Του Ανδρέα Παρασκευόπουλου,
Η προεκλογική περίοδος μπορεί να μην έχει αρχίσει επίσημα, ωστόσο γίνεται άμεσα σαφές ότι τα κόμματα έχουν ήδη δρομολογήσει τις προεκλογικές κινήσεις τους. Ο «πονοκέφαλος» της απλής αναλογικής ωθεί τα κόμματα σε νέες αντιπαραθέσεις και πιθανές συμμαχίες, καθώς θεωρείται απίθανο να υπάρξει νικητής από την πρώτη εκλογική αναμέτρηση. Στόχος όλων είναι, φυσικά, να λάβουν υψηλά ποσοστά, προκειμένου να αποτελέσουν τον «πυρήνα» μιας κυβέρνησης συνεργασίας. Η αξιωματική αντιπολίτευση δεν θα συνεργαστεί με το κυβερνών κόμμα, συνεπώς το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ θα καθορίσει τον νικητή. Προς το παρόν, ο αρχηγός του κόμματος, Νίκος Ανδρουλάκης, δεν έχει ξεκαθαρίσει ποιον θα στηρίξει.
Κι αν τα ονόματα των υποψήφιων βουλευτών παραμένουν ακόμα κρυφά, εκείνο που φανερώθηκε είναι τα target group που στοχεύουν τα κόμματα, αλλά και οι εκλογικές περιφέρειες. Κάποιες, ενδεχομένως, να «βαφτούν» με διαφορετικό χρώμα απ’ ότι είχαμε συνηθίσει. Αρχικά, ας εξετάσουμε ποια target group κλίνουν προς τα δύο κόμματα. Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις και με βάση τα ποσοστά των εκλογών του 2019, το «μεγάλο αγκάθι» της Νέας Δημοκρατίας είναι οι ηλικίες 18-30. Το 2019 έλαβε 30, 6% έναντι του 36,8 της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Είναι γεγονός ότι η νεολαία έχει απογοητευτεί αρκετά από τους χειρισμούς της κυβέρνησης σε διάφορους τομείς, ειδικότερα στην εκπαίδευση. Πρώτον, ο εγκλεισμός στο σπίτι, λόγω της πανδημίας κόστισε ψυχολογικά στους νέους, διότι δεν μπορούσαν να κοινωνικοποιηθούν, όπως είχαν συνηθίσει. Επίσης, μεγάλη απογοήτευση προκλήθηκε με την σύσταση της πανεπιστημιακής αστυνομίας. Βίαιες συγκρούσεις μεταξύ φοιτητών και αστυνόμων έλαβαν χώρα σε μεγάλα Α.Ε.Ι της χώρας, με τους φοιτητές να καταγγέλλουν την αστυνομική βία και την παραβίαση του πανεπιστημιακού ασύλου.
Επιπρόσθετα, το κύμα ακρίβειας μαστίζει τους νέους, οι οποίοι μη μπορώντας να ανταπεξέλθουν τα οικονομικά βάρη των υψηλών ενοικίων, των τροφίμων και των διδάκτρων εξακολουθούν να ζουν κάτω από την πατρική στέγη. Ακόμη, ας μην λησμονηθεί το γεγονός ότι η υψηλότερη ανεργία, αλλά και αδήλωτη εργασία σημειώνεται στην συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα. Ωστόσο, πιστεύω ότι η δυσπιστία των νέων οφείλεται και σ’ έναν ακόμη λόγο. Το γεγονός ότι οι νέοι έχουν αποστραφεί πλήρως από κάθε τι που αφορά τους πολιτικούς θεσμούς. Άλλωστε, η αποχή στις κάλπες προέρχεται κυρίως από τους νέους. Πολλοί αναλυτές υποστηρίζουν ότι οι νέοι στρέφονται στην αριστερά, λόγω ιδεολογίας ή για να εκδικηθούν τον παλαιό δικομματισμό (ΠΑ.ΣΟ.Κ και Ν.Δ). Δεν θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί τους ως προς το κομμάτι της «εκδίκησης», διότι αν στόχος τους είναι η εκδίκηση, τότε θα ήταν προτιμότερο να επιλέξουν την αποχή. Μολαταύτα, ο Πρωθυπουργός ανήγγειλε από την Δ.Ε.Θ μία δέσμη μέτρων, προκειμένου να «ανακουφιστούν» από τα οικονομικά βάρη που επωμίζονται οι νέοι, με έμφαση στην στέγη.
