Της Νίκης Καραχάλιου,
Έτρωγε το ψωμί του βουτηγμένο στο αίμα των αιχμαλώτων του. Παλούκωσε κόσμο και κοσμάκη, μάλιστα, το μεγαλύτερο κατόρθωμά του «στην τέχνη του παλουκώματος» ήταν οι 20.000 Τούρκοι στρατιώτες, που βρέθηκαν παλουκωμένοι εν μία νυκτί. Απεχθανόταν τους Τούρκους, αλλά και τους ληστές, τους βιαστές, τις πόρνες, τους ευγενείς της εποχής και γενικότερα αν σκεφτούμε ότι σκότωσε πάνω από 100.000 ανθρώπους, καταλαβαίνουμε ότι δεν ήταν μια ιδιαίτερα βολική προσωπικότητα. Και όσους αντιπαθούσε, είχε βρει τον τρόπο να τους εξοντώνει, μέσω του παλουκώματος. Ο ηγέτης, λοιπόν, στον οποίο η Ευρώπη χρωστάει σε μεγάλο βαθμό την χριστιανική της ταυτότητα και που μόνο καλός χριστιανός δεν ήταν, ο πρίγκιπας που έγινε η πηγή έμπνευσης του Μπραμ Στόκερ να γράψει το διάσημο μυθιστόρημα «Ο Δράκουλας», ο παλουκωτής που σήμερα θεωρείται ήρωας των Ρουμάνων, αυτός ο αιμοδιψής άνθρωπος, ο δράκουλας με σάρκα και οστά, δεν θα μπορούσε να είναι άλλος από τον Βλαντ Τσέπες Γ΄, ηγεμόνα της Βλαχίας.
Ο Βλαντ γεννήθηκε μεταξύ του 1428 και του 1431, στην Σιγκισοάρα της Βλαχίας, δηλαδή στην περιοχή της σημερινής Ρουμανίας, σε μία περίοδο γενικότερων αναταραχών. Η μητέρα του καταγόταν από βασιλική οικογένεια της Μολδαβίας και ο πατέρας του ήταν ο Βλαντ Ντράκουλ Β΄ (μεταφράζεται ως Δράκος ή Δράκουλας στα ελληνικά), ηγεμόνας της Βλαχίας και πρώην αξιωματικός της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Το επίθετο δόθηκε στην οικογένεια μετά την ένταξη του πατέρα του στο χριστιανικό Τάγμα του Δράκου. Ο Βλαντ και τα δύο ακόμη αδέλφια του ανατρέφονται υπό το αυστηρό βλέμμα της μητέρας του, η οποία φρόντισε, όπως συνέβαινε με όλους τους Ευρωπαίους ηγεμόνες της εποχής, να τους μεταδώσει τις διδαχές του Χριστιανικού Δόγματος. Στην περίπτωση του Βλαντ αυτό μάλλον δεν λειτούργησε πολύ καλά…
Το 1442, η ζωή του νεαρού τότε Βλαντ θα αλλάξει δραματικά. Εκείνη την χρονιά, Οθωμανοί διπλωμάτες ζητούν από τον Βλαντ Ντράκουλ να κανονιστεί μεταξύ τους συνάντηση στην Ανδριανούπολη για την επίλυση ορισμένων ζητημάτων. Με την σειρά του ο Ντράκουλ όχι απλώς δέχεται, αλλά φέρνει μαζί του δύο από τους γιους του, θέλοντας να τους διδάξει την τέχνη της διπλωματίας. Βεβαίως, επρόκειτο για παγίδα των Οθωμανών και κάπως έτσι ο ηγεμόνας μαζί με τους γιους του, Βλαντ και Ράντου, βρέθηκαν όμηροι. Ωστόσο, επετράπη στον Βλαντ Β΄ να επιστρέψει στην Βλαχία, εφόσον άφηνε πίσω τους γιους του. Εκείνος έκρινε ότι αυτή ήταν η καλύτερη λύση, συμφώνησε και οι Τούρκοι ετοιμάζονταν να εφαρμόσουν για μία ακόμη φορά την πρακτική των γενιτσάρων, που τόσο καλά ήξεραν. Με τους επόμενους ηγεμόνες της Βλαχίας να είναι γενίτσαροι, οι Τούρκοι είχαν εξασφαλίσει την επιβολή της ισλαμικής θρησκείας στην Ευρώπη, χωρίς πολλές διαδικασίες, δάκρυα και αίμα. Το μόνο που έλειπε ήταν να βγει από την μέση ο μπαμπάς και ο μεγάλος αδελφός. Έξυπνη η κίνηση των Οθωμανών, αλλά ο Βλαντ δεν ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος να παίξουν αυτά τα παιχνίδια και το κολπάκι θα τους έβγαινε ξινό…
Στα παλάτια των Οθωμανών οι νεαροί πρίγκιπες θα διδαχθούν φιλοσοφία, μαθηματικά, το κοράνι, πολεμικές τέχνες, αλλά και τρόπους βασανιστηρίων. Εκεί, ο Βλαντ θα έρθει για πρώτη φορά σε επαφή με την τέχνη του παλουκώματος, που τόσο πολύ αγάπησε και που τόσο καλά εφάρμοζαν οι Τούρκοι. Την ευγνωμοσύνη του για το μάθημα αυτό, ο Βλαντ θα την ανταποδώσει στο μέλλον σε 20.000 Τούρκους. Ο ίδιος ήταν άριστος γνώστης της τουρκικής γλώσσας, ενώ φρόντισε να αφομοιώσει καλά τον τρόπο οργάνωσης και διοίκησης του οθωμανικού στρατεύματος. Αυτά, εξάλλου, ήταν και τα βασικότερα όπλα, που θα χρησιμοποιούσε στο μέλλον κατά των δασκάλων του.
