Του Δημήτρη Σπυριδάκη,
Παρόλο που βρισκόμαστε αρκετούς μήνες μακριά από τις εθνικές εκλογές η συζήτηση για τα σενάρια συνεργασιών έχει ξεκινήσει για τα καλά. Ο Πρωθυπουργός μαζί με άλλα κυβερνητικά στελέχη έχουν δηλώσει επανειλημμένα πως στόχος της ΝΔ είναι η επίτευξη ενός ποσοστού που θα τους δώσει την πολυπόθητη αυτοδυναμία. Βλέποντας όμως, τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις, παρατηρούμε πως η κυβερνώσα παράταξη βρίσκεται μακριά από ένα τέτοιο ποσοστό. Επομένως, ήδη έχουν ξεκινήσει εικασίες για τους πιθανούς συμμάχους ή μάλλον καλύτερα «κυβερνητικούς εταίρους» που μπορεί να πλαισιώσουν μια κυβέρνηση της ΝΔ.
Στο ελληνικό κοινοβούλιο το μοναδικό κόμμα που βρίσκεται δεξιότερα της ΝΔ, είναι η Ελληνική Λύση του Κυριάκου Βελόπουλου. Το συγκεκριμένο κόμμα εισήλθε για πρώτη φορά στο Κοινοβούλιο στις τελευταίες εκλογές. Να σημειωθεί πως ο Κυριάκος Βελόπουλος ήταν παλαιότερα βουλευτής του κόμματος της ΝΔ. Δημοσκοπικά το κόμμα του φαίνεται να συγκεντρώνει με άνεση ένα ποσοστό γύρω στο 4-5%, ποσοστό που το επιτρέπει να συγκεντρώσει ένα σημαντικό αριθμό βουλευτών στο κοινοβούλιο. Η Ελληνική Λύση μετά την πτώση της Χρυσής Αυγής αποτελεί τον κυριότερο εκφραστή της συντηρικότερης μερίδας του ελληνικού λαού.
Το ερώτημα που προκύπτει είναι το εξής: Είναι υπαρκτό το σενάριο συνεργασίας και συγκυβέρνησης ΝΔ-Ελληνική Λύσης; Η απάντηση είναι απλή. Προφανώς και είναι. Κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει το σενάριο καμίας συνεργασίας. Κατά πάσα πιθανότητα από τις πρώτες εκλογές, οι οποίες θα γίνουν με το σύστημα της απλής αναλογικής, δεν θα προκύψει κυβέρνηση. Στις δεύτερες όμως, που θα γίνουν με το σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής, αν η ΝΔ δεν αποκτήσει αυτοδυναμία θα ξεκινήσουν άμεσα οι συνομιλίες μεταξύ των κομμάτων και των πιθανών εταίρων σε μια κυβέρνηση.
Η υπόθεση των υποκλοπών είναι εμφανές πως δυσχεραίνει σημαντικά την οποιαδήποτε πιθανότητα συνεργασίας του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ με τη ΝΔ. Ταυτόχρονα, η ρητορική και οι κατηγορίες που έχουν ανταλλάξει τον τελευταίο καιρό τα δύο κόμματα μας οδηγούν να θεωρήσουμε ουτοπικό κάθε σενάριο συνεργασίας. Ούτε το ΠΑΣΟΚ εξετάζει με καλό μάτι αυτό το ενδεχόμενο, έχοντας ως τραυματική ανάμνηση του ΠΑΣΟΚ από τη συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, η οποία οδήγησε και στην θεαματική του δημοσκοπική κατάρρευση. Επομένως, μονόδρομος είναι η συνεργασία με τον Κυριάκο Βελόπουλο και την Ελληνική Λύση, καθώς τα άλλα κόμματα, που βρίσκονται στα αριστερά του πολιτικού φάσματος, δύσκολα θα εξέταζαν οποιαδήποτε συνεργασία με την «δεξιά».
Τα δύο κόμματα δεν βρίσκονται σε μεγάλη ιδεολογική απόσταση σε αρκετά ζητήματα και σίγουρα θα μπορούσε να υπάρξει σύμπλευση μεταξύ τους. Η υγειονομική κρίση του Covid-19 ήταν ένα βασικό θέμα για το οποίο «κονταροχτυπήθηκαν» αρκετά τα δύο κόμματα, με τον Κυριάκο Βελόπουλο να προσελκύει τον κόσμο που υιοθετούσε μια σκεπτικιστική τάση έναντι στην πανδημία και ειδικότερα την αποτελεσματικότητα των εμβολίων. Εκεί, φάνηκε να δημιουργείται ένα αγεφύρωτο χάσμα που δύσκολα θα μπορούσε να καλυφθεί. Βέβαια, η πανδημία αποτελεί πλέον παρελθόν και θα μπορούσε να πει κάποιος «περασμένα-ξεχασμένα».
Κλείνοντας, έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να δούμε ποια θα είναι η πολιτική που θα ακολουθήσει η κυβέρνηση μέχρι τις εκλογές. Αν δηλαδή θα στραφεί προς τη Ελληνική Λύση και αν θα δείξει δείγματα συνεργασίας με τον Κυριάκο Βελόπουλο. Σε κάθε περίπτωση, ένα είναι σίγουρο. Βρισκόμαστε ακόμη μακριά από τις εκλογές και δεν μπορούμε να γνωρίζουμε πως θα έχει διαμορφωθεί τότε το πολιτικό πλαίσιο. Πάντως αυτό που χρειάζεται να κρατήσουμε είναι το εξής: δεν πρέπει να αποκλείουμε κανένα σενάριο συνεργασίας κομμάτων. Οι όποιες πολιτικές διαφορές μπορούν εύκολα να γεφυρωθούν στο βωμό της διακυβέρνησης της χώρας. Αυτό μας διδάσκει η πολιτική Ιστορία του τόπου μας…
