Του Δημήτρη Σεργάκη,
Ο Richard D. James, γνωστός ως Aphex Twin, είναι Bρετανός μουσικός, DJ και συνθέτης ηλεκτρονικής/πειραματικής μουσικής που δεν είναι λίγες οι φορές που έχει χαρακτηριστεί δικαίως ως «η πιο εφευρετική φιγούρα στη σύγχρονη ηλεκτρονική μουσική». Γεννήθηκε τον Αύγουστο του 1971. Μεγαλωμένος ακούγοντας Techno, όπως πολλά άλλα παιδιά της ηλικίας του, ξεκίνησε να γράφει μουσική όταν ήταν μόλις 14, παρόλο που το ενδιαφέρον του να δημιουργεί «ήχους» είχε έρθει πολύ νωρίτερα. Στα τέλη της εφηβείας του εργαζόταν ως DJ σε κλαμπ και πάρτι συμπεριλαμβάνοντας δικά του κομμάτια. Στο πρώτο του single με τίτλο “Didgeridoo“ είχε σχεδιάσει ένα κομμάτι, που στην ουσία θα κούραζε τους χορευτές, όταν θα το έπαιζε στο DJ set του.
Λίγα χρόνια μετά εξελίχθηκε σε έναν από τους σημαντικότερους πειραματικούς μουσικούς της εποχής, παρουσιάζοντας πρωτοπόρα στοιχεία στη μουσική του. Το δισκογραφικό του ντεμπούτο Selected Ambient Works 85-92 ακολούθησε πολύ σύντομα, με αμέτρητους μουσικοκριτικούς και φανατικούς της ambient/techno σκηνής να το λατρεύουν, θεωρώντας τον έναν από τους θεμέλιους λίθους της μουσικής αυτής.
Ο πειραματισμός, το μοναδικό στυλ παραγωγής και σύνθεσής του ώθησε τις δισκογραφικές εταιρείες να δημιουργήσουν εκ νέου μουσικές ταμπέλες, ικανές να περιγράψουν τις δημιουργίες του, σε μια περίοδο που κανείς δε μπορούσε να περιγράψει μονολεκτικά τα μουσικά στιλ που είχαν ως βάση τη χορευτική μουσική με έντονο πειραματικό ύφος. Θεωρείται πως οι μουσικές ταμπέλες IDM (Intelligent Dance Music) και Braindance σκαρφίστηκαν ειδικά για τη μουσική του. Το πρόσωπο του, χαμογελαστό και πολλές παραμορφωμένο, αποτελεί χαρακτηριστικό θέμα των εξώφυλλων των άλμπουμ, των μουσικών βίντεο και των τραγουδιών του. Ο James είχε δηλώσει ότι ξεκίνησε ως απάντηση σε παραγωγούς techno που έκρυβαν την ταυτότητά τους.
Έχοντας αποκτήσει απότομα μεγάλη φήμη μέσω του πρώτου άλμπουμ, δεν άργησε να δηλώσει δημόσια ότι ούτε τον ενδιέφερε η μουσική του να αποκτήσει όνομα, αλλά ούτε και να συμμετάσχει στο παιχνίδι των δισκογραφικών εταιρειών. Βέβαια, πέρα από μία μουσική ιδιοφυία, ο Aphex Twin είχε εξ αρχής ξεχωρίσει και συνεχίζει να ξεχωρίζει για την ιδιαίτερή του προσωπικότητα, μέσα από ιστορίες και δηλώσεις του στα media που κανείς δεν γνωρίζει τι είναι αλήθεια και τι όχι, μιας και έχει πάντα διάθεση να «τρολάρει» τους δημοσιογράφους. Ο ίδιος έχει περιγράψει τον εαυτό του ως «απλά έναν εκνευριστικό και ψεύτη από το Cornwell» και συνέχισε λέγοντας πως «έπρεπε να με είχαν κλείσει σε κέντρο κράτησης νέων, αλλά εγώ δραπέτευσα και τα έβαλα όλα στη μουσική μου». Ο κόσμος έχει αγαπήσει την εκκεντρικότητά του, η οποία αποδεικνύει ότι κάθε ιδιοφυία της τέχνης κρύβει κάποιου είδους «τρέλα».
