14.6 C
Athens
Τρίτη, 5 Νοεμβρίου, 2024
ΑρχικήΝομικά ΘέματαΑθλητικό δίκαιο και νομοθεσία περί ντόπινγκ

Αθλητικό δίκαιο και νομοθεσία περί ντόπινγκ


Της Δήμητρας Αργυρού,

Το αδίκημα της ενίσχυσης της απόδοσης μέσω φαρμακοδιέγερσης (ντόπινγκ) αποτελεί ένα σύγχρονο κοινωνικό και πολιτικό ζήτημα. Το ντόπινγκ κατέστη ουσιώδες αθλητικό και κοινωνικό πρόβλημα τις τελευταίες δεκαετίες λόγω των σοβαρών συνεπειών του, οι οποίες αντανακλώνται τόσο στην υγεία των αθλητών όσο και σε μία παραβίαση του αθλητικού ιδεώδους «ευ αγωνίζεσθαι», αφού προκαλείται ουσιαστική ανισότητα μεταξύ των αθλητών, η οποία αλλοιώνει το αποτέλεσμα του αγώνα.

Περαιτέρω, το ντόπινγκ πρακτικά φαίνεται ως μια προσπάθεια τεχνητής μεταβολής της φυσικής αγωνιστικής και ψυχικής κατάστασης του αθλητή για την επίτευξη ικανοποιητικής απόδοσης με σκοπό τη νίκη, χωρίς να λαμβάνεται υπόψιν το κόστος. Ανά τα χρόνια διατυπώθηκαν διάφοροι ορισμοί για το τι εστί ντόπινγκ. Πλέον πρόσφατοι ορισμοί είναι αυτοί του ν.3057/2002 και του Παγκόσμιου Κώδικα Αντιντόπινγκ. Ο νόμος, αρχικά, όριζε ως ντόπινγκ τη χορήγηση σε αθλητή ή τη χρήση από αυτόν ενός απαγορευμένου μέσου, καθώς, επίσης, και την ύπαρξη στο σώμα του είτε απαγορευμένου μέσου είτε των αποδείξεων της χρήσης ενός τέτοιου μέσου. Παράλληλα, ο Κώδικας ορίζει ως ντόπινγκ την παραβίαση ενός ή περισσοτέρων από τους κανόνες αντιντόπινγκ των άρθρων 2.1 έως 2.8 του Κώδικα.

Μια από τις επιβεβαιωμένες υποθέσεις που αφορούσαν ντόπινγκ ήταν και αυτή του 1904, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σεντ Λούις, όταν ο μαραθωνοδρόμος Thomas Hicks, που νίκησε, κατέρρευσε μετά τον τερματισμό λόγω λήψης μεγάλης δόσης στρυχνίνης (διεγερτικό) και κονιάκ.

Πηγή Εικόνας: dw.com

Στην ιεραρχία των πηγών αθλητικού δικαίου, μείζονα θέση κατέχει το Σύνταγμα (συγκεκριμένα το άρ. 16, παρ. 2 και παρ. 9), το οποίο θέτει σε γενικό πλαίσιο της αποστολής του κράτους για την προστασία του αθλητισμού. Ακόμη, πολλοί διάσπαρτοι νόμοι ρυθμίζουν ειδικότερα θέματα, όπως ο ν. 75/1975, τον οποίο τροποποίησαν στην πορεία ο ν. 1646/1986, ο ν.2371/1996, που κύρωσε την Ευρωπαϊκή Σύμβαση κατά του ντόπινγκ του έτους 1989, ο ν. 3057/2002, ο ν.3516/2006, που κύρωσε τη Διεθνή Σύμβαση κατά του ντόπινγκ του έτους 2005, καθώς και ο ισχύων ν. 3708/2008. Οι παραπάνω αναφέρονται και σε θέματα ντόπινγκ.