Ωστόσο, στις μεγαλύτερες ηλικίες η Νέα Δημοκρατία συγκεντρώνει υψηλότερα ποσοστά. Η ηλικιακή ομάδα 35-54, και ιδίως τα μικρομεσαία στρώματα, φαίνεται να κλίνει περισσότερο προς το κυβερνών κόμμα και όχι στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α, τον οποίο κατηγορούν ακόμα για την υψηλή φορολογία που επέβαλε. Οι άνω των 55 και οι συνταξιούχοι στρέφονται σταθερά στον παλαιό δικομματισμό. Ως εκ τούτου, η κυβέρνηση «ποντάρει» στους συνταξιούχους και γι’ αυτόν τον λόγο θέσπισε την αύξηση των συντάξεων. Όμως, θα ήταν παράλογο να μην υπάρξουν φθορές και απώλειες στις συγκεκριμένες ηλικιακές ομάδες. Που θα στραφούν οι απογοητευμένοι ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας; Πιστεύω ότι θα συσπειρωθούν στο ΚΙΝ.ΑΛ, διότι, όπως είπαμε και παραπάνω, οι συγκεκριμένες ηλικίες δεν εμπιστεύονται την αξιωματική αντιπολίτευση. Γι’ αυτόν τον λόγο, η κυβέρνηση αποφάσισε να μειώσει τους φόρους και τις ασφαλιστικές εισφορές, αλλά και να λάβει μέτρα για την αντιμετώπιση της ενεργειακής κρίσης. Γίνεται, λοιπόν, φανερό ότι η Νέα Δημοκρατία προσπαθεί να μην «χάσει» τους συγκεκριμένους ψηφοφόρους.
Τέλος, τα κόμματα εξετάζουν τις εκλογικές περιφέρειες, προκειμένου να μην «χάσουν» τις σίγουρες «έδρες» που έχουν. Αναμφισβήτητα, κομβικό ρόλο θα διαδραματίσουν τα πρόσωπα που θα είναι στα ψηφοδέλτια, ωστόσο οι πολιτικές δυνάμεις σιγά σιγά εξετάζουν την επιρροή που έχουν σε κρίσιμους νομούς. Η κατακερματισμένη σε τομείς Αττική παραμένει αίνιγμα, λόγω του γεωγραφικού μεγέθους της. Θεωρώ ότι τα τρία κόμματα θα έχουν μικρή διαφορά μεταξύ τους. Ένας «πονοκέφαλος» θα είναι σίγουρα η Αχαΐα και η Κρήτη, οι οποίες παραδοσιακά «ανήκαν» στο ΠΑ.ΣΟ.Κ και έπειτα στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Υπενθυμίζω ότι το 2019, σχεδόν όλοι οι αρχηγοί των υποψήφιων κομμάτων ήταν υποψήφιοι βουλευτές Αχαΐας, προκειμένου να κερδίσουν παραπάνω ψήφους το κόμμα τους. Η περίπτωση της Κρήτης αποκτά κι αυτή ενδιαφέρον, διότι αποτελεί γενέτειρα για δύο εκ των τριών υποψήφιων πρωθυπουργών, αλλά και γιατί ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α, μετά τις εκλογές του 2012, σημειώνει υψηλά ποσοστά.
Σε μια προσπάθεια αύξησης ποσοστών και εκλογικής νίκης τα κόμματα χαράσσουν τις πολιτικές που θα ακολουθήσουν. Ήδη, οι κινήσεις της κυβέρνησης δείχνουν προς τα που θα κλίνει, ενώ η αξιωματική αντιπολίτευση αναζητά συμμάχους για την επόμενη μέρα. Και οι δύο όμως παρατηρούν τις κινήσεις του ΚΙΝ.ΑΛ, το οποίο θα καθορίσει τον νικητή.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Νέα Δημοκρατία: Τρεις συν τρεις προτεραιότητες, kathimerini.gr, διαθέσιμο εδώ
- Τι ψηφίζουν οι νέοι και γιατί, kathimerini.gr, διαθέσιμο εδώ
- «Η υποκλοπή βουλευτών συνιστά τερατογένεση και αποστασία» τονίζει ο Ν. Ανδρουλάκης, tanea.gr, διαθέσιμο εδώ
