Του Γιώργου Κοσματόπουλου,
Η υπόθεση των υποκλοπών επέστρεψε στην επικαιρότητα και τέθηκε σε νέα βάση. Ενώ το σκέλος που αφορούσε τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Νίκο Ανδρουλάκη δεν προκαλούσε το δημόσιο ενδιαφέρον σε βαθμό που να θεωρούνταν καταλύτης εξελίξεων, εμφανίζονται πλέον νέες συνισταμένες με τις εξελίξεις να αναμένονται με ενδιαφέρον.
Τα ονόματα των θυμάτων του υπερκατασκοπευτικού όπλου Predator, που εμφανίστηκαν σε ρεπορτάζ κυριακάτικης εφημερίδας φίλα προσκείμενης στον ΣΥΡΙΖΑ, καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα της δημόσιας ζωής, ενώ το πλέον εντυπωσιακό στοιχείο είναι ότι πολλά εξ αυτών είναι ανθρώπων που είτε αποτελούν μέλη της κυβέρνησης και στελέχη της ΝΔ είτε θεωρούνται φιλικά διακείμενοι προς αυτή. Ο δημοσιογράφος και εκδότης Κώστας Βαξεβάνης κλήθηκε από τη Δικαιοσύνη να παραδώσει στοιχεία σχετικά με τις δημόσιες καταγγελίες του, προς διερεύνηση για την εξακρίβωση της τυχόν τέλεσης αξιόποινων πράξεων. Αναμένεται με ενδιαφέρον η κατάθεση των στοιχείων αυτών, μιας και στο ρεπορτάζ του δεν παρατίθενται κάποια τεκμήρια των όσων καταγγέλλει. Αυτή, άλλωστε, είναι η βασική γραμμή άμυνας της κυβέρνησης μαζί με την απόπειρα πλήγματος της αξιοπιστίας του Βαξεβάνη δια της υπενθύμισης του οπαδικού αντικυβερνητισμού του, των πρωτοβάθμιων καταδικαστικών εις βάρος του αποφάσεων για συκοφαντική δυσφήμιση και της εμπλοκής του στην υπόθεση δημιουργίας περιφερειακού τηλεοπτικού δικτύου με ρωσικά κεφάλαια. Ο τελευταίος απαντά με αγωγή για τις σχετικές αναφορές του Πρωθυπουργού σε τηλεοπτική του συνέντευξη. Έτσι, ένα θέμα που είχε σχεδόν ξεχαστεί επιστρέφει στο κέντρο της πολιτικής αντιπαράθεσης. Κι αυτό μια εβδομάδα μετά το ξέσπασμα της υπόθεσης Πάτση, η οποία αποτέλεσε πλήγμα για την κυβέρνηση.
Τα πράγματα δεν θα είναι τόσο απλά για την κυβέρνηση όσο ήταν στην περίπτωση Ανδρουλάκη. Τότε η συντριπτική πλειοψηφία της κοινής γνώμης ουδόλως επηρεάστηκε. Αφενός, είχε το νου της στο μείζον ζήτημα της ενεργειακής κρίσης και της πολύ μεγάλης αύξησης των τιμών που απειλούσε το βιοτικό της επίπεδο. Αφετέρου, έχει εμπεδωθεί στις τάξεις της η άποψη ότι λίγο πολύ όλες οι κυβερνήσεις έτσι λειτουργούν σε ζητήματα μυστικών υπηρεσιών. Επομένως, ο Ανδρουλάκης, ως αρχηγός ενός κόμματος που αποτέλεσε τον κατεξοχήν φορέα κυβερνητικής εξουσίας από τη Μεταπολίτευση, δεν μπορούσε να πείσει ως θύμα. Αν συνυπολογίσει κάποιος την μη παρουσία του στη Βουλή και τις περιορισμένες πλέον προσβάσεις του ΠΑΣΟΚ στο χώρο των ΜΜΕ, δεν προκαλεί απορίες το γεγονός ότι η κυβέρνηση μπόρεσε να βγει από αυτή την υπόθεση χωρίς ουσιαστική φθορά. Τώρα όμως το ζήτημα είναι πιο σύνθετο. Η υπόνοια και μόνο ότι ο Μητσοτάκης παρακολουθούσε συνεργάτες του σπέρνει ζιζάνια εντός κυβέρνησης και ΝΔ. Ορισμένοι που παρουσιάζονταν ως «εξ απορρήτων» σκέφτονται ότι πιθανόν ο Πρωθυπουργός τούς αντιμετώπιζε ως εν δυνάμει εχθρούς του, με ό,τι συνεπάγεται τούτο για τη σχέση τους από εδώ και πέρα. Κάποιοι δεν αποκλείεται να βρίσκονται σε πανικό, εφόσον έχουν κάτι να κρύψουν και συνειδητοποιούν ότι ίσως βρίσκονται εκτεθειμένοι. Κι αν για τους κυβερνητικούς – κομματικούς παράγοντες η κυβερνητική εξουσία λειτουργεί ανασταλτικά στην έκφραση της όποιας δυσφορίας, δεν ισχύει το ίδιο και για τους εκτός ΝΔ παράγοντες.