Σημαντική θέση κατέχουν και οι υπουργικές αποφάσεις. Κύριες υπουργικές αποφάσεις σε εθνικό επίπεδο που ρυθμίζουν το ντόπινγκ είναι οι: Υ.Α.21717/1987, Υ.Α.549/1987, Υ.Α.5387/2004, Υ.Α.3519/2005, Υ.Α.19514/2005, Υ.Α.3416/2006, Υ.Α.54082/2006 και Υ.Α.55769/2008. Τέλος, στην ιεραρχία των κανόνων της ελληνικής έννομης τάξης εντάσσονται και οι διεθνείς συμβάσεις, καθώς και οι γενικώς παραδεδεγμένοι κανόνες του διεθνούς δικαίου ως πηγές του εσωτερικού δικαίου, από τη στιγμή που κυρωθούν με νόμο.

Πηγή Εικόνας: news.utexas.edu

Κατ΄ επέκταση, στις πηγές δικαίου για τον αθλητισμό συγκαταλέγονται και όσοι από τους κανόνες του καταστατικού χάρτη της Unesco αναφέρονται στον αθλητισμό και τη φυσική αγωγή, καθώς και οι κανόνες που καθορίζουν ζητήματα αγωνιστικής του διεθνούς αθλητισμού, όπως είναι οι διατάξεις του Fair Play, αλλά και των διεθνών οργανισμών του αθλητισμού, για παράδειγμα τα ψηφίσματα της U.E.F.A. ή οι κανονισμοί της F.I.F.A.

Εν κατακλείδι, παρά την ύπαρξη πολλών πειθαρχικών κανονισμών περί του ντόπινγκ, η ελληνική έννομη τάξη απέχει αρκετά από μια ενιαία και ορθότερη αντιμετώπιση του προβλήματος. Καθίσταται σαφές πως απαιτείται ακόμη στενή διεθνής συνεργασία σε όλα τα επίπεδα προκειμένου η ανωτέρω αντιμετώπιση να αποδώσει καρπούς. Ένα Διεθνές Αθλητικό Δικαστήριο που θα μπορούσε να εξασφαλίσει την επίλυση των διαφορών και να εγγυηθεί το δικαίωμα για μια δίκαιη δίκη στον αθλητισμό θα αποτελούσε ένα πρώτο, αλλά σημαντικό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση. Αξίζει, βέβαια, να αναφερθεί ότι υπάρχει το Court of Arbitration for Sports, που είναι βασισμένο στην Ελβετία, αλλά ο συγκεκριμένος θεσμός ασχολείται με υποθέσεις παρέχοντας υπηρεσίες διαιτησίας, κατόπιν αίτησης των μερών, και δεν αποτελεί Διεθνές Δικαστήριο. Το συγκεκριμένο σώμα δε βασίζεται, επίσης, στους κανόνες του Διεθνούς Δίκαιου, αλλά σε οποίο εθνικό δίκαιο συμφωνήσουν μεταξύ τους τα μέρη, ενώ αν δεν υπάρχει πρόβλεψη σχετικά, ακολουθείται το ελβετικό δίκαιο, δηλαδή, αυτό της χώρας στην οποία εδρεύει το C.A.S.


ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ:
  • Διπλωματική Εργασία με Θέμα: «Η νομική θεώρηση του ντόπινγκ», της Νικολέτας Γιτσούδη, διαθέσιμη εδώ


 

TA ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΡΘΡΑ

Δήμητρα Αργυρού
Δήμητρα Αργυρού
Γεννήθηκε το 2000 στην Αθήνα και σπουδάζει στο τμήμα νομικής του ΕΚΠΑ .Έχει κλίση προς το διεθνές και το Ενωσιακό δίκαιο, ενώ τρέφει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το δίκαιο του διαστήματος. Έχει άριστη γνώση της αγγλικής και τον τελευταίο καιρό ασχολείται με την εκμάθηση της αραβικής. Το καλοκαίρι του 2021 ξεκίνησε τα πρώτα της βήματα στην αρθρογραφία, μέσω του OffLine Post.