Της Κωνσταντίνας Μουμτζή,
Ομοφυλοφιλία. Ένα θέμα το οποίο πλέον ακούγεται πολύ συχνά σε κοινωνικό επίπεδο. Προβάλλεται πολύ συχνά στα Μ.Μ.Ε., διεξάγονται εκδηλώσεις για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των ομοφυλόφιλων (pride) και ευτυχώς επίσημα δε θεωρείται εδώ και πολλά έτη διαταραχή, όπως γινόταν παλιότερα. Παρόλα αυτά, σίγουρα έχουμε να διανύσουμε πολλά βήματα ακόμα μέχρι να μπορεί ο καθένας ελεύθερα να κρατήσει το χέρι της/του συντρόφου σε δημόσιο χώρο.
Δυστυχώς, δεν είναι τα πράγματα για όλους ρόδινα ή στρωμένα με ροδοπέταλα, όταν πρόκειται για ομοφυλοφιλικές σχέσεις. Δεν είναι λίγες οι φορές που οι ειδήσεις που προβάλλονται στα Μ.Μ.Ε. με τη θεματική αυτή αφορούν κάποιο άσχημο γεγονός. Πολλά άτομα έχουν στιγματιστεί λόγω της σεξουαλικότητάς τους και έχουν αντιμετωπιστεί με πολύ άσχημο τρόπο, μέχρι και σε σημείο βιαιοπραγίας. Προφανώς, η σεξουαλικότητα δεν είναι κάτι το οποίο καθορίζει το άτομο.
Η ομοφυλοφιλία δεν έχει αποδειχθεί ότι οφείλεται σε ένα συγκεκριμένο γονίδιο, με βάση τις μελέτες που έχουν πραγματοποιηθεί έως σήμερα. Αυτό που επηρεάζει τον σεξουαλικό προσανατολισμό του ατόμου είναι μάλλον ένας συνδυασμός κοινωνικών και γενετικών παραγόντων. Μια θεωρία που έχει διατυπωθεί είναι πως η ομοφυλοφιλία είναι αποτέλεσμα διατάραξης της ανάπτυξης της ταυτότητας του φύλου. Η ταυτότητα φύλου είναι ο τρόπος με τον οποίο το κάθε άτομο βιώνει τη θηλυκότητα ή τον ανδρισμό του και εικάζεται ότι διαμορφώνεται με βάση τη σχέση του ατόμου με τον ομόφυλο γονέα.
Με βάση την παραπάνω θεωρία, η διαδικασία αυτή ξεκινά περίπου στα δύο με τέσσερα έτη, όταν το παιδί αρχίζει να προσκολλάται περισσότερο στον γονέα ίδιου φύλου, ο οποίος πρέπει να ανταποκριθεί επαρκώς στις ανάγκες του παιδιού. Στη νηπιακή ηλικία και στα πρώτα σχολικά έτη, το άτομο συνεχίζει να επιδιώκει δεσμούς με παιδιά του ίδιου φύλου και αυτό αλλάζει στην εφηβεία, όταν ξεκινά το ενδιαφέρον για το άλλο φύλο. Η θεωρία υποστηρίζει πως η ομοφυλοφιλία θα είναι αποτέλεσμα κωλύματος στο πρώτο στάδιο αυτής της διαδικασίας, δηλαδή κατά το πρώτο στάδιο της προσκόλλησης με τον γονέα του ίδιου φύλου.
Υπάρχουν και περιπτώσεις που ο γονέας ενδέχεται να είναι απών. Δε σημαίνει πως σε αυτή την περίπτωση αναπτύσσεται ο ομοφυλοφιλικός προσανατολισμός, καθώς οι περιβαλλοντικοί παράγοντες είναι πολυάριθμοι. Ένα άτομο που δε θα καταφέρει να προσεγγίσει τον γονέα ή θα θεωρεί ότι δεν το κατάφερε, ίσως να αναπτύξει περισσότερο την «πλευρά» του γονέα που κατάφερε να προσεγγίσει και να συνεχίσει να αισθάνεται πιο κοντά στα άτομα ίδιου φύλου με αυτόν. Αντιθέτως, στην εφηβεία θα ξεκινήσει να επιδιώκει επαφές με το ίδιο φύλο, η σχέση του με το οποίο είχε μείνει κατά κάποιον τρόπο «κενή» μέχρι τότε. Θα αναζητά από τη νηπιακή ηλικία την ανδρική ή θηλυκή αγάπη (του γονέα του ίδιου φύλου) και φυσικά η αναζήτηση αυτή θα προχωρήσει και στην εφηβεία.
Αυτά ισχύουν τόσο στην περίπτωση των ανδρών όσο και των γυναικών. Για τις γυναίκες, όμως, υπάρχει και η πεποίθηση ότι ενδέχεται οι ίδιες να αναπτύξουν ομοφυλοφιλικές τάσεις, αν πέσουν θύματα κακοποίησης ή αν δουν τη μητέρα τους να κακοποιείται. Σε άλλες περιπτώσεις, μπορεί να αναπτυχθεί πολύ αργότερα με μία φιλία μη σεξουαλικού χαρακτήρα, όπου αναπτύσσεται συναισθηματική εξάρτηση και τα άτομα επιζητούν να αλληλοκαλύψουν τις ανάγκες τους.
Ανεξαρτήτως οποιασδήποτε θεωρίας «εξήγησης», είναι αυτονόητο πως όλοι είμαστε ίσοι, ανεξαρτήτως σεξουαλικών προτιμήσεων, και έχουμε ίσα δικαιώματα. Πρέπει να βαδίσουμε στον δρόμο της αλλαγής και να κάνουμε όσα βήματα δεν έχουν γίνει ακόμη (π.χ. γάμος ομοφυλοφίλων). Η ελληνική κοινωνία ίσως δεν είναι ακόμα έτοιμη, καθώς δυστυχώς υπάρχει η μάστιγα του να θεωρείται από ορισμένους η ομοφυλοφιλία ανωμαλία ή αρρώστια. Η αλλαγή, όμως, ξεκινά από εμάς.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Sexual orientation and gender identity: review of concepts, controversies and their relation to psychopathology classification systems, frontiersin.org, διαθέσιμο εδώ
- Τα αίτια της ομοφυλοφιλίας, myaegean.gr, διαθέσιμο εδώ
