Της Μαριάννας Τέλλη,
Babyteeth (2019)
Εμπειρικά, όταν ακούμε για μια ταινία, η οποία πραγματεύεται τα τελευταία στάδια της θανατηφόρας ασθένειας ενός εφήβου –και είναι πολλές αυτού του είδους οι ταινίες πλέον– τείνουμε να σκεφτόμαστε ότι θα έρθουμε αντιμέτωποι με μελόδραμα ή με μη ρεαλιστικές ιστορίες ρομαντισμού. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει για το Babyteeth (2019), το σκηνοθετικό ντεμπούτο της Shannon Murphy.
Πρόκειται για την ιστορία της Μίλλα (Eliza Scanlen), μίας έφηβης καρκινοπαθούς και του Μόουζες (Toby Wallace), ενός μοναχικού νεαρού χρήστη ναρκωτικών, που τυχαίνει να είναι άστεγος. Ύστερα από την κρίσιμη συνάντηση των δύο, φαίνεται ότι μια σχέση μεταξύ τους είναι αναπόφευκτη. Υπάρχει κάτι πάνω στον Μόουζες που μαγνητίζει τη Μίλλα, ενώ, παράλληλα, ο δυναμισμός του χαρακτήρα της, αλλά και η κατάστασή της, οδηγούν στην προσκόλληση του περιθωριακού Μόουζες πάνω της.
Μολονότι η σχέση τους δεν είναι παρά πλατωνική –αν και κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί την υποδόρια έλξη μεταξύ τους– υπάρχουν αρκετά εμπόδια, όπως οι γονείς της Μίλλα, οι οποίοι δεν εγκρίνουν τον Μόουζες, αλλά και η διαφορά ηλικίας μεταξύ των δύο νέων. Παρά τις δυσκολίες, αναπτύσσουν μία ισχυρή φιλία και προσπαθούν, ο ένας με τη βοήθεια του άλλου, να ζήσουν μια, όσο το δυνατόν, φυσιολογική και χαρούμενη ζωή.
Εδώ είναι που έρχεται και η διαφορά, το κάτι ξεχωριστό από τις άλλες ταινίες με παρόμοια θεματολογία. Η ασθένεια της Μίλλα, μολονότι παρούσα στο έργο, δεν είναι αυτή που χαρακτηρίζει τη ζωή της. Δεν προσδίδει στον χαρακτήρα της μια αίσθηση μελοδράματος και μελαγχολίας. Η Μίλλα μπορεί να είναι καρκινοπαθής, αλλά, πάνω από όλα, είναι μια ανώριμη έφηβη και αντιμετωπίζει τόσο τη ζωή όσο και την ασθένεια με αυτόν τον τρόπο, κάνοντας τον θεατή να ταυτίζεται μαζί της και όχι να τη λυπάται.
Το τρίγωνο της θλίψης (2022)
Ελληνικός αέρας στη νέα ταινία του βραβευμένου με Χρυσό Φοίνικα, Ρούμπεν Έστλουντ, εφόσον η Χιλιαδού Ευβοίας επιλέχθηκε ως ένα από τα φόντα στα οποία εξελίσσεται η ιστορία. Στο Τρίγωνο της Θλίψης δύο μοντέλα-influencers, ο Καρλ (Harris Dickinson) και η Γιάγια (Charlbi Dean), επιλεγμένα για τη νεότητα και την ομορφιά τους, κερδίζουν μια κρουαζιέρα σε ένα υπερπολυτελές γιοτ, το οποίο δεν είναι άλλο παρά το “Christina O” του Ωνάση, έχοντας ως συνταξιδιώτες τους μερικούς από τους πιο βαθύπλουτους και εκκεντρικούς ανθρώπους του πλανήτη. Ανάμεσα στους ταξιδιώτες βρίσκονται Ρώσοι ολιγάρχες, εκατομμυριούχοι που επιθυμούν να κάνουν το μπάνιο τους μαζί με το πλήρωμα, ένα ζευγάρι ηλικιωμένων Βρετανών που πλούτισε χάρη στην πώληση εφευρέσεών του, μια εξαιρετικά αυστηρή θαλαμηπόλος, αλλά και ένας Αμερικανός μαρξιστής καπετάνιος, έτοιμος για καυγά.
Όμως, μετά από μια ξαφνική έκρηξη, οι ταξιδιώτες βρίσκονται ναυαγοί σε μια ερημική παραλία, ανήμποροι να κάνουν κάτι, ώστε να σωθούν ή ακόμα και να αυτοσυντηρηθούν, αφού όλη τους τη ζωή βασίζονταν σε άλλα άτομα για την κάλυψη των αναγκών τους. Με το χρήμα και την ομορφιά να μην έχουν καμία αξία πλέον, οι δυναμικές αρχίζουν να αλλάζουν ανατρεπτικά.
Ο Έστλουντ στο Τρίγωνο, όπως και σε άλλες ταινίες του, προσπαθεί να κάνει μια αρκετά καυστική κριτική προς τον σύγχρονο καπιταλισμό και τις νέες δυναμικές που αυτός έχει φέρει. Ως παρατηρητής της νεοφιλελεύθερης κοινωνίας του πλούτου και της υπερβολής, δημιουργεί μια μαύρη κωμωδία που δεν φοβάται να ακουμπήσει τα όρια του σουρεάλ και του γκροτέσκου.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- “Babyteeth” Review: Love Means Never Having, Well, You Know, nytimes.com, διαθέσιμο εδώ
- «Το Τρίγωνο της Θλίψης», flix.gr, διαθέσιμο εδώ