Μια φορά του ζητήθηκε να κάνει ένα remix για τους Lemonheads. Παρέδωσε ένα τραγούδι που ουδεμία σχέση είχε με το πρωτότυπο. Έμοιαζε με συρραφή άσχετων μεταξύ τους beats. Ο θρύλος λέει πως ο Richard D. James δεν είχε καν φτιάξει το remix, αλλά έδωσε, τελικά, στην εταιρεία ένα τυχαίο demo του. Όταν του ζήτησαν τον λόγο, ισχυρίστηκε πως είχε κάνει sample μια μονάχα νότα του αρχικού κομματιού, την οποία επιτάχυνε σε πολύ μεγάλο βαθμό, που δεν μπορούσε να γίνει αντιληπτή με το αυτί. Ο Aphex Twin πληρώθηκε μεν, αλλά το remix δεν κυκλοφόρησε ποτέ, με τον ίδιο να δηλώνει σε συνέντευξη πως «κανονικά θα έπρεπε να νιώθουν ευλογημένοι, καθώς είναι πολύ καλύτερο από οτιδήποτε θα κυκλοφορήσουν ποτέ οι ίδιοι». Με μια αναζήτηση στο διαδίκτυο μπορεί κανείς εύκολα να βρει αμέτρητες αλλόκοτες ιστορίες, που είτε θα σε κάνουν να τον αγαπήσεις είτε να απορείς τι μπορεί να βρίσκεται μέσα στο κεφάλι του.
Ο James συμμετείχε στον διαγωνισμό “Top of the Pops” και κατάφερε να συντρίψει το βρετανικό Top 10 γράφοντας «καρτουνίστικα» ποπ τραγούδια, τα οποία, όμως, από πίσω έκρυβαν μασκαρεμένα ιδιοφυέστατα πειραματικά στοιχεία. Η όλη συμπεριφορά του κατέληξε να αγαπηθεί από τη γενιά του MTV, που οι μουσικές προτιμήσεις της ήταν συγκροτήματα όπως οι Nine Inch Nails και ο Marilyn Manson. Στις αρχές του 1993 έκανε μια πολύ σημαντική κίνηση για τη μετέπειτα καριέρα του, υπογράφοντας συμβόλαιο στη βρετανική δισκογραφική εταιρία WARP Records. Στην εταιρεία που στην ουσία διαφήμισε την πειραματική χορευτική ηλεκτρονική μουσική, ο James ως “Polygon Window” κυκλοφόρησε δίσκο με αυτό το όνομα, καθώς και συμμετείχε σε μια συλλογή της εταιρείας με τίτλο Artificial Intelligence, που περιελάμβανε μια σειρά δίσκων με πρωτότυπες συνθέσεις.
Η μουσική του είχε αρχίσει να γίνεται ιδιαίτερα γνωστή, ειδικότερα στα τέλη του ’90 που ξεκίνησε να πλανάται στον αέρα η ιδέα της πιο “intelligent” techno μουσικής, καταφέρνοντας, μάλιστα, να βρίσκεται στα αγγλικά charts. Έπειτα από αμέτρητες (κυριολεκτικά) κυκλοφορίες, δίσκους singles και EP που χρειάζεται ώρες για να τα αναλύσει κανείς, θα κάνουμε ένα άλμα στο Druqks (2001). Πρόκειται για τον πιο ολοκληρωμένο και τον καλύτερό του δίσκο, που είναι, ταυτόχρονα, κατάλληλος για το κοινό που θέλει να πάρει μία γεύση από τον απέραντο, αλλόκοτο κόσμο του Aphex Twin. Ο διπλός δίσκος περιέχει συνθέσεις οι οποίες ξεκινάν με ατμοσφαιρικές μελωδίες σε πιάνο και μπορούν να σε ταξιδέψουν στο πιο απόμακρο μέρος του σύμπαντος, ενώ περιλαμβάνει και πολυσύνθετους πειραματισμούς επάνω στον ρυθμό, τον ήχο και την υφή του κομματιού, δίνοντάς μας πρωτόγνωρους ήχους. Ακούστε το εδώ.
