Της Νάντας Σπηλιωτοπούλου,
Η Σύρος, όπως ήδη γνωρίζουμε, είναι ένα νησί των Κυκλάδων που αναπτύχθηκε ιδιαίτερα την περίοδο που εγκαθίστανται οι Μικρασιάτες στο νησί, δηλαδή, μετά το 1826. Η Σύρος αποτέλεσε ναυτικό, βιομηχανικό και πολιτιστικό κέντρο του νέου ελληνικού κράτους. Ο λόγος που το νησί αυτό μπορεί να θεωρηθεί πολιτιστικό κέντρο είναι επειδή στην Ερμούπολη, που είναι και η πρωτεύουσα του νησιού, θα συναντήσει κανείς τη Δημοτική Πινακοθήκη και το αρχαιολογικό μουσείο, στο οποίο μπορεί κανείς να θαυμάσει την κυκλαδίτικη και τη μυκηναϊκή τέχνη. Επίσης, στην Ερμούπολη βρίσκεται και το Θέατρο Απόλλων, το οποίο είναι γνωστό και ως Δημοτικό Θέατρο «Απόλλων».
Το συγκεκριμένο θέατρο θα λέγαμε ότι αποτελεί το σύμβολο της πολιτιστικής ανάπτυξης της Ερμούπολης. Εκείνος που ανέλαβε τον σχεδιασμό του συγκεκριμένου κτηρίου είναι ο Πιέτρο Σαμπό. Πρόκειται για έναν δημοφιλή Ιταλό αρχιτέκτονα, ο οποίος εμπνεύστηκε τον σχεδιασμό του Θεάτρου από τέσσερα ιταλικά πρότυπα, τη Σκάλα του Μιλάνο, το ανακαινισμένο θέατρο “San Carlo” της Νάπολης, το ακαδημαϊκό θέατρο στο Castelfranco και το “Teatro Della Pergola” της Φλωρεντίας. Η κατασκευή του θεάτρου Απόλλων διήρκεσε δύο χρόνια (1862–1864) και τέθηκε σε λειτουργία στις 20 Απριλίου του 1864 με ένα έργο του Βέρντι, το λεγόμενο «Ριγκολέττο».
Το θέατρο γνωρίζει χρόνια χρυσής άνθισης, καθώς φιλοξενεί στη σκηνή σπουδαίους καλλιτέχνες τόσο της Ελλάδας όσο και του εξωτερικού, οι οποίοι ασχολούνται κυρίως με το λυρικό θέατρο. Ωστόσο, την περίοδο της κατοχής το θέατρο έπαψε να χρησιμοποιείται από τους πολίτες της Σύρου, καθώς πλέον το αξιοποιεί η ιταλική και έπειτα η γερμανική φρουρά για κινηματογραφικές προβολές. Το γεγονός αυτό είχε ως αποτέλεσμα να λειτουργεί και μετά την κατοχή ως κινηματογράφος. Όμως, κάποιες φορές διαδραματίζονταν και θεατρικές παραστάσεις. Στο σημείο αυτό, αξίζει να αναφερθεί ότι η Μαρίκα Κοτοπούλη δίνει σε αυτό το θέατρο την τελευταία παράσταση της ζωής της (1953), καθώς πρωταγωνιστεί στο έργο «Σκιά» του Ντάριο Νικοντέμι.
Λίγο καιρό αργότερα, έπειτα από έναν δυνατό σεισμό, λαμβάνεται η απόφαση να κλείσει το θέατρο, αφού κρίνεται ότι το κτήριο είναι ακατάλληλο να δεχτεί κόσμο, καθώς μπορεί να καταρρεύσει. Εντούτοις, το 1970 πραγματοποιούνται οι πρώτες προσπάθειες, προκειμένου να ανακαινιστεί το θέατρο και να τεθεί ξανά σε λειτουργία. Όμως, οι προσπάθειες αυτές δεν είναι ιδιαίτερα επιτυχημένες, αφού εξαιτίας της έλλειψης πόρων η ανακαίνιση μένει ημιτελής.
Η τοπική κοινωνία μαζί με διάφορους πολιτιστικούς συλλόγους για χρόνια απαιτούσαν την αποκατάσταση του θεάτρου στην αρχική του μορφή. Έτσι, η επιθυμία αυτή των πολιτών αρχίζει να γίνεται πραγματικότητα τη δεκαετία του ’90, όταν η Ε.Ε. και το Υπουργείο Πολιτισμού χρηματοδοτούν μια ομάδα αρχιτεκτόνων, στην οποία ήταν επικεφαλής ο Πέτρος Πικιώνης, για την ολοκλήρωση του έργου. Συνεπώς, το έργο ήταν έτοιμο να παραδοθεί το 2000, οπότε και εγκαινιάστηκε στις 17 Ιουλίου της ίδιας χρονιάς από τον τότε Δήμαρχο του νησιού, Γιάννη Δεκαβάλλα. Επίσης, είναι αξιοσημείωτο ότι οι οροφογραφίες που κοσμούν το κτήριο είναι δημιουργήματα του αξιέπαινου ζωγράφου, Δημήτρη Φόρτσα.
Και κάπως έτσι, φτάνουμε στο σήμερα που στο θέατρο αυτό πραγματοποιούνται όλο τον χρόνο θεατρικές παραστάσεις και καλλιτεχνικές εκδηλώσεις, καθώς και διεθνή φεστιβάλ. Έτσι, έχουμε τη δυνατότητα να παρακολουθήσουμε και όπερα. Όσον αφορά το κτήριο, στον τρίτο όροφο θα αντικρύσει κανείς αφίσες, αντικείμενα και φωτογραφίες, οι οποίες μας δείχνουν πολλά για την ιστορία του συγκεκριμένου θεάτρου. Θα λέγαμε ότι αυτός ο όροφος περιλαμβάνει μία μικρή έκθεση «αναμνήσεων». Επιπρόσθετα, κρίνεται ιδιαίτερα σημαντικό να αναφερθεί ότι, πριν από μία εβδομάδα περίπου, έγινε κάτι πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα. Έξω από το Θέατρο Απόλλων της Σύρου έγινε μια προβολή, όπου απεικονιζόταν (πάνω στο κτήριο), σε κινούμενες έγχρωμες εικόνες, η αγριότητα της φύσης υπό τη συνοδεία κινηματογραφικής μουσικής.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Θέατρο Απόλλων Σύρος, apollontheater.gr, διαθέσιμο εδώ.
- ΘΕΑΤΡΟ ΑΠΟΛΛΩΝ, syrosisland.gr, διαθέσιμο εδώ.
