Της Κωνσταντίνας Φυτάκη,
Με αφορμή την πρόσφατη δίκη της Χρυσής Αυγής στις 28/9, αλλά και τη γενικότερη άνοδο της ακροδεξιάς στην Ευρώπη (εκλογές στην Ιταλία), στο παρόν άρθρο θα γίνει λόγος για την ύπαρξη της ακροδεξιάς στην Ελλάδα, με τη φανερή αλλά και την κρυφή μορφή που αυτή έχει.
Η Χρυσή Αυγή αποτελεί μία εγκληματική οργάνωση και έτσι προσδιορίζονταν πολύ πριν βγει η απόφαση τον Οκτώβριο του 2020. Η σύσταση και η λειτουργία αυτής της εγκληματικής οργάνωσης εντοπίζεται αρκετά χρόνια πριν. Μάλιστα, σύμφωνα με το «Υπόμνημα της «Πολιτικής Αγωγής του Αντιφασιστικού Κινήματος» για τη δίκη της Χρυσής Αυγής», η σύσταση αλλά και η διάπραξη εγκλημάτων από αυτήν την οργάνωση, επιβεβαιώνεται από τρία δεδομένα. Αρχικά, το πρώτο στοιχείο είναι η ύπαρξη ηγετικών στελεχών, τα οποία ήδη από το 1996 διέπραξαν επικίνδυνες πράξεις προκαλώντας βαριές σωματικές βλάβες, καθώς και απόπειρες ανθρωποκτονίας. Συνεπώς, αυτό είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία αμετάκλητων καταδικαστικών αποφάσεων, σε βάρος αυτών των στελεχών.
Το δεύτερο δεδομένο είναι ότι σε αυτή την υπόθεση εξετάζονται κι εκδικάζονται κάποιες συγκεκριμένες κακουργηματικές πράξεις. Αυτές είναι η δολοφονία του Παύλου Φύσσα, ο εμπρησμός κατοικίας με κίνδυνο να χαθεί ανθρώπινη ζωή (μετανάστες Ιεράπετρας), αλλά και η επίθεση σε βάρος των Πακιστανών εργατών στο χωριό Βαϊνιά, λίγο πιο έξω από την Ιεράπετρα (οι τελευταίοι νοσηλεύτηκαν σε σοβαρή κατάσταση). Επιπλέον, στις παραπάνω κακουργηματικές πράξεις συγκαταλέγονται και οι απόπειρες ανθρωποκτονιών εναντίον των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ καθώς και του αλλιεργάτη Abouzid Embarak. Αυτές οι πράξεις έχουν γίνει από μέλη τα οποία ήταν οργανωμένα στην Χρυσή Αυγή, είχαν δηλαδή παρουσία και γι’ αυτόν τον λόγο οι πράξεις αυτές αποδίδονται στην οργάνωση.
Το τρίτο δεδομένο που υπάρχει είναι η συναξιολόγηση των δεκάδων δικογραφιών που εμπεριέχονται στη βασική δικογραφία και αυτές αποτελούν τις «συσχετιζόμενες υποθέσεις». Υποθέσεις οι οποίες σχετίζονται με μέλη της Χ.Α. στα οποία αποδίδονται κατηγορίες σχετικά με εγκλήματα, τα οποία είτε έχουν καταγραφεί ως κακουργηματικές πράξεις στα αρμόδια δικαστήρια, είτε έχουν να κάνουν με εγκληματικές πράξεις, οι οποίες εντάσσονται στο πλαίσιο της οργανωμένης άσκησης βίας, που καθοδηγείται από ομάδες μελών και στελεχών (της Χρυσής Αυγής). Αυτές οι ομάδες είναι ευρύτερα γνωστές ως «τάγματα εφόδου» ή «ομάδες κρούσης». Τα τάγματα εφόδου αποτελούν για τη Χρυσή Αυγή την ειδοποιό διαφορά μεταξύ ενός πολιτικού κόμματος και μιας εγκληματικής οργάνωσης, όπως και για οποιαδήποτε άλλη οργάνωση.
