Της Ευγενίας Σαχινιάν,
Ανά τον κόσμο, η ημέρα συνδέεται με τον χρόνο. Οι ημέρες της εβδομάδας είναι επτά και κάθε μήνας διαθέτει τριάντα με τριανταμία μέρες, με εξαίρεση τον Φεβρουάριο που έχει είκοσι οκτώ. Υπάρχει, φυσικά, και το δίσεκτο έτος, που μόνο τότε ο μήνας αυτός διαθέτει μία παραπάνω. Ετυμολογικά, η λέξη ημέρα προέρχεται από την αρχαία λέξη «ήμαρ», με ινδοευρωπαϊκές ρίζες που σημαίνει ζέστη. Στον Όμηρο, χρησιμοποιείται για να περιγράψει μια κατάσταση ή τις εκάστοτε συνθήκες.
Στην αρχαιότητα, όπως είναι λογικό, η ημέρα έπαιζε καταλυτικό ρόλο στις ζωές των ανθρώπων. Κατά τη διάρκεια αυτής, λάμβαναν χώρα οι περισσότερες εξελίξεις. Τα πλεονεκτήματα που αυτή προσέφερε ήταν καταλυτικής σημασίας για τη γενικότερη ανάπτυξη του αρχαίου κόσμου. Ας ανατρέξουμε, όμως, στους αρχαιοτάτους χρόνους για να εμβαθύνουμε στο ποια πραγματικά ήταν η ημέρα. Υπήρξε σημαντική θεότητα που αντιπροσώπευε το φως, τη λάμψη. Ο Ησίοδος στο φημισμένο του έργο Θεογονία αναφέρει την Ημέρα ως θυγατέρα της Νυκτός και του Ερέβους, αδελφή του Αιθέρα. Αντίθετα ο Υγίνος, Λατίνος συγγραφέας, τη θεωρεί κόρη του Χάους και της Καλίγους. Η Ημέρα, παρά την αδελφική συγγένεια που τη συνδέει με τον Αιθέρα, σε εγκυκλοπαίδειες θεωρείται και η σύντροφός του, με τον οποίο είχε αποκτήσει και παιδιά. Κάποια από αυτά ήταν ο Ουρανός, η Γαία και η Θάλασσα.
Ο μύθος θέλει τη Νύκτα κάθε βράδυ να ρίχνει το σκοτάδι στον ουρανό, καλύπτοντας έτσι το φωτεινό μπλε που αναδυόταν χάρις στον Αιθέρα. Η Ημέρα, όμως, σκορπούσε και έδιωχνε μακριά το σκοτάδι της μητέρας της, φέρνοντας ξανά στη γη το φως. Και οι δυο τους ζούσαν στη δύση, εκεί που ένας μεγάλος τοίχος χωρίζει τον Πάνω με τον Κάτω Κόσμο. Εκεί υπάρχει ένα παλάτι που ζει η Ημέρα με τη μητέρα της, όμως αυτά τα δύο πρόσωπα στην πραγματικότητα δεν συναντιούνται ποτέ. Η απουσία της θέλει τη Νύκτα να περιμένει με ανυπομονησία την κόρη της να επιστρέψει, για να τη χαιρετήσει και να ρίξει το μαύρο και σκοτεινό της πέπλο πάνω από τους ανθρώπους. Όταν εκείνη επιστρέφει στο παλάτι, επιτρέπει στην κόρη της να φύγει μαζί με τον Ήλιο και με τη βοήθειά του να φωτίσει πάλι όλο τη γη, ώσπου να έρθει η απογευματινή ώρα και να επαναληφθεί ο κύκλος. Κατά τον Ησίοδο, στο παλάτι δεν συνυπάρχουν ποτέ και οι δύο μαζί.
Η ημέρα ταυτίζεται από πολλούς ποιητές με την Ήρα και παρομοιάζεται σχεδόν στην ομορφιά με την Αφροδίτη. Για άλλους, έχει την ικανότητα να πείθει και να παραπλανεί τους ανθρώπους χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια. Είναι, επίσης, βαθιά συνδεδεμένη με τον θεό Απόλλωνα, αφού και εκείνος αποτελεί μια λαμπερή θεότητα και οι γιορτές του γίνονται κάτω από το φως του ήλιου.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- Grimal, Pierre (1990), A Concise Dictionary of Classical Mythology, England: Basil Blackwell
- Hemera. theoi.com. Διαθέσιμο εδώ
