Της Ακριβής Ρακιντζή,
Στο δεύτερο μέρος της τριλογίας «Ο θησαυρός της Δαμασκού», με τίτλο Το όνειρο της ερήμου, που κυκλοφορεί από τις Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή, η Δανάη Ιμπραχήμ συνεχίζει να μας ταξιδεύει στον μαγευτικό κόσμο που έχει δημιουργήσει. Τη γνώμη μας για το πρώτο βιβλίο της τριλογίας την έχουμε ήδη πει και μπορείτε να τη βρείτε εδώ. Υπενθυμίζεται πως πρόκειται για ένα μυθιστόρημα ιστορικής φαντασίας, το οποίο διαδραματίζεται στη μεσαιωνική Συρία, το έτος 674 μ.Χ..
Το βιβλίο συνεχίζει ακριβώς στο σημείο που μας είχε αφήσει το πρώτο μέρος της σειράς. Οι τρεις βασικοί ήρωες, Ααζίν-Αστέριος-Σπανός, έχουν ολοκληρώσει την αποστολή τους, κρατώντας πια στα χέρια τους τον πολυπόθητο θησαυρό του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Δ’. Έχοντας πλέον μάθει τι κρύβει αυτός ο θησαυρός, νέες περιπέτειες, αλλά και πολλές νέες απειλές, περιμένουν τους ήρωες της ιστορίας. Η αποστολή τώρα είναι η επιστροφή στην Κωνσταντινούπολη μαζί με τον θησαυρό που πρέπει να δοθεί στον αυτοκράτορα. Το ταξίδι της επιστροφής, όμως, δεν θα είναι καθόλου εύκολο, καθώς η περιπλάνησή τους στην έρημο κρύβει πολλούς κινδύνους.
Η πλοκή του βιβλίου εξελίσσεται γρήγορα, από τις πρώτες κιόλας σελίδες, για να μας προσφέρει περισσότερες σκηνές δράσης στη συνέχεια. Για ακόμη μια φορά η φαντασία εισχωρεί με φυσικό τρόπο στο ιστορικό πλαίσιο, δημιουργώντας ένα αρμονικό αποτέλεσμα. Το στοιχείο του φανταστικού είναι ακόμη πιο έντονο στο δεύτερο βιβλίο της σειράς, με την εμφάνιση αρχαίων θεών και μυθικών πλασμάτων της αραβικής κουλτούρας, όπως τζίνι, σιλά και γκουλ. Επιπλέον, μέσα στο βιβλίο, βλέπουμε πόσο έχουν εξελιχθεί και ωριμάσει οι χαρακτήρες, αλλά και πόσο δυνατή έχει γίνει, σε αυτό το σημείο, η φιλία των τριών βασικών πρωταγωνιστών. Τους χαρακτήρες από το πρώτο βιβλίο τους γνωρίζουμε πια καλά, έρχονται, όμως, να προστεθούν αρκετοί νέοι χαρακτήρες στην πλοκή της ιστορίας για να συμβάλλουν με τον τρόπο τους στις εξελίξεις των γεγονότων.
Οι παράλληλες αφηγήσεις και οι οπτικές άλλων χαρακτήρων, πέραν των βασικών, εξακολουθούν να υφίστανται και στο δεύτερο βιβλίο της σειράς. Σε πρώτο πλάνο, έχουμε την τριάδα Ααζίν-Αστέριος-Σπανός, οι οποίοι έρχονται αντιμέτωποι με νέες προκλήσεις. Η κατάρα μιας πανάρχαιας θεάς-δαιμόνισσας που τους κυνηγά και ο οργισμένος Χαλίφης Μωαβίας με τη φρουρά του εμφανίζονται στο διάβα τους για να τους θέσουν νέα εμπόδια. Σε δεύτερο πλάνο, έχουμε την αφήγηση με τις εξελίξεις που συμβαίνουν στο παλάτι του χαλίφη, όπου νέες συγκρούσεις και ερωτικά ειδύλλια έρχονται να ταράξουν τις ισορροπίες και να φέρουν νέες δοκιμασίες. Τέλος, έχουμε την οπτική του αδερφού της σουλτάνας Ααζίν, του Ιμπραχήμ, ο οποίος μένει κρυμμένος για χάρη της αποστολής της αδερφής του και των συντρόφων της, δίνοντάς μας την ευκαιρία να τον γνωρίσουμε καλύτερα ως χαρακτήρα σε αυτό το βιβλίο.
Η συγγραφέας, για άλλη μία φορά, μας ταξιδεύει με τη γραφή της, δημιουργώντας ατμοσφαιρικές εικόνες που μεταφέρουν τον αναγνώστη σε παραμυθένιους κόσμους. Το βιβλίο καταφέρνει να μην κουράζει, λόγω των συνεχών ανατροπών, της δράσης και του μυστηρίου που κορυφώνουν το ενδιαφέρον του αναγνώστη, κάνοντάς τον να θέλει να διαβάσει τη συνέχεια της ιστορίας. Οι διάλογοι και σε αυτό το βιβλίο είναι καλογραμμένοι και ο λόγος της συγγραφέως ώριμος και ανεπιτήδευτος, με ομαλές εναλλαγές από τις σοβαρές σκηνές στις πιο ανάλαφρες.
Το συναίσθημα δεν λείπει από το βιβλίο, καθώς η συγγραφέας έχει δουλέψει τους χαρακτήρες της ιστορίας της, εμβαθύνοντας όλο και περισσότερο στον ψυχικό τους κόσμο. Το ρομαντικό στοιχείο έχει και αυτό τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στο βιβλίο, με την αγάπη ως κύριο χαρακτηριστικό να εκφράζεται σε όλες της τις εκφάνσεις. Το τέλος του δεύτερου βιβλίου αφήνει και πάλι τον αναγνώστη σε κρίσιμο σημείο, κάνοντάς τον να αγωνιά για το μέλλον των ηρώων και προετοιμάζοντάς τον για νέες περιπέτειες που θα ακολουθήσουν στο φινάλε της τριλογίας.
Η Δανάη Ιμπραχήμ έχει αποδείξει με τον παραμυθένιο λόγο της, την ικανότητά της να γράφει βιβλία φαντασίας γεμάτα ανατροπές, περιπέτεια, μαγεία και αγάπη. Παντρεύοντας Ανατολή και Δύση, μας φέρνει πιο κοντά στην αραβική κουλτούρα, αποδεικνύοντας ότι οι ομοιότητες είναι περισσότερες από τις διαφορές μας. Το Όνειρο της ερήμου είναι ένα ανάγνωσμα που δεν απογοητεύει και σίγουρα δεν αφήνει αδιάφορο τον αναγνώστη, κάνοντάς τον να ανυπομονεί για τον επίλογο της τριλογίας.