Αυτό συμβαίνει επειδή τα «τάγματα εφόδου» αποτελούσαν, πρακτικά, μία μόνιμη στρατιωτικοποιημένη δομή ένοπλων εκπαιδευμένων μελών (κυρίως ανδρών), οι οποίοι θα ήταν έτοιμοι να εκτελέσουν κάθε εντολή των ανωτέρων τους, ακόμα και εγκληματικές πράξεις. Αυτή η δομή αποτελούσε τα «Τάγματα Ασφαλείας» των τοπικών οργανώσεων. Τα τάγματα εφόδου συμπεριέλαβαν ομάδες ατόμων, οι οποίες συμμετείχαν σε παραστρατιωτικές εκπαιδεύσεις, έφεραν ομοιόμορφη στρατιωτική ενδυμασία, είχαν σχεδόν όλοι στην κατοχή τους παράνομο εξοπλισμό (όπλα), ενώ επιτίθονταν όπως προαναφέρθηκε και σε συγκεκριμένους στόχους. Άλλωστε, όπως είναι γνωστό, τα τάγματα εφόδου είναι υπεύθυνα για δολοφονικές επιθέσεις. Αυτή η ανάλυση είχε ως σκοπό να γίνει καλύτερα κατανοητό το τι ακριβώς θα αναλυθεί παρακάτω.
Πριν από μερικές μέρες, και πιο συγκεκριμένα στις 28/9, το Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων ξεκίνησε την εκδίκαση της υπόθεσης σε δεύτερο βαθμό της εγκληματικής οργάνωσης Χρυσής Αυγής. Κατά την εκδίκαση της υπόθεσης, η πλευρά της Χρυσής Αυγής επιχείρησε να δώσει μία παράσταση (με μέτριες ερμηνείες). Πιο συγκεκριμένα, ο Ηλίας Κασιδιάρης ήταν άκρως προκλητικός, καθώς όσο βρισκόταν στο εδώλιο χαμογελούσε ειρωνικά, ενώ εκμεταλλεύτηκε και την ύπαρξη των καμερών και δεν δίστασε να κάνει την προεκλογική του καμπάνια κρατώντας τα τρικάκια του κόμματός του «Έλληνες» (το λες και προβλέψιμο). Επιπλέον, οι υποστηρικτές του ξεκίνησαν πάλι να τραμπουκίζουν (εντός του Εφετείου) αλλά και να κάνουν ναζιστικούς χαιρετισμούς. Ξαναλέω, αυτό γινόταν όσο βρίσκονταν ΜΕΣΑ στην αίθουσα. Άλλωστε, παρόμοιες κινήσεις έκανε και ένας από τους συνηγόρους της Χρυσής Αυγής, ο Κώστας Πλεύρης.
Και έρχεται το εξής ερώτημα: πώς επιτρέψανε μέσα σε μία δικαστική αίθουσα να γίνονται ναζιστικοί χαιρετισμοί και να υπάρχει η απόλυτη ανοχή της αστυνομίας; Δηλαδή, τι ακριβώς θα γίνει σε επόμενες δίκες; Θα περιμένει το δικαστήριο μέχρι να αποφασίσουν οι φασίστες να τελειώσουν τη ρητορική μίσους; Γιατί μπορεί να ασκήθηκε πειθαρχική δίωξη κατά του Κώστα Πλεύρη από τον ΔΣΑ μετά την εμφάνιση της φωτογραφίας του να χαιρετάει ναζιστικά μέσα στην αίθουσα, όμως αυτή η δίωξη ίσως να μην γινόταν αν δεν είχε ασκήσει πίεση το αντιφασιστικό κίνημα. Όλες αυτές οι κινήσεις δείχνουν πως σε καμία περίπτωση δεν έχει εξαλειφθεί το ακροδεξιό μόρφωμα, πόσο μάλλον να έχει ελαττωθεί. Αυτή η εριστική συμπεριφορά, από τον κατηγορούμενο μέχρι και τον υποστηρικτή δείχνει, κατά τη γνώμη μου, πως αισθάνονται μία ασφάλεια και πως ό,τι και να γίνει δεν θα τους πειράξει κανείς.
