Της Χρυσάνθης-Ίριδας Ανεμογιάννη,
Πώς έχουμε μάθει να διαβάζουμε καταστάσεις, να ερμηνεύουμε αυτά που μας συμβαίνουν; Μήπως είναι κάτι το οποίο μας το έχουν δείξει; Μήπως, τελικά, είναι κάτι που μαθαίνεται, ενώ εμείς νομίζουμε πως έχουμε έναν μοναδικό τρόπο σκέψης; Ή μπορεί απλώς αυτό να θέλουμε να πιστεύουμε.
Θα έλεγε κανείς πως είναι κάτι σαν τις ζωγραφιές. Ένας ήλιος στη γωνία, ένα σπιτάκι στη μέση, ένα δέντρο στο πλάι. Ας υποθέσουμε ότι αυτό είναι μια κατάσταση, κάτι που μπορεί να μας συνέβη. Τα γεγονότα δεν αλλάζουν. Ό,τι και να πιστεύουμε, ό,τι και να σκεφτόμαστε, πάντα στη ζωγραφιά θα έχουμε έναν ήλιο, ένα σπίτι, ένα δέντρο. Μια κοινή, ασπρόμαυρη ζωγραφιά.
Το θέμα, όμως, είναι πως όλοι, όταν θα προσπαθήσουν να ερμηνεύσουν την κατάσταση αυτή, θα χρησιμοποιήσουν τα ίδια ακριβώς χρώματα. Κίτρινος ήλιος, καφέ στέγη στο σπίτι, πράσινο δέντρο. Και αυτό δεν θα συμβεί επειδή έτσι υπάρχουν στη φύση, καθώς ο ήλιος μπορεί να υπάρξει και πορτοκαλί, το σπίτι μπορεί να έχει κόκκινα κεραμίδια και ένα δέντρο το φθινόπωρο μπορεί να μην έχει καν φύλλα.
Έχουμε μάθει, όμως, όλοι να σκεφτόμαστε με έναν μόνο τρόπο, ακριβώς τον ίδιο. Και μας φαίνεται παράταιρος και λάθος ένας πράσινος ήλιος. Αν σε μια ασπρόμαυρη ζωγραφιά χρησιμοποιήσουμε κάθε φορά άλλα χρώματα, θα έχουμε ένα τελείως διαφορετικό αποτέλεσμα.
Τα χρώματα παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στον τρόπο που καταλαβαίνουμε τα πράγματα. Αντίστοιχα, η θέση του κάθε αντικειμένου παίζει σημαντικό ρόλο στον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα. Γιατί εκτός από τα καθορισμένα χρώματα, υπάρχουν και συγκεκριμένες θέσεις που θα επιλέξουμε να τοποθετήσουμε το κάθε αντικείμενο.
Πώς θα μας φαινόταν μια ζωγραφιά που είχε τον ήλιο πιο κάτω από το σπίτι και το δέντρο στον ουρανό; Κι όμως, τα αντικείμενα θα παρέμεναν τα ίδια!
Είναι σημαντικό να εντάξουμε στη ζωή μας τα χρώματα και τις αποχρώσεις. Οι ασπρόμαυρες ζωγραφιές, όσο και να τις κοιτάμε, δεν θα αλλάξουν. Μπορούμε, όμως, να αλλάξουμε εμείς και ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα. Μπορεί να αλλάξει η οπτική μας και κατ’ επέκταση η σκέψη. Και ίσως, τελικά, να μην είναι όλα μαύρα άσπρα. Στην ανάγκη, ας γυρίσουμε τη ζωγραφιά ανάποδα.