Από το βράδυ της Κυριακής, βρίσκεται σε εξέλιξη μια μεγάλη αντιπαράθεση μεταξύ του εφοπλιστή, επιχειρηματία του χώρου των ΜΜΕ και ιδιοκτήτη της ΠΑΕ Ολυμπιακός, Βαγγέλη Μαρινάκη. Το όνομά του φιγουράρει από το πρωί της Κυριακής στη λίστα με τους υπό παρακολούθηση και η αμφιλεγόμενη διαιτησία εις βάρος της ομάδας του στο «αιώνιο ντέρμπι» της Λεωφόρου, το βράδυ της ίδιας ημέρας αποτέλεσε αφορμή για μια κόντρα που ουδείς μέσος παρατηρητής ανέμενε. Είναι γεγονός ότι ο Μαρινάκης παρουσιαζόταν ως άνθρωπος που στήριζε απολύτως τον Μητσοτάκη, με τους εχθρούς και των δύο να μιλούν για μια σχέση αμοιβαίου συμφέροντος. Σε αυτό συνέβαλε το γεγονός ότι ο αείμνηστος πατέρας του Μαρινάκη υπήρξε βουλευτής της ΝΔ, ενώ ο ίδιος ήταν κουμπάρος στο γάμο Ντόρας Μπακογιάννη – Ισίδωρου Κούβελου – από την πλευρά του γαμπρού υποστηρίζει, βέβαια, ο ίδιος – ενώ είχε δώσει και μια μικρή χορηγία για την αγορά δύο ηλεκτρονικών υπολογιστών κι ενός κλιματιστικού στα γραφεία της ΝΔ στον Πειραιά.
Από την άλλη όμως, ουδείς μπορεί να παραβλέψει ότι – ίσως και στη λογική ότι το χρήμα δεν μπαίνει σε τέτοια στεγανά – ο Μαρινάκης το 2014 ήταν κοντά στον ΣΥΡΙΖΑ, είχε στηρίξει την υποψηφιότητα της Ρένας Δούρου στον Πειραιά, ενώ το ψηφοδέλτιο στο οποίο συμμετείχε στις δημοτικές εκλογές του Μεγάλου Λιμανιού είχε ως επικεφαλής τον σημερινό Δήμαρχο Γιάννη Μώραλη, υιό ιστορικού στελέχους του ΠΑΣΟΚ, και τη στήριξη του Κινήματος. Ακόμη, ο ίδιος ο Μαρινάκης έχει δηλώσει πως ψήφισε Ποτάμι σε κάποιες εκλογές και πλέον κατέχει ιστορικές εφημερίδες που παραδοσιακά στήριζαν την λεγόμενη Κεντροαριστερά. Ο Μαρινάκης πήγε με τη ΝΔ μετά τη ρήξη του με τον ΣΥΡΙΖΑ, όταν αρνήθηκε να χρηματοδοτήσει τον εκλεκτό της τότε κυβέρνησης Καλογρίτσα – μιας και το παραμύθι με τα βοσκοτόπια είχε κοντά ποδάρια – κι όταν οι Τσίπρας και Καμμένος τον απειλούσαν ακόμα και με φυλάκιση στην υπόθεση Noor1 και με υποβιβασμό του Ολυμπιακού κατόπιν καταγγελιών για στημένους αγώνες (για τη δεύτερη υπόθεση δικαιώθηκε πλήρως σε όλα τα σκέλη της, για την πρώτη οι προβλέψεις είναι ανάλογες).
Κι επί ΝΔ πάντως, ο Ολυμπιακός δεν ευνοήθηκε κάπου σε σχέση με τις υπόλοιπες ομάδες : Ο ΠΑΟ (του οποίου ο ιδιοκτήτης έχει τα πιο φίλο-κυβερνητικά ΜΜΕ) εξασφάλισε γήπεδα σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ, η ΑΕΚ το ίδιο (με μπόλικο χρήμα από την Περιφέρεια Αττικής του γαλάζιου Πατούλη και προηγουμένως με φωτογραφική τροπολογία του ΣΥΡΙΖΑ για τη διοχέτευση των ευρωπαϊκών της εσόδων) , ο ΠΑΟΚ (η ιδιοκτησία του οποίου είχε προνομιακές σχέσεις με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και το Δεξιό κατεστημένο της Θεσσαλονίκης) σώθηκε με την περίφημη τροπολογία Γεραπετρίτη από τον υποβιβασμό και επίσης ετοιμάζεται για νέο γήπεδο. Στην ΕΠΟ δε, την ελεγχόμενη εδώ κι έξι χρόνια από ΑΕΚ και ΠΑΟΚ, Πρόεδρος είναι ο πρώην Γενικός Γραμματέας του Αντώνη Σαμαρά, Τάκης Μπαλτάκος, που εκδιώχθηκε κακήν κακώς από τον τότε Πρωθυπουργό λόγω των συνομιλιών του με τον καταδικασμένο νεοναζί Κασιδιάρη.
Όλα τα ανωτέρω δείχνουν ότι το χρήμα δεν έχει σταθερό χρώμα και οι κυβερνήσεις δεν φοράνε μια φανέλα, στη λογική «άρτος και θεάματα», ειδικά όταν λείπει ο άρτος… Συνεπώς, το πώς θα εξελιχθεί το συγκεκριμένο μπρα ντε φερ εξαρτάται πάρα πολύ από στοιχεία που δεν είναι εύκολα ευδιάκριτα, δεν είναι επιπέδου πρώτης σελίδας εφημερίδων και δεν κοινοποιούνται στα καφενεία. Δεν θα πέσει η κυβέρνηση για ένα πέναλτι, όπως λένε κάποιοι φαιδροί τύποι. Άλλες είναι οι διεργασίες που μπορεί να προκαλέσουν μεγάλες ανατροπές.
Το προσκήνιο δυναμιτίζεται από τις εξελίξεις και το παρασκήνιο οργιάζει. Έχουμε να δούμε πολλά ακόμα, έχοντας εισέλθει σε μια προεκλογική περίοδο που πιθανότατα θα εξελιχθεί πολύ πιο έντονα από ό,τι θεωρούσαμε.
