Της Μαρίας Μπότη,
Όλοι περίμεναν με ανυπομονησία την επιστροφή του Χριστόφορου Παπακαλιάτη στις οθόνες μετά από αρκετά χρόνια απουσίας. Με ένα καλογραμμένο σενάριο, τρομερή σκηνοθεσία, απίστευτα τοπία, μαγική αισθητική, ταλαντούχους ηθοποιούς και μία «θάλασσα» συναισθημάτων, το «Maestro» κατάφερε από τα πρώτα κιόλας λεπτά να ξεχωρίσει και να εντυπωσιάσει τους τηλεθεατές.
Μέσα σε μόλις δύο επεισόδια απέδειξε πως δεν έχει τίποτα απολύτως να ζηλέψει από παραγωγές του εξωτερικού, μιας και το συνολικό αποτέλεσμα ικανοποίησε ακόμη και τους πιο «απαιτητικούς» τηλεθεατές. Με μία άρτια καλλιτεχνική ματιά και ένα καθηλωτικό σενάριο με εκπλήξεις και ανατροπές, η σειρά κατάφερε να εισέλθει στον σκοτεινό κόσμο ευαίσθητων θεμάτων που μαστίζουν την κοινωνία μας.
Πρώτα από όλα, από τα πρώτα κιόλας λεπτά η ιστορία τοποθετείται στη σημερινή πραγματικότητα. Άνθρωποι με μάσκες γεμάτοι με αισθήματα αβεβαιότητας, φόβου και λαχτάρας για επιστροφή στην κανονικότητα. Είναι από τις λίγες σειρές που επιλέγει να μη δημιουργήσει έναν κόσμο μακριά από το σήμερα, αλλά παρουσιάζει μία καθημερινότητα όπως έχει δημιουργηθεί τα τελευταία σχεδόν δύο χρόνια. Δεν διαχειρίζεται την πανδημία σαν να μην υπήρξε ποτέ, αλλά έρχεται για να μας θυμίσει τα τραύματα που άφησε η καραντίνα και να μας μεταφέρει ομαλά στο σήμερα.
Καθώς εξελίσσεται η υπόθεση, ένα άλλο κοινωνικό θέμα τοποθετείται στο επίκεντρο. Εκείνο της αποδοχής της διαφορετικότητας. Ένα ομοφυλόφιλο ζευγάρι δέχεται τις επικρίσεις τόσο της κοινωνίας, όσο και του οικογενειακού περιβάλλοντος. Δεν είναι ελεύθεροι να ζήσουν τη ζωή που θέλουν και καταπιέζουν τα συναισθήματά τους. Το ίδιο ισχύει και για τους δύο πρωταγωνιστές που –όπως όλα δείχνουν– θα αντιμετωπίσουν το «εμπόδιο» της διαφοράς ηλικίας που υπάρχει μεταξύ τους. Μπορούν να νικήσουν όσο οι άλλοι τους «πολεμούν»;
Το «Μaestro» είναι ένας «ύμνος» στα κοινωνικά προβλήματα, οπότε δεν μπορούσε να μην παρουσιάσει ακόμα ένα «αγκάθι» της σημερινής πραγματικότητας. Μία γυναίκα καταπιεσμένη κακοποιείται από τον σύζυγό της και δίνει τη ζωή της για να υπερασπιστεί το γιό της, χαρίζοντας μία καθηλωτική ερμηνεία που δεν αφήνει κανέναν τηλεθεατή ασυγκίνητο. Μπορεί να φύγει μακριά και να «λυτρωθεί»;
Μέσα σε ένα τοξικό περιβάλλον με πολλά προβλήματα και μυστήριο, ξεχωρίζει η έλξη μεταξύ των δύο πρωταγωνιστών που μοιάζει σαν μία «αχτίδα» στο σκοτάδι. Είναι εκείνη η πλευρά της πραγματικότητας που απαλύνει κάθε αρνητικό συναίσθημα. Ο έρωτας –κάθε είδους– χωρίς «πρέπει» παρουσιάζεται σαν το «καταφύγιο» των πρωταγωνιστών. Όσα εμπόδια και αν υπάρχουν, όσα προβλήματα και αν δημιουργούνται. Μπορούν να το ζήσουν στο έπακρο;
Μέσα σε τόσα επεισόδια, ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης και η ομάδα του κατάφεραν ήδη να καθηλώσουν τους τηλεθεατές και να αγγίξουν ευαίσθητα θέματα που όλοι βλέπουμε, ακούμε ή βιώνουμε και για τα οποία δεν μιλάμε ποτέ. Απέδειξε πως η μυθοπλασία μάλλον δεν είναι δημιούργημα της φαντασίας αλλά απεικόνιση της πραγματικότητας.
Αυτή η σειρά έχει κιόλας αποδείξει ότι μπορεί να περάσει εύστοχα κοινωνικά μηνύματα και να ευαισθητοποιήσει αρκετό κόσμο. Να αλλάξει αντιλήψεις και να «προσγειώσει» απότομα στην πραγματικότητα όσους την αποφεύγουν. Και αυτό είναι η μεγαλύτερη επιτυχία. Μπορεί οι περισσότεροι να αναζητούν ένα «εύπεπτο» θέαμα για χαλάρωση και διαφυγή από τα καθημερινά προβλήματα, ωστόσο εκείνες οι σειρές που «φωνάζουν» όσα εμείς οι ίδιοι προσπαθούμε να «αποσιωπήσουμε» είναι τελικά το κλειδί της επιτυχίας.
Είναι εκείνη η σειρά που ήρθε στις οθόνες μας την καλύτερη στιγμή με τον σωστότερο τρόπο. Βία, έρωτας, μίσος, αγάπη, όνειρα, ανεμελιά, φύση, μυστικά μπλέκονται μεταξύ τους και παρασέρνουν τους τηλεθεατές σε μία ιστορία που μόνο φανταστική δεν είναι. Και πώς να είναι άλλωστε, αφού όλα –θετικά και αρνητικά– είναι μέσα στη ζωή μας. Και έχουμε πολύ δρόμο ακόμα να διανύσουμε για να έχουμε ως επί το πλείστον θετικά…
