Της Νεφέλης Τσιλοπούλου,
Στις 9 και 10 Ιουλίου πραγματοποιήθηκε στο Καυταντζόγλειο στάδιο το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Στίβου ΑΜΕΑ, που μεταξύ άλλων πήραν μέρος Έλληνες Παραολυμπινιόκες αθλητές. Το πρωτάθλημα ελάχιστη προβολή είχε από τα εγχώρια μέσα, όπως και οι αθλητές του. Η άγνοια που μαστίζει αυτήν την πλευρά του αθλητισμού είναι τουλάχιστον θλιβερή και μία καλή γραμμή αφετηρίας για να μειωθεί αυτό το κενό είναι το ντοκιμαντέρ Rising Phoenix. Σε ελληνική απόδοση, ο Αναδυόμενος Φοίνικας είναι μία παραγωγή του 2020 που ξεδιπλώνει με αφηγηματικό τρόπο τη γέννηση των Παραολυμπιακών Αγώνων και του Παρα-αθλητισμού γενικότερα.
Ludwig Guttmann ονομάζεται ο άνθρωπος που ξεκίνησε αυτόν τον θεσμό και οργάνωσε για πρώτη φορά το 1944 άτυπα αγώνες που συμμετείχαν αποκλειστικά άτομα με αναπηρία. Οι αγώνες έλαβαν χώρα στη Μ. Βρετανία, έτσι θεωρείται η γενέτειρα αυτών. Ο ίδιος Βρετανός αλλά γεννημένος στη Γερμανία ήταν νευρολόγος και βοήθησε με την καινοτόμο δράση του να βελτιωθούν πολλοί άνθρωποι που είχαν τραυματίσει τη σπονδυλική τους στήλη στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1948, την ημέρα έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων στο Λονδίνο, θα πραγματοποιηθούν παράλληλα οι αγώνες του Στόουκ Μάντεβιλ, που έλαβαν μέρος άτομα με αμαξίδιο. Η συγκεκριμένη διοργάνωση συνεχίζεται έως και σήμερα σε ετήσια βάση με την ονομασία Παγκόσμιοι Αγώνες με Αναπηρικό Αμαξίδιο (World Wheelchair Games). Αυτό ήταν και το σημείο μηδέν, η αρχή που θα έδινε στο μέλλον σε χιλιάδες ανθρώπους ανά τον κόσμο με κινητικές, οπτικές ή νοητικές αναπηρίες τη δυνατότητα να αγωνιστούν.
Στο ντοκιμαντέρ που έχει συνολική διάρκεια 105 λεπτά μιλάει η ηλικιωμένη πλέον κόρη του με βαθιά αναγνώριση για το πολύτιμο έργο του πατέρα της. Τις ιστορίες τους μοιράζονται, επίσης, και καταξιωμένοι αθλητές και αθλήτριες, μιλώντας μπροστά στην κάμερα με πλήρη ειλικρίνεια για τη ζωή τους, όπως και παράγοντες από τον χώρο της διοργάνωσης. Το εν λόγω εγχείρημα αποτελεί μία καλοδουλεμένη και ολοκληρωμένη δουλειά, καθώς καλύπτει το θέμα από όλες του τις πτυχές. Το κομμάτι της διοργάνωσης προκαλεί μεγάλο ενδιαφέρον, καθώς φαίνεται πολύ έντονα η αντιμετώπιση προς τους Παραολυμπιακούς αγώνες, η οποία σε μεγάλο βαθμό χαρακτηρίζεται, δυστυχώς, από απαξίωση. Δύο στιγμές που θίγονται και προκαλούν αμηχανία στον θεατή είναι όταν η Ρωσία, ως διοργανώτρια χώρα το 1980, αρνήθηκε να διεξάγει τους Παραολυμπιακούς, αλλά και η πικρή αναφορά στην Αθήνα του 2004, με τις άδειες κερκίδες και την απουσία του κόσμου.
Ο τίτλος «Αναδυόμενος Φοίνικας» είναι μία αρκετά εύστοχη επιλογή, καθώς οι αληθινές ιστορίες των αθλητών μας θυμίζουν αρκετά το μυθικό πουλί που αναγεννάται από τις στάχτες του. Ομοίως και οι ίδιοι αναγεννήθηκαν μέσα από το άθλημά τους και ξεπέρασαν τα περιορισμένα όριά τους. Είναι εντυπωσιακή η στιγμή της συνειδητοποίησης, ακούγοντας τα βιώματά τους, πώς ανακάλυψαν την εσωτερική τους δύναμη και χάραξαν μία διαφορετική πορεία ζωής από την προβλεπόμενη.
Τα παραδείγματα αυτών των ανθρώπων μας δείχνουν με τον πιο απλό και σαφή τρόπο πως όλα είναι εφικτά. Πως είμαστε φτιαγμένοι για να κάνουμε όνειρα και να τα πραγματοποιούμε. Όλα μπορούν να συμβούν αν συνεχίζουμε.
Τέλος, η επίσημη ονομασία των αγώνων ως Παραολυμπιακοί –διατηρώντας την ελληνικότητά της– δημιουργήθηκε με την προσθήκη του προσήμου «παρά». Όχι, όμως, για να δηλώσει υποκατάσταση ή υποβάθμιση, ούτε προέκυψε από τις λέξεις παραπληγία ή παράλυση. Το «παρά» εδώ χρησιμοποιήθηκε με την έννοια του πλάι, του ενώπιον, ακριβώς επειδή οι αγώνες διεξάγονται δίπλα-δίπλα. Χαρακτηριστικό αποτελεί πως στους Αγώνες του 2012 η διοργανώτρια χώρα Αγγλία, όταν έληξαν και οι Ολυμπιακοί Αγώνες και ήταν να ξεκινήσουν οι Παραολυμπιακοί μετά από λίγες μέρες, σκόρπισε το slogan:
“Thanks for the warm – up” – «Ευχαριστούμε για το ζέσταμα»
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Αναδυόμενος φοίνικας, imdb.com, διαθέσιμο εδώ.
- EDUCATIONAL RESOURCES, risingphoenix.com, διαθέσιμο εδώ.
