Του Γιώργου Κοσματόπουλου,
Η επιδείνωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων δεν είναι κάτι που η χώρα μας δεν έχει βιώσει ξανά. Η αλήθεια είναι, όμως, ότι η σημερινή ένταση φαίνεται πως είναι ικανή να οδηγήσει το ζήτημα σε νέες, ακόμη πιο επικίνδυνες ατραπούς. Όσο κι αν είναι νωρίς για την εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων, δεν πρέπει να λησμονούμε ότι μόνο με διαρκή εγρήγορση και εθνική ομοψυχία μπορούμε να υπερασπιστούμε την πατρίδα μας.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε θέσει με τον πλέον εύγλωττο και εύστοχο τρόπο το πλαίσιο των σχέσεων Ελλάδος και Τουρκίας. «Μη πόλεμο» και όχι ειρήνη έχουμε με την Τουρκία και αυτή η κατάσταση δε μοιάζει να έχει πιθανότητες βελτίωσης στο άμεσο τουλάχιστον μέλλον. Οι αιτίες είναι βαθιές και διαρκώς ανατροφοδοτούμενες και γι’ αυτόν τον λόγο, είναι μείζονος σημασίας η ύπαρξη ενός εθνικού πλαισίου αντιμετώπισης της Τουρκίας. Αυτό το πλαίσιο θα συνδιαμορφωθεί από όλους τους φορείς του πολιτικού συστήματος που ενστερνίζονται τις αρχές της Δημοκρατίας και του Πατριωτισμού και θα δεσμεύει στις γενικές –πλην αυστηρές– κατευθύνσεις του όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις.
Πρώτον, το εθνικό συμφέρον αποτελεί τη βασική κινητήριο δύναμη όλων των ενεργειών της κάθε κυβέρνησης. Το ημέτερο συμφέρον επιτάσσει τη χάραξη κόκκινων γραμμών, από τις οποίες η χώρα δε θα οπισθοχωρήσει, ακόμη κι αν η υπεράσπιση αυτών οδηγήσει στη χρήση νόμιμης στρατιωτικής βίας. Ταυτόχρονα, όμως, επιβάλλει και τη διαρκή επιδίωξη του μέγιστου δυνατού οφέλους, πάντα με ρεαλισμό και σύνεση.
Δεύτερον, οι Ένοπλες Δυνάμεις οφείλουν να μένουν μακριά από κομματικά συμφέροντα και να ενισχύονται συνεχώς εντός του συνταγματικού πλαισίου σε επίπεδο υλικοτεχνικής υποδομής και ανθρωπίνων πόρων. Ας τελειώνουμε κάποια στιγμή με τον λαϊκισμό. Η χώρα μας βρίσκεται σε μια επικίνδυνη γειτονιά και οφείλει να διαθέτει σημαντικά χρηματικά ποσά, ώστε να εξασφαλίσει μια πολύ ισχυρή και αξιόπιστη πολεμική μηχανή, ικανή να αποτελέσει παράγοντα αποτροπής ενεργειών εις βάρος της, αλλά και να έχει τη δυνατότητα να επιχειρήσει αποτελεσματικά, αν η περίσταση το απαιτήσει.
Τρίτον, ξεκάθαρη και έμπρακτη πολιτική αποδοκιμασία όσων επικρατούν ή και υποδαυλίζουν ανθελληνικές επιδιώξεις. Τα περιστατικά μουσουλμάνων βουλευτών, οι οποίοι συμμετέχουν σε παράνομες ενέργειες ενορχηστρωμένες από την Άγκυρα στη Θράκη, είναι γνωστά και οι αρχηγοί των κομμάτων του όφειλαν να τους έχουν αποπέμψει.
Τέταρτον, συντονισμός όλου του ελληνισμού σε παγκόσμια κλίμακα. Από την αδερφή Κύπρο, που τόσο η ηθική όσο και η λογική επιβάλλουν ενιαία αμυντική πολιτική και εν γένει διαρκή αλληλοβοήθεια, μέχρι όπου αλλού υπάρχουν Έλληνες που πρέπει να υποστηριχθούν από τη Μητέρα Πατρίδα, καθώς οι ίδιοι εργάζονται υπέρ των συμφερόντων της. Είναι απαράδεκτο η Ελληνική Εθνική Μειονότητα της Βορείου Ηπείρου να βρίσκεται έρμαιο των αλβανικών κυβερνήσεων, πολλές εκ των οποίων επιδιώκουν ξεκάθαρα τον αφανισμό της. Η παρουσία Ελλήνων στο εξωτερικό είναι αξιοσημείωτη. Από το ισχυρό ελληνικό λόμπι των Η.Π.Α. μέχρι τις χιλιάδες των Ελλήνων που έχουν μεταναστεύσει στην Ευρώπη και στον υπόλοιπο κόσμο. Πολλοί εξ αυτών, άλλωστε, πρωταγωνιστούν στην πολιτική οικονομική, ακαδημαϊκή, πολιτισμική ζωή άλλων κρατών. Το δικό μας κράτος, λοιπόν, οφείλει να δημιουργήσει πολλούς άτυπους «πρεσβευτές» του σε παγκόσμιο επίπεδο.
Οι στιγμές είναι κρίσιμες, αλλά η Ελλάδα είναι μαθημένη να ζει με τους κινδύνους. Το πολιτικό της προσωπικό οφείλει να δει τη μεγάλη εικόνα και να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων.