Άλλωστε, η ακροδεξιά στην Ελλάδα δεν έχει μόνο μία μορφή. Η πιο εμφανής προέκτασή της είναι μέσω μικρών οργανώσεων-κομμάτων που έχουν ως πρόσχημα την «πατρίδα», και υποστηρικτές που δεν χάνουν ευκαιρία κάθε φορά να λένε πως είναι πατριώτες, αλλά όχι ακροδεξιοί και φασίστες.
Εκτός, όμως, από τα παραπάνω, οι κοινωνικές προεκτάσεις που έχει η ακροδεξιά εντοπίζονται ακόμα και μέσα στα σχολεία. Δεν ήταν λίγες οι φορές που μέλη της Χρυσής Αυγής προσπάθησαν να στρατολογήσουν μαθητές, μοιράζοντας φυλλάδια με προπαγανδιστικό περιεχόμενο το οποίο αναφερόταν ευθέως στην άκρα δεξιά. Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι ένα από τα τελευταία περιστατικά έγινε όταν η Χρυσή Αυγή είχε και επισήμως καταδικαστεί ως εγκληματική οργάνωση, ενώ και τα επεισόδια στο ΕΠΑΛ της Σταυρούπολης έγιναν επίσης μετά την απόφαση (της καταδίκης). Αξίζει να σημειωθεί πως στα συγκεκριμένα επεισόδια υπήρξε φασιστική επίθεση από ανήλικους μαθητές κατά φοιτητών, ενώ η Χρυσή Αυγή έσπευσε να συγχαρεί αυτούς τους μαθητές, καλύπτοντας στην ουσία αυτό το τάγμα εφόδου.
Βλέπουμε, λοιπόν, πως παρόλο που βρισκόμαστε στο 2022 και γνωρίζουμε τι έχει προηγηθεί στην ιστορία, η ακροδεξιά κάνει την επανεμφάνισή της όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην Ευρώπη (βλ. εκλογές Ιταλία). Μπορεί τα στελέχη της Χρυσής Αυγής και κάποια μέλη της να καταδικάστηκαν, όμως όπως αναφέρθηκε παραπάνω, οι υποστηρικτές της είναι ακόμη εκεί, ενώ η κρυφή μορφή της ακροδεξιάς δρα ανενόχλητη (κυβερνητικά στελέχη). Καλό είναι, λοιπόν, να μην θεωρείται τίποτα δεδομένο και να εμποδίζεται η διάδοση αυτού του φαινομένου, καθώς αν αυτό πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις τότε η ιστορία μπορεί να επαναληφθεί.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Συλλογική συγγραφή (2015), Υπόμνημα της «Πολιτικής Αγωγής του Αντιφασιστικού Κινήματος» για τη δίκη της Χρυσής Αυγής, Εκδόσεις Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο
- Το σκεπτικό 12.746 σελίδων πίσω από την καταδίκη της Χρυσής Αυγής – «Η οργανωμένη δολοφονία Φύσσα, η στρατιωτικού τύπου δράση και η ναζιστική ιδεολογία», thepressproject.gr, διαθέσιμο εδώ
- Χρυσαυγίτες βγήκαν για στρατολόγηση στα σχολεία, efsyn.gr, διαθέσιμο εδώ
- Ένοχοι και στο Εφετείο οι χρυσαυγίτες για την επίθεση στη Βαϊνιά, efsyn.gr, διαθέσιμο εδώ
- Σόου Κασιδιάρη στο Εφετείο, νέα ένσταση από Μιχαλολιάκο, efsyn.gr, διαθέσιμο εδώ
