Του Κώστα Νωτούδα,
Ενόψει των επικείμενων εθνικών εκλογών, που κατά πάσα πιθανότητα θα διεξαχθούν την άνοιξη του 2023, το θέμα της συμμετοχής των γυναικών στα κοινά τίθεται και πάλι επί τάπητος. Παρόλο που το γυναικείο φύλο αποτελεί την πλειονότητα του πληθυσμού της χώρας, κάτι τέτοιο δεν αντικατοπτρίζεται και στην πολιτική ζωή. Εύλογα θα αναρωτιέται κάποιος για ποιόν λόγο μπορεί να συμβαίνει αυτό, καθώς ουκ ολίγες γυναίκες διαθέτουν ταλέντα που μπορούν να δώσουν λύση σε πολιτικά και οικονομικά προβλήματα, ενώ αρκετές έρευνες έχουν δείξει ότι οι γυναίκες είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικές σε περιόδους οικονομικών κρίσεων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Μάργκαρετ Θάτσερ η οποία ανέλαβε την εξουσία στη Μεγάλη Βρετανία το 1979, μετά τον λεγόμενο χειμώνα της δυσαρέσκειας και κατάφερε να βγάλει την χώρα από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και να αλλάξει τον τρόπο σκέψης στη διεθνή οικονομία, εισάγοντας μαζί με τον Ρόναλντ Ρήγκαν τον νεοφιλελευθερισμό.
Άλλο ένα παράδειγμα είναι η Ισλανδή Πρωθυπουργός Γιοχάννα Σιγκουρδαντότιρ, η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός της χώρας με κυβερνητική θητεία από το 2009 έως το 2013, σε μία περίοδο που η Ισλανδία αντιμετώπιζε έντονα οικονομικά προβλήματα. Η χώρα κατόρθωσε να γλυτώσει από το φάσμα της χρεοκοπίας με τον κομβικό ρόλο που είχαν οι γυναίκες στην κυβέρνησή της, καθώς δημιούργησε για πρώτη φορά στα χρονικά, ένα ισόποσο υπουργικό συμβούλιο. Αντίστοιχη όμως ήταν η εικόνα του τραπεζικού κλάδου στη χώρα. Μεταξύ αυτών που χρεοκόπησαν το 2008 δεν υπήρχαν καθόλου γυναίκες σε θέσεις ευθύνης. Αυτές που διοικούνταν από γυναίκες, έδωσαν αποτελεσματικότερες λύσεις στην αντιμετώπιση της κρίσης.
Είναι προφανές, λοιπόν, ότι για να δημιουργηθεί ένα ισορροπημένο πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό σύστημα είναι απαραίτητο να υπάρξουν εξίσου τα δύο φύλα. Η άποψη ότι οι γυναίκες δεν μπορούν να επιτελέσουν έργο στην πολιτική είναι τουλάχιστον αναχρονιστική. Σε αυτό το πλαίσιο, οι γυναίκες που ενδιαφέρονται να εισέλθουν στην πολιτική δεν είναι απαραίτητο να ενστερνιστούν τα ανδρικά πρότυπα, για να διεκδικήσουν μία πολιτική θέση κύρους και να ξεχωρίσουν μέσα από το έργο τους. Αρκεί να χρησιμοποιήσουν τη δύναμη που διαθέτουν και να αξιοποιήσουν στοιχεία που είναι ομολογουμένως πιο κοντά στη γυναικεία φύση, όπως η διαλλακτικότητα, η ικανότητα ανάληψης ισορροπημένου ρίσκου, η ευχέρεια να συνδυάζουν πολλά, η πολυπραγμοσύνη και η ενσυναίσθηση. Η πολιτική είναι ένας χώρος που απαιτεί εύρος δεξιοτήτων, όπως η ορθή σκέψη, η λογική και η αυτοπεποίθηση: στοιχεία που κατά κύριο λόγο διαθέτουν αρκετές γυναίκες.
Είναι σίγουρο πως μια γυναίκα στα πρώτα της βήματα στην πολιτική έχει να αντιμετωπίσει πολλά προβλήματα. Πιο αναλυτικά, οι γυναίκες τείνουν να λαμβάνουν χαμηλότερα ποσά επιδότησης για την προεκλογική τους εκστρατεία, ενώ αντιμετωπίζουν μεγαλύτερη κοινωνική καχυποψία και ενίοτε σκληρή δημόσια κριτική για το πώς θα κατορθώσουν να ανταποκριθούν στην πολιτική, σε συνδυασμό με τον ρόλο της μητέρας και της συζύγου. Για την εξάλειψη των στερεοτύπων και την ενθάρρυνση της συμμετοχής των γυναικών στην πολιτική χρειάζεται βούληση και συντονισμένες δράσεις, όπως στην περίπτωση των χωρών της σκανδιναβικής χερσονήσου, οι οποίες σήμερα έχουν ίσο αριθμό γυναικών και ανδρών βουλευτών. Η δημιουργία προγραμμάτων κατάρτισης και στήριξης για νέες υποψήφιες, η παροχή πρόσθετης χρηματοδότησης και παιδικών σταθμών, αποτέλεσαν κάποιες από τις μεταρρυθμίσεις που συνέβαλαν στην αύξηση του αριθμού γυναικών στον δημόσιο βίο.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Γυναίκες στην πολιτική, capital.gr, διαθέσιμο εδώ
- Πιο πολλές γυναίκες στην πολιτική, kathimerini.gr, διαθέσιμο εδώ
