Του Γιώργου Γιαννούλη,
Η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών έχει προκαλέσει μεγάλες αντιδράσεις στον πολιτικό κόσμο τους τελευταίους μήνες. Οι παρακολουθήσεις του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ Νίκου Ανδρουλάκη και του δημοσιογράφου Θανάση Κουκάκη είναι γεγονότα που προσπαθούν να αναδείξουν με κάθε ευκαιρία τα κόμματα της Αντιπολίτευσης, έχοντας άποψη ότι ο μόνος υπεύθυνος είναι ο Πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης. Κάποιοι, λοιπόν, ζητούν ακόμη και την κατάργηση της Υπηρεσίας, συνδέοντάς την εμμέσως με σκοτεινές περιόδους που η Δημοκρατία βρισκόταν σε κρίση.
Η ΕΥΠ δεν ιδρύθηκε το 2019 και φυσικά δε μπορούμε να συμπεριφερόμαστε σαν να μη γίνονταν ποτέ παρακολουθήσεις. Στην υπόθεση Ανδρουλάκη έγινε λάθος. Για την ακρίβεια, ήταν λανθασμένη η διαδικασία. Ίσως θα έπρεπε να μπουν περισσότερα «φίλτρα» προστασίας και ελέγχου, αφού η υπόθεση αφορά τον αρχηγό του τρίτου πολιτικού κόμματος της χώρας. Για την ίδια την παρακολούθηση δε μπορούμε να κρίνουμε και να βγάλουμε συμπέρασμα, μιας και δε γνωρίζουμε την αιτία της επισύνδεσης. Πάντως, ο ίδιος ο Nίκος Ανδρουλάκης, αν και δηλώνει ότι θέλει να ενημερωθεί, δεν το πράττει. Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να μάθουμε την αιτία της παρακολούθησης για την οποία υπέγραψαν 6 εισαγγελείς.
Όλοι αντιλαμβανόμαστε τη σημασία της εθνικής ασφάλειας μέσω μιας σχετικής υπηρεσίας. Αυτή είναι η ΕΥΠ, όπως ονομάζεται σήμερα, και το γνωρίζει κάθε κυβέρνηση. Ιστορικά, ξεκίνησε ως πρώτη συγκροτημένη Υπηρεσία μυστικών υπηρεσιών τον Φεβρουάριο του 1949. Τότε ιδρύθηκε ως Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών και Ερευνών κατά το πρότυπο της CIA. Με το νομοθετικό διάταγμα 2421 της 9ης Μαΐου 1953 μετονομάστηκε σε Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών. Η τότε «ΚΥΠ» αντιμετώπισε με επιτυχία πολλούς παράγοντες εντός και εκτός της Ελληνικής Επικράτειας που στόχευαν στην αποσταθεροποίηση της Ελλάδας. Αργότερα, περνώντας στις «σκοτεινές» μέρες της Ιστορίας μας, να σημειωθεί ότι οι πρωτεργάτες της Χούντας υπηρέτησαν στην ΚΥΠ και όταν ανέλαβαν την εξουσία με το πραξικόπημα του Απριλίου του 1967, τη μετέτρεψαν σε Υπηρεσία η οποία θα παρακολουθούσε οποιονδήποτε πολίτη προκειμένου να «συμμορφωθεί» με το δικτατορικό καθεστώς. Έτσι, λοιπόν, η Υπηρεσία αμαυρώθηκε και έχασε την αξία της.
Κατά τη δεκαετία του 1980, ο Ανδρέας Παπανδρέου, θέλοντας να κάνει την αλλαγή και να ελέγξει την τότε Κρατική Υπηρεσία Πληροφοριών, τη μετονόμασε σε «Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών» και όρισε ότι θα βρίσκεται υπό την άμεση εποπτεία του Πρωθυπουργού. Μετατράπηκε έτσι το 1981, σε πολιτική Υπηρεσία από στρατιωτική που λειτουργούσε έως τότε. Αργότερα, ο πολιτικός προϊστάμενος ήταν ο εκάστοτε Υπουργός Προστασίας του Πολίτη. Το 2019, όμως, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ουσιαστικά επανέφερε τη ρύθμιση της κυβέρνησης Ανδρέα Παπανδρέου για την υπαγωγή της ΕΥΠ στην Προεδρία της Κυβέρνησης, συναντώντας σφοδρές αντιδράσεις από την Αντιπολίτευση.
