυστυχώς– συμβαίνει σε πολλές περιπτώσεις και ενισχύει τις πιθανότητες να χαθεί η «μάχη» για τη ζωή. Επομένως, με γνώμονα τη διατήρηση του πολύτιμου αυτού αγαθού, είναι αναγκαίο να πράξει κανείς τα δέοντα, αφήνοντας στην άκρη τις όποιες συνέπειες κληθεί να αντιμετωπίσει.
Το βέβαιο είναι ότι απαιτείται πολλή δουλειά για να κατακτήσουμε τα αυτονόητα. Η ορθή οδηγική συμπεριφορά και η τήρηση των κανόνων του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας μπορεί να συμβάλλει στη μείωση και την αποφυγή τροχαίων ατυχημάτων και δυστυχημάτων. Η βελτίωση της συμπεριφοράς των οδηγών μπορεί, πράγματι, να σώσει ζωές!
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
-
Έρευνα της εταιρείας IPSOS για το ίδρυμα Fondation VINCI Autoroutes, naftemporiki.gr, διαθέσιμο εδώ
