Του Νικόλαου-Νεκτάριου Δημητρά,
1349: Στην πόλη Μάιντζ της Γερμανίας 6.000 Εβραίοι κάηκαν ζωντανοί, με την κατηγορία ότι ήταν υπεύθυνοι που διέσπειραν τη βουβωνική πανώλη. Η συγκεκριμένη πόλη είχε τη μεγαλύτερη Εβραϊκή Κοινότητα στην Ευρώπη. Το μολυσμένο νερό ήταν η κύρια εστία μετάδοσης της πανώλης και κατά τις απόψεις όσων έψεγαν τους Εβραίους για την αρρώστια, εκείνοι μόλυναν το νερό εσκεμμένα, επειδή λειτουργούσαν για τον διάβολο και άρα είχαν ως σκοπό τους να αφανίσουν τον Χριστιανισμό. Ως εντολοδόχοι του σατανά, άλλωστε, (υποστήριζαν) οι ίδιοι οι Εβραίοι μολύνονταν και πέθαιναν λιγότερο από τους Χριστιανούς. Αυτές οι απόψεις διαδόθηκαν γρήγορα στον Χριστιανικό πληθυσμό, ο οποίος κινδύνευε. Η περίπτωση της Μάιντζ δεν ήταν η μοναδική. Οι Εβραίοι στην Φράιμπουργκ, στην Νυρεμβέργη, στην Μουνιχία, στην Καινιξβέργη και στο Ρέγκενσμπουργκ είτε κάηκαν ζωντανοί είτε εκδιώχθηκαν με τη βία. Όσοι εκδιώχθηκαν προσέφυγαν στην Πολωνία, η οποία δεν είχε πληγεί από τον «Μαύρο Θάνατο». Οι επιπτώσεις της ασθένειας δεν πρέπει να υποτιμόνται όταν μελετάται η Εβραϊκή Ιστορία, κυρίως γιατί δείχνει την κινητικότητα των Εβραίων και τα αίτια που οδήγησαν σε αυτή.
1516: Διεξάγεται η μάχη του Marj Dabiq. Επρόκειτο για μια αποφασιστική πολεμική σύρραξη που διεξήχθη κοντά στην ομώνυμη πόλη, η οποία βρίσκεται κάποια δεκάδες χιλιόμετρα βόρεια από το σημερινό Χαλέπι. Η μάχη εντάσσεται στο πλαίσιο του πολέμου του 1516-1517 ανάμεσα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και στο Σουλτανάτο των Μαμελούκων, και τελικά είχε ως αποτέλεσμα την Οθωμανική νίκη, την κατάληψη μεγάλου μέρους της Μέσης Ανατολής και τον αφανισμό του Σουλτανάτου των Μαμελούκων. Η συγκεκριμένη μάχη επέτρεψε στον στρατό του Σελίμ Α´ να καταλάβει τον έλεγχο της ευρύτερης περιοχής της Συρίας και να ανοίξει τον δρόμο για την κατάληψη και της Αιγύπτου. Την ήττα των Μαμελούκων επηρέασε και η προδοσία του Khai’r μπέη, ο οποίος συνεργαζόταν κρυφά με τους Οθωμανούς. Έτσι, αν και στην αρχή οι Μαμελούκοι υπερίσχυαν, τελικά ο Σελίμ Α´ εισέβαλε θριαμβευτικά στο Χαλέπι. Από εκεί κατευθύνθηκε προς τη Δαμασκό, την οποία κατέλαβε τον Οκτώβριο, παρά τις εξεγέρσεις που επιχειρήθηκαν κατά καιρούς στο στράτευμά του.
1704: Διεξάγεται η μάχη της Μάλαγα. Επρόκειτο για τη μεγαλύτερη ναυμαχία στον πόλεμο για την Ισπανική διαδοχή. Σε περίπου μία εβδομάδα από την κατάληψη του Γιβραλτάρ, ο ναύαρχος George Rooke έλαβε την πληροφορία ότι ο γαλλικός στόλος, υπό τις εντολές του Louis Alexandre de Bourbon και του Victor-Marie d’ Estrées, έφτανε προς το Γιβραλτάρ. Έτσι, αμέσως αναχώρησε με αγγλικά και ιλλανδικά πλοία για να επιτεθεί στους Γάλλους. Το αποτέλεσμα της μάχης δεν ήταν ξεκάθαρο, καθώς κανένα πλοίο από καμιά μεριά δεν βυθίστηκε ούτε κατελήφθη. Ωστόσο, τα αμοιβαία χτυπήματα είχαν ως αποτέλεσμα πολλούς τραυματίες, πολλά θύματα και τη ζημιά πολλών πλοίων. Οι Βρετανοί είχαν ελάχιστα πυρομαχικά για να πολεμήσουν, δεδομένου ότι τα είχαν καταναλώσει για την κατάληψη του Γιβραλτάρ, και αποφάσισαν να αποχωρήσουν από το μέτωπο μέχρι να ανεφοδιαστούν. Η αποχώρηση, σε συνδυασμό με τις σοβαρές ζημιές που είχαν υποστεί τα αγγλικά πλοία, δημιούργησε στους Γάλλους την πεποίθηση ότι νίκησαν την μάχη. Έτσι, γύρισαν στην Toulon διεκδικώντας τη νίκη. Η πραγματικότητα, όμως, ήταν πως η μάχη είχε φτάσει σε ένα αδιέξοδο, χωρίς να διακριθεί κάποιος νικητής, αφού και οι δύο στόλοι ήταν πανίσχυροι.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Why were Jews Blamed for the Black Death?, Momentmag.com, διαθέσιμο εδώ
- The Black Death as a cause of the massacres of Jews: a myth of medical history?, Pubmed.gov, διαθέσιμο εδώ
- Hawting, G. R. (2005), Muslims, Mongols and Crusaders. Routledge, Oxfordshire
- Petry, Carl F. (2008), The Cambridge History of Egypt: Islamic Egypt, 640-1516 (Volume I). Cambridge University Press, Cambridge
- Waterson, James (2007), The Knights of Islam: The Wars of the Mamluks. Greenhill Books, London
- Inalcik Halil (1995), Η Οθωμανική Αυτοκρατορία, 1300-1600, μτφρ. Μ. Κοκολάκης, Αλεξάνδρεια, Αθήνα
- Black, Jeremy (1994), European Warfare, 1660-1815. UCL Press, London
- Harding, Richard (1999), Seapower and Naval Warfare, 1650-1830. Taylor & Francis, Oxfordshire