Το 1444 η ζωή των δύο αδελφών βρέθηκε πραγματικά σε κίνδυνο, όταν ο πατέρας τους υποστήριξε στην Σταυροφορία της Βάρνας τον Βλάντισλαβ, Βασιλιά της Πολωνίας και της Ουγγαρίας, ο οποίος είχε στραφεί κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Λόγω των άνωθεν γεγονότων, ο Ντράκουλ ήταν πεπεισμένος πως οι γιοι του θανατώθηκαν από τους Οθωμανούς κι αυτό μάλιστα τον γέμιζε υπερηφάνεια, καθώς θεωρούσε ότι τα παιδιά του μαρτύρησαν για την χριστιανική τους πίστη. Πάντως, εν αντιθέσει με τον αδελφό του Ράντου, ο οποίος περνούσε ευχάριστα στα παλάτια της Αδριανούπολης και είχε ασπαστεί την ισλαμική θρησκεία, με τον Βλαντ δεν συνέβαινε τίποτα από τα δύο. Άπειρες ήταν οι φορές, που είχε αποπειραθεί να δραπετεύσει κι ακόμα περισσότερες οι φορές, που μαστιγώθηκε από τους Τούρκους.
Κατά την διάρκεια της ομηρίας των δύο αδελφών, ο πατέρας τους θανατώνεται και ο μεγαλύτερος αδερφός τους, Μιρτσέα, τυφλώνεται και θάβεται ζωντανός, μετά από επανάσταση Ούγγρων ευγενών, που είχαν βάλει στο μάτι τον θρόνο. Ο Βλαντ μαθαίνει το γεγονός πιθανότατα έναν χρόνο αργότερα και οι Τούρκοι, με στραμμένο το βλέμμα στο σχέδιό τους, του επιτρέπουν το 1448 με δική τους προστασία, μάλιστα, να επιστρέψει στην Βλαχία, ώστε να αναλάβει την εξουσία, δεδομένου ότι πλέον είναι και ο νόμιμος δικαιούχος του θρόνου. Η επάνοδος στη Βλαχία δεν ήταν εύκολη για τον Βλαντ, καθώς έπρεπε να αντιμετωπίσει τον Βλάντισλαβ Β΄, που είχε καταλάβει τον θρόνο. Με την υποστήριξη των Οθωμανών, τα καταφέρνει, μέσα σε δύο μήνες, όμως, ο Βλάντισλαβ παίρνει και πάλι την εξουσία στα χέρια του.
Η επιστροφή στην Οθωμανική Αυτοκρατορία ήταν πια μονόδρομος για τον Βλαντ. Οι Τούρκοι είναι σίγουροι ότι πρόκειται για πειθήνιο όργανό τους. Ο Βλαντ ψάχνει τρόπους να ανακτήσει όλα όσα του έκλεψαν. Η παραμονή του στην Αδριανούπολη ήταν μικρή, καθώς σύντομα αποφασίζει να καταφύγει για βοήθεια στην Μολδαβία, στο παλάτι του αδελφού της μητέρας του Μπόγκνταν Β΄, για κακή του τύχη, όμως, και ο θείος του δολοφονείται από τους ευγενείς.
Τότε, μαζί με τον ξάδελφό του Στέφανο, παίρνει μια παράτολμη απόφαση. Γύρω στο 1454 οι δύο τους επισκέπτονται τον Βασιλιά της Ουγγαρίας, Ιωάννη Ουνιάδη, ζητώντας του βοήθεια για να ανακτήσουν όσα έχασαν. Ναι καλά διαβάσατε, μέχρι τον Ούγγρο Βασιλιά έφτασε η χάρη του, τον πιο μισητό εχθρό του πατέρα του, η κίνησή του όμως δεν ήταν τυχαία. Τα δύο ξαδέρφια γνώριζαν πολύ καλά ότι ο Ουνιάδης βρισκόταν εκείνη την περίοδο σε διαμάχη με τους Ούγγρους ευγενείς, που άρπαξαν τον θρόνο των πατεράδων τους και που με μεγάλη χαρά θα άρπαζαν και τον θρόνο του Ουνιάδη. Αν και δεν τους έχει καμία εμπιστοσύνη, τους βοηθάει και ο Βλαντ επιστρέφει το 1456 στην Βλαχία, ως ηγεμόνας πια. Τώρα ξεκινάει το αληθινό πάρτι!
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- Florescu, Radu R. & McNally, Raymond T. (1989), Dracula, Prince of Many Faces: His Life and His TimesFree registration required, Boston: Little, Brown and Company
- Mixanitouxronou.gr, Ο Δράκουλας που παλούκωσε 20 χιλιάδες Τούρκους στις όχθες του Δούναβη. Ακρωτηρίαζε, τύφλωνε και βασάνιζε τους εχθρούς του. Τελικά, το κεφάλι του παλουκώθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Διαθέσιμο εδώ
