Της Ευανθίας Τσαγγάρη,
Ξεφυλλίζοντας το λεξικό εννοιών του Χατζηθωμά, το μάτι μου έπεσε στη λέξη «τύχη». Μία λέξη, η έννοια της οποίας ανέκαθεν με προβλημάτιζε. «Τύχη: η απροσδόκητη μεταστροφή της δυστυχίας σε ευτυχία και της ευτυχίας σε δυστυχία». Πράγματι, υπό μία πιο ευρεία ερμηνεία και οπτική, η τύχη είναι εφικτό να επηρεάσει την ποιότητα της ζωής μας ακόμη και κατά τρόπο ανεπανόρθωτο. Ενίοτε, γίνεται αντιληπτή ως μία ανώτερη δύναμη, ενώ πολλές φορές ως έννοια μπορεί να συνδεθεί με αυτή του κάρμα, της μοίρας ή του πεπρωμένου.
Η «κακή τύχη» αποτελεί την πιο διαδεδομένη δικαιολογία της αδράνειας και κατ’ επέκταση της αποτυχίας κάποιου. Οι μέτριοι άνθρωποι που αρνούνται να διανύσουν το extra mile για να πετύχουν κάτι στη ζωή τους κάνουν τη λέξη αυτή «καραμέλα». Προτιμούν να επιρρίψουν τις ευθύνες των πράξεών τους σε τρίτους, αστάθμητους παράγοντες όπως αυτόν της τύχης, παρά να αποδεχτούν τις συνέπειες αυτών. Φοβούνται τόσο πολύ να είναι «λάθος» που θα προτιμήσουν την αυτολύπηση και τον οίκτο των γύρω τους. Αυτό, όμως, υποδεικνύει μόνο αδυναμία.
Φυσικά και υπάρχει η τύχη. Αυτή, όμως, δεν αποτελεί μία ανώτερη δύναμη ή έναν καθοριστικό παράγοντα που καταλύει τα πάντα αλλά μία συνισταμένη η οποία επηρεάζει μεμονωμένα γεγονότα στη ζωή μας. Ανάλογα το πώς θα αντιμετωπίσει κάποιος την εκάστοτε δύσκολη κατάσταση, τότε θα κριθεί εάν το άτυχο γεγονός θα τον καταρρακώσει ή θα τον βοηθήσει εν τέλει να γίνει πιο δυνατός. Όπως άλλωστε μας υπενθυμίζει συνεχώς ο Στέφανος Ξενάκης, «η ζωή είναι 10% τι θα σου συμβεί και 90% το πώς θα αντιδράσεις σε αυτό».
Έχουμε δει ανθρώπους να μπαίνουν φυλακή για εγκλήματα που δε διέπραξαν ποτέ, άλλους να χάνουν τους αγαπημένους τους και άλλους να βρίσκονται ξαφνικά με σημαντικά προβλήματα υγείας, και πάλι να προσπαθούν να τα αντιμετωπίσουν όλα, παραμένοντας άτρωτοι. Αυτοί οι άνθρωποι υπήρξαν πολλά περισσότερα από άτυχοι, αλλά επέλεξαν να κρατήσουν τη στάση του νικητή κι όχι αυτή του άτυχου.
Ο άνθρωπος, λοιπόν, είναι δημιουργός της τύχης του, άλλοτε μέσω της στάσης του κι άλλοτε με την οργάνωση, τον προγραμματισμό, τις συνεχείς προσπάθειες, την εργασία και τον προσωπικό μόχθο. Η επιτυχία, η πρόοδος και η ευτυχία δεν εξαρτώνται από κανέναν και τίποτα άλλο πέρα από τον ίδιο μας τον εαυτό. Είναι αποτέλεσμα πολύχρονου κόπου και της δραστηριοποίησης όλων των ψυχοπνευματικών και σωματικών δυνάμεων. Προφανώς, κάποια τυχαία συμβάντα μπορούν να διευκολύνουν είτε να δυσκολέψουν τον δρόμο μας, όμως η ιστορία είναι γραμμένη από εμάς για εμάς.
«Δύο χρόνια δεν είπα ποτέ “Γιατί σε εμένα;”. Δεν υπάρχει πιο εγωιστική σκέψη από αυτήν. Σε κάποιον τυχαίνει, στον διπλανό μας, στον γείτονά μας, στον συνάνθρωπό μας. Και πλέον τυχαίνει σε πολλούς. Αν βάλω ένα πρόσημο τύχης στη ζωή μου, θα σας πω ακόμη και τώρα ότι ήμουν τυχερός άνθρωπος».
Αλέξανδρος Νικολαΐδης, αθλητής του Ταε Κβον Ντο (17 Οκτωβρίου 1979-14 Οκτωβρίου 2022)
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Νικολαΐδης: Η συγκλονιστική ανάρτηση-Δεν είπα ποτέ «γιατί σε εμένα», είπα «ευχαριστώ που δεν βρήκε την οικογένειά μου», iefimerida.gr, διαθέσιμο εδώ
- Χατζηθωμάς, Φ. Π. (2006), Σύγχρονο Λεξικό Εννοιών Α-Ω, Εκδόσεις: Φίλιππος
