Της Μαρίας Κελεπούρη,
Σαν σύγχρονη ιστοριογραφία με ελληνιστικά και μυθολογικά ερείσματα, το συγγραφικό εγχείρημα του Γιάννη Παρασκευά με τίτλο Ροδίων Μυθιστορία: Ελληνιστικό Έπος – Η Ελληνιστική Ακμή της Πόλης, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μπαρμπουνάκη, αποτελεί μια πρωτότυπη ιδέα για την καταγραφή της ιστορίας της Ρόδου, ιδιαίτερης πατρίδας του συγγραφέα.
Ο Γιάννης Παρασκευάς, μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του ως Πολιτικός Μηχανικός στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, επέστρεψε στη Ρόδο όπου και εργάζεται, ενώ τα τελευταία χρόνια συμμετέχει ενεργά στα κοινά του νησιού, αλλά και της ευρύτερης περιοχής. Είναι παρών στον Τύπο μέσω της συγγραφής άρθρων που αφορούν πλήθος θεμάτων, όπως τα δεδομένα της επικαιρότητας ή πολιτικές αναλύσεις, ενώ το Ροδίων Μυθιστορία: Ελληνιστικό Έπος – Η Ελληνιστική Ακμή της Πόλης δεν είναι το πρώτο του βιβλίο.
Σε αυτό το πόνημα, ο συγγραφέας συνδυάζει τις ιστορικές του γνώσεις και τον τρόπο γραφής του με την αγάπη του για τη Ρόδο. Αν μη τι άλλο, πρόκειται για ένα έργο αφιερωμένο σε μια σημαντική για το νησί εποχή, που χαρακτηρίστηκε από διαδοχικά γεγονότα, τα οποία διαμόρφωσαν τη συνέχειά του και τον τρόπο που πορεύτηκε στον χρόνο.
Ο αναγνώστης διαβάζοντάς το θα συναντήσει ιστορικά πρόσωπα που γνωρίζει από αρχαίους συγγραφείς και ιστοριογράφους, πρόσωπα όπως ο Μυθριδάτης ή ο Ανδρόνικος ο Ρόδιος, που παραμένουν πιστά στις καταγραφές του παρελθόντος και στο πώς αυτές έχουν κληροδοτηθεί, όμως, αποκτούν ένα αμεσότερο εκτόπισμα μέσα από τη σκοπιά ενός σύγχρονου συγγραφέα. Φυσικά, επρόκειτο για το αποτέλεσμα μιας ενδελεχούς έρευνας, τα στοιχεία της οποίας διαφαίνονται καθ’ όλη τη διάρκεια της ροής του βιβλίου.
Κεντρικός άξονας του Ροδίων Μυθιστορία αποτελεί η ελληνιστική εποχή και η πνευματική ακμή της πόλης, παρά την πολιτική εξάρτησή της από τους Ρωμαίους ως συνέπεια της Συνθήκης της Απάμειας, που είχαν υπογράψει. Κατά την περίοδο εκείνη, οι Ρόδιοι αναγκάστηκαν να ζητήσουν τη στήριξη των Ρωμαίων στους πολέμους με τον Φίλιππο και τον Περσέα της Μακεδονίας, αλλά και σε εκείνους με τον Αντίοχο της Συρίας. Η ανταμοιβή ήταν η υποταγή του νησιού στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, διατηρώντας, ωστόσο, μία μορφή αυτοτέλειας.
Από την άλλη πλευρά, η ρητορική σχολή, που ίδρυσε ο Αισχύνης στη Ρόδο, αποτέλεσε σήμα κατατεθέν για τα χαρακτηριστικά του νησιού κατά την ελληνιστική περίοδο. Εκεί δίδαξαν μεταξύ άλλων ο Ποσειδώνιος, ο Παναίτιος, αλλά και μαθητές του Κικέρωνα.
Ο Γιάννης Παρασκευάς αφηγείται τόσο παραστατικά την ιστορία της πατρικής του γης, κάνοντας φανερή την αγάπη του για το νησί του, αλλά και αφήνοντας ως παρακαταθήκη ένα σύγχρονο έπος, διόλου εύκολο στην πλέξη, μα απολύτως πολύτιμο. Μάλιστα, οι λέξεις και οι προτάσεις συνδέονται με έναν τρόπο που προσομοιάζει σε αρχαία ιστοριογραφία. Έτσι, επιτελούνται συνειδητά ή ασυνείδητα δύο σκοποί. Αφενός, διαιωνίζεται η γοητεία που ασκούν τα αρχαία κείμενα όπως και η ιστορία στην οποία βασίζονται ή αφηγούνται και αφετέρου το νήμα της σκέψης υποτάσσεται στη ροή του λόγου. Μπορεί εκ πρώτης όψεως ή αναγνώσεως να φαίνεται σαν ένας αυθόρμητος ειρμός λόγω των γνώσεων του συγγραφέα, όμως, ίσως πρόκειται για έναν λογοτεχνικά συναρμολογημένο και προσεκτικά φροντισμένο λόγο, που αξίζει να διερευνηθεί και να δοθεί προσοχή.