Κάποιες από τις «μαύρες» σελίδες στην ιστορία ΕΥΠ και πολιτικής ηγεσίας –εκτός από την περίοδο της Δικτατορίας των Συνταγματαρχών που αναφέρθηκε πριν– γράφτηκαν τη δεκαετία του 1990. Χαρακτηριστικά γεγονότα είναι η σύλληψη του πράκτορα Στιβ Λάλα που, όπως λέγεται, πλήρωσε τα τραγικά λάθη της Ελλάδας, της χώρας που λάτρεψε και βοήθησε, και η υπόθεση των Ιμίων, όπου ο τότε Πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης αρνήθηκε να συναντήσει τον αρχηγό της Υπηρεσίας Λεωνίδα Βασιλακόπουλο, χάνοντας πολύτιμο χρόνο με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα! Επίσης, είναι γνωστή και η υπόθεση της σύλληψης και της παράδοσης στους Τούρκους του Κούρδου ηγέτη του PKK, Οτσαλάν το 1999.
Ωστόσο, η ΕΥΠ προστάτευσε τη χώρα μας από κακόβουλες ενέργειες, την τρομοκρατία και πράκτορες άλλων κρατών. Ενδεικτικά, το «Τμήμα Αντιμετώπισης Ηλεκτρονικών Επιθέσεων» της ΕΥΠ (CERT), μόνο το διάστημα 2003-2006, απέτρεψε πάνω από 6.000 επιθέσεις στα δίκτυα του Ελληνικού Κράτους, εκ των οποίων το 90% προέρχονταν από την Τουρκία και Αλβανία. Επίσης, τόσο το 2018 όσο και φέτος, η ΕΥΠ πρόλαβε τις υποκλοπές σε βάρος της Ελλάδας που στόχευαν Ρώσοι διπλωμάτες, οι οποίοι και απελάθηκαν. Το 2020, όταν οι τουρκικές Αρχές εργαλειοποίησαν το μεταναστευτικό ζήτημα και προσπάθησαν να δομήσουν ένα καθεστώς υβριδικού πολέμου στον Έβρο προκειμένου να πιέσουν την Ελλάδα και κατά συνέπεια, την Ευρωπαϊκή Ένωση, η ΕΥΠ συνέβαλε στην αντιμετώπιση του προβλήματος με την πληροφόρηση που παρείχε, ενώ το ίδιο έτος αποκαλύφθηκε και η δράση των Τούρκων κατασκόπων στη Ρόδο. Συνεπώς, οι στιγμές που υποβάθμισαν την Υπηρεσία δεν πρέπει να επισκιάζουν τη χρησιμότητά της. Η ΕΥΠ, σε καμία περίπτωση, δεν πρέπει να καταργηθεί! Ίσως να χρειάζεται εξυγίανση και ένα πλαίσιο αναβάθμισης και προστασίας για κάθε πολίτη. Πρόκειται περί Ασφάλειας και Εθνικής Άμυνας.
Κλείνοντας, είναι απαραίτητο να μάθουμε τι έγινε στην υπόθεση «Ανδρουλάκη». Δε μπορούμε να πάμε σε εκλογές χωρίς να έχει ξεκαθαριστεί το θέμα, καθώς αφορά εκλεγμένο πολιτικό και αρχηγό του τρίτου κοινοβουλευτικού κόμματος της Ελλάδας. Σε αυτήν την κατεύθυνση θα πρέπει να κινηθούν όποιοι και όποιες εμπλέκονται. Ωστόσο, δεν επιτρέπεται να διαρρέονται απόρρητες πληροφορίες από κανέναν. Χρειάζεται να γίνουν οι σχετικές ενέργειες, πάντα με βάση τη θεσμικότητα και τον σεβασμό στο Κοινοβούλιο και τη Δικαιοσύνη. Δυστυχώς, στην Ελλάδα έχουμε πρόβλημα… Όπως είχε πει ο Γεώργιος Παπανδρέου σχετικά με το ζήτημα, «μόνο σε δύο χώρες οι μυστικές υπηρεσίες δε μπορούν να κάνουν σωστά τη δουλειά τους: στην Ιαπωνία, επειδή δε μιλάει κανένας και στην Ελλάδα, επειδή μιλούν όλοι».
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Η αρμοδιότητα της ΕΥΠ περνάει στον πρωθυπουργό, kathimerini.gr, διαθέσιμο εδώ
- Στιβ Λάλας: Ο κατάσκοπος που «πλήρωσε» την αγάπη του για την Ελλάδα με 14 χρόνια φυλακή, protothema.gr, διαθέσιμο εδώ
- «Λεπτομέρειες» από τη νύχτα των ΙΜΙΩΝ (30-31 Ιανουαρίου 1996), athina984.gr, διαθέσιμο εδώ
- Υπόθεση Οτσαλάν: 21 χρόνια μετά την αρπαγή από τους Τούρκους, ethnos.gr, διαθέσιμο εδώ
- Απέλαση δώδεκα Ρώσων διπλωματών, kathimerini.gr, διαθέσιμο εδώ
- Κατασκοπεία στη Ρόδο: Πώς ο Ελληνας ναυτικός έδινε πληροφορίες στην Τουρκία, ethnos.gr, διαθέσιμο εδώ
- Μιλώντας για την ΕΥΠ, editor.gr, διαθέσιμο εδώ
